Page 216 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 216
้
ื
อารามคีรีเขต” แลฟื้นวัดห่างร้างฝูง ทำนุพระศาสนา ชาวพารามล่มใต้ มีสุขสันต์ค่ำเช้าเข้าฅน ข้าวกลาในนา
บัวริบูรพรั่งพร้อม หมากป้าวจาวตาลกิ่งก้อมดกดาด ฝูงสัตว์ตัวกาจตัวหนา ฝูงช้างม้าก็มีมากนัก นั่นแล
ลุเถิง ยังขุนองค์ฅำพระญาไสลือไธย ผู้เป็นใหญ่บนด้าวเจ้าเวียงไธย ได้รับตราบอกใบลุกมาแต่เจ้าต ๋
ั
ั
นยี่กวามแก้ววงเมือง พระเจ้าเวียงเชียงราย ขอกุมพลเศิกขึ้นเหนือ ลุเถิงยังเขตแคว้นล้านนาทสสะลกขะเขตตา
ี
้
้
บุรีสะหรีคณทีเชยงใหม่ จักขอกินเวียง แต่ถูกกลเศิกพระเจาเชยงใหม่ พระญาเวียงไธยจึ่งไดขอเจายี่กุมกวาม
ี
้
แก้ววงเมืองเชียงราย คืนปิ๊กป๊อกออกจากเวียงล่องลงใต้ แลกวาดเทครัวชาวเชียงรายลงเสี้ยงเวียง
เหตุปีข้าวนั้นมีกาละวิบากกวากขึด ช้างแม่งาออนเกิดลูกตายสองงวงร่วมตว แลชาวเวียงก็ชิงกินซาก
ั
ผิดเภทต้องภัย เหตุบ่ตั้งในศีล บ่กินในธัมม์พระเจ้า ผีป่าผีซากเข้าสิงเวียง น้ำแม่ปั้ดม่อนดอยพังฝงชาวไธยสระ
ู
หนองหลวงจมตายเป็นบ้ามีมาก เจ้าพระญาเวียงไธยจึ่งเทชาวเชียงรายใส่ไว้ในเวียงสระหนองหลวงนั้น แลยก
เอาเจ้ายี่กุมกวามแก้ววงเมืองตนพระญานั่งเวียง เจ้าพระญาแก้ววงเมืองยี่กุมกวามจึ่งสั่งฝูงชาวเวียงทั้งหลาย
แต่งเวียงป้านคันน้ำหนองฝายแผบ้านแลอารามกุมหนอง แลยกยกพิหารอันรวมทั้งหลายในโขงแคว้นเขตเวียง
สืบสัณฐานดั่งหอยสังข์ไจยมงคล มาใส่ไว้ที่เวียงซากสระหนองหลวง หว่างห้วยทะราก แก้วแม่จุมปู แลยกเอา
ุ
สระหนองหลวงเป็นดั่งปากขุมขอนสังข์ ยกเอาอารามพิหารใหญ่เปนแนวสมาเขตเวียง หื้อน้ำแม่ห้วยแก้วจมปู
็
ี
ไหลผ่าน แลน้ำแม่ห้วยทรายคำไหลล้อม หนวันออก มีเจติยะพิหารอารามเป็นแนว หนเหนือ มีวัดช้างแล่น
หัวข่วงสีมาราม แลริมตาฝั่งน้ำแม่ห้วยแก้วจุมปูเขตนาป่าส้มป่อง ป่าหมาก หนามทูนเรียน มีนาป่าโป่ง วัดเช
ตะวันพิหาร หนวันตกเบื้องเหนือ มีวัดป่าไม้แดง ถัดล่องลงอว่ายวันตกมาแลเป็นวัดเวฬุวันพิหารป่าไผ่ ลัดล่อง
มายังหนวันตก เป็นวัดตาละนาลิเกระม่อนป่าป้าว ป่าตาล จำบอน แลม่อนระสีดอยกั้ง แลม่อนเกล๊าปู่เจาดอย
้
สูงเป็นเขตบังยัง วันตก ถัดวนล่องริไปหนวันตกเบื้องใต้ มีวัดพนมม่อนสมอพิหารปงจำน้ำ แลหนใต้ นั้นมีวัด
้
มหาวันพิหาร ข่วงน้ำล้อม แลสันดอยเกล๊าเจาปู่เป็นแนวตุ้มเวียง ถัดมาเป็น วัดบุปผาอาราม ถัดวนขึ้นไปจบ
หนวันออกเบื้องใต้ มีหอไต้ แลก๋างเวียงมีพิหารสายดือเวียงเป็นไจยเวียง ริมตาฝั่งหนองสระหลวง นั้นแล
ี
กาละล่วงเถิงพระญามหาธัมมะปาละ ผู้เป็นใหญ่ในเวียงไจยสุโขไธยแก้วกว้าง บ่ตั้งในศลธัมม์กำสอน
บ่ค้ำชูพระศาสนาชาวพาราได้ยาก ข้าวนาตายผากตายพาย ฝูงวัวควายยากไร้ได้ห่าฝูงขุนหมื่นชายหาญก็แตก
เป็นเหล่าเป็นหมู่ แลยังถูกเวียงไธย เวียงกะลอมใต้โลกหล้า เวียงสะหรีโยธิยาใหญ่กว้าง เวียงนากว้างชางหลาย
้
ได้แผ่ผายกุมเวียงไจยสุโขไธย ฝ่ายพระญาใต้เจ้าสามตนเป็นใหญ่สะหรีโยธิยาก็พลเสิกเข้าตีต่อกับเวียงคณท ี
้
เชียงใหม่เป็นกำลังด้วยขุนแสเจาเมืองเทิงเป็นเหตุ แต่ก็ต้องกลเศิก พระญาติโลกะมหาราชาฟ้าฮ่ามตนเจาชาง
่
้
้
้
เวียงพิงคณทีแตกหนีในยามนั้น พระญาใต้ไดเจ็บตายปลงลงป่า ตนพระยาไตรโลกะนารทเข้าบำราบนั่งเวียง
พระญายุธิถิระตนนั่งเวียงเชลียง เอาใจออกห่างหักค่ายกุมพลชายหาญขึ้นนบไหว้ยังพระญาติโลกะมหาราชา
ั
เจ้าฟ้าฮ่ามตนเจ้าช้างเวียงพิงคณที ฝ่ายตนเป็นใหญ่เวียงไธยใต้หล้าสะหรีโยธิยาไตรโลก ขึงโขดโกธาสั่งตดหัว
เจ้ากรมการเวียงนับสิบ แลสั่งพลชายหาญล่าขึ้นตามตีเข้าเขตแคว้นแดนพระเจ้าเชียงใหม่ แต่บ่ทันหนีแตกคืน
การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๖๖
