Page 146 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 146
146
้
้
ี
ี
่
“เนือมนเห็นจะไมมประโยชนอะไรหรอกครบ ตราบใดก็ตามทเรายังมเนือทพอจะเลือก
ั
ี
ี
่
ั
่
ู
ั
ึ
ิ
้
้
ั
ั
ื
่
กินไดดีกวานี ทงมนไวนีกอน กลบไปถงแคมปคอยสงใหพวกลกหาบมาถลกหนงเอาไป เผอคณ
ุ
ั
ไชยยันตจะสงไปฟอกแลวปไวในหองรบแขกทบานเวลากลบกรงเทพ”
ั
ี
่
ู
ุ
ั
้
“แปลวาเนือมนเห็นจะตองทง”
้
ิ
ั
ิ
ั
ี
“ก็แลวแตพวกทีเราสงมาถลกหนงเถดครบ มนนึกจะกนเนือหม มนก็คงชําแหละขนกัน
ั
้
่
ั
ิ
ํ
ไปเอง วาอนทจรง พวกบานปาก็ดูเหมอนจะกินกันไมเลอกอยูแลว น้ามนหมก็ไมเลว เจียวดีๆ ดูไม
ั
ี
ิ
ี
่
ื
ั
ื
ู
ํ
ี
ื
ออกวาเปนน้ามนหมหรอน้ามนหมกันแน ทอดอะไรกินแทนน้ามนหมไดสบาย องเทาหมก็เปน
ํ
ี
ู
ั
ั
ํ
ุ
ั
ี
็
่
้
ื
่
้
ั
ี
อาหารชันพิเศษในภัตราคารชนพิเรนทร อกอยางหนึงทชาวปาและรานขายยาจนชอบมากกคอ ดี
ี
้
ั
่
่
ของมน ดีหมกินแกชาใน มีพวกรานขายยาในกรุงเทพสังมาทีผมบอยๆ เหมือนกัน ใหหาดีหมีใหม
ี
ํ
ุ
ั
้
แตตามปกตแลวผมไมอยากจะฆามน นอกจากดักจับเปน ขายใหบรษัทคณอาพลอยางททาทกวันนี”
ิ
ิ
ํ
ุ
ํ
่
ี
ุ
ไชยยันตหัวเราะ จุดบหรสบและสงใหเขาตวหนึง
่
่
ี
ู
ั
ึ
ื
ั
่
ั
ั
“นีมนตกเปนเหยือลกปนของเรา และเรายังพูดกันถงเรองเนือหนังมงสาของมน สมมต ิ
่
้
่
ู
่
้
เปนตรงขาม ถาเราตกเปนเหยื่อของมันบางละ ไอตัวจาฝูงทีคุณยิงคว่าเปนตัวแรกนันแหละ เขียวอัน
่
ํ
้
ั
้
ี
ขนาดหัวแมมอทเดียวนะ แลวก็ยาวตงสามนิว”
ื
ี
ู
“ผมเคยเห็นศพคนทถกหมกัดตาย”
ี
่
รพินทรตอบเรอยๆ น้าเสยงปกต ิ
ี
ื
่
ํ
้
“กะโหลกหัวแหลกเหลวไมมชนดี กระดูกกระเดียวมนกัดปนหมด อยาวาแตเนือหรอ
ื
้
ั
ี
ิ
้
ั
่
้
ู
กระดกคนเลย กิงไมใหญๆ เวลามนมนเขยวขนมา มนก็ยังกัดขาด ผมเคยชีใหดูกิงไมทีหมีกัดมาแลว
่
่
ี
้
้
ึ
ั
ั
ี
้
ื
่
ี
่
ั
ื
เมอวานตอนทเราผานปากดง เปนไงครบ เคยปะทะกับหมอยางนีมากอนหรอเปลา?”
ี
ั
ี
้
ประโยคหลงเขาหันมาถามยิมๆ อดีตนายพันตรทหารปนใหญสนศรษะ
ั
่
ั
้
้
ั
้
ี
ู
“ยังไมเคยเลย ครงนีเปนครงแรกทผมเห็นหมยกฝงเขาเลนงานคน เขาปามาหลายครงไม
่
้
ั
ี
ี
่
ี
ี
เคยเจอะหมซงๆ หนาเสยท เสอยังเคยบาง เสอก็ไมเคยเห็นมนจะปรเขาเลนงานเราชนิดยกทีมแบบนี ้
ี
ื
่
ั
ื
ึ
วายังไง แผนการเดมของเราทจะตามรอยวัว?”
ิ
ี
่
“ก็ลองเสยงดูซครบ เวลามนยังเหลออกแยะกวาจะคา ลองเดินดูตอไป กฎอะไรในปา
ํ
ิ
่
ี
ั
ั
ี
ื
่
ื
ื
ั
หรอในเมอง มนก็ลวนมขอยกเวนพิเศษทงนัน ปาขางหนาเรามนแตกไปแลว เพราะเสยงปนราวกับ
ี
ั
ั
้
้
ี
ั
ุ
ี
ั
ประทดตรษจีน แตก็วาไมได อาจมสตวหูหนวกหรออยูเหนือทางลมของเราไมไดยินเสยงอยูบางก็
ี
ื
ได”
จอมพรานพดขนๆ
ั
ู
แลวเขาก็ออกนําตอไป โดยทงซากหมไวยังตาแหนงนันกอน ขามลาธารเบองหนา เลาะ
้
ํ
ํ
้
ิ
้
ื
ี
ี
ิ
ุ
รมหวยแหงตามรอยเดินของวัว แลวก็โผลออกทงผหลอก
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
