Page 306 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

<๑๖> ครั้นว่าพระพุทธเจ้าเข้าสู่นิพพานไปแล้วได้ ๒๐๐๐ ปี พรญาสรีธัมมโสกกะราช เสด็จมา
ยั้งตั้งอยู่เมืองอุปยา คือ เมืองโต้งย้าง พระองค์ก็ได้ให้ขุดแท่นขึ้นที่ถ้ำโต้งย้าง เลิกได้ ๑๘ วา กว้าง ๑๘ วา

ิ
่
สี่แจ่ง(=๔มุม)เสมอกัน แล้วจิ่งหื้อช่างหล่อ หล่ออ่างลูกหนึ่ง เสี้ยงคำล้านหนึ่ง ตักน้ำใส่หื้อเต็มกับหลอสงคำ
ตัวหนึ่ง เสี้ยงคำล้านหนึ่ง หื้อยืนอยู่

<๑๗> ในอ่างทองคำแล้ว ก็ให้หล่อพานคำ ลูกหนึ่ง เสี้ยงคำล้านหนึ่งแล้ว ก็ตั้งเหนือหลังสิงคำ จง
ิ่
หล่อรูปพระนาราย องค ๑ เสี้ยงคำล้านหนึ่ง ก็เอาตั้งเหนือพานคำนั่นแล้ว ๒ มือตุ้มกรอุบแก้ว (ขะอูป)

ผลิก (ผลึก) พรญาสรีธัมมโสกะราช และพระอรหันตาเจ้าทั้งหลายก็ราธนาธาตุพระพุทธเจ้า มาประจ ุ

(บรรจุ) ตั้งไว้ในกรอุบ(ขะอูป) แก้ว ผลิก(=ผลึก) ที่พระนารายตุ้มไว้นั้นแล้ว ก็อวายหน้าพระนาราย ไปทิศตะ
ิ
ตั้งวันออก หล่อรูปปราสาท เสี้ยงคำล้านหนึ่ง หล่อรูปพระอิน ถือจักกวุทธแล้วด้วยคำ อยู่ทศตะวันออกกับ
หล่อรูปวิรุฬหทำเปนยน(ยน=หุ่น) ผัดอยู่เปนนิจกาน แล พระอรหันตาแลท้าวพระญาทั้งหลาย ก็สั่งรูปยนว่า

ั้
ดูกรายักสาเตวบุต (เทวบุตร) กับพรยานาธ(พญานาค) อันอยู่ปกปักรักษาในถานที่นี้ ท่านทั้งหลานจงตงใจด ู
ุ่
ุ
ตั้งหูฟังรักษาพระธาตุ แห่งพระพุทธเจ้า ผิว่า บุคละผู้ใดจักปรารถนาทำอนตวาย(อันตราย) แก่พระธาตนี้
พอที่จักให้ตายก็ให้ตายพอทจักให้ฉิบหาย ก็หื้อฉิบหาย เปนอนตวาย(อันตราย) อย่าให้ขาดต่อสุขทานไดเลย
้
ี่
่
แล

<๑๘> บุคคลผู้ใดมีใจเลื่อมใส มาปติสังกอร(=ปฏิสังขรณ์) แลนมัสการด้วยใจสทธา (=ศรัทธา)แท้ ดง ั

อั้น อันท่านทั้งหลาย จุ่งพิทักรักษาคนทั้งหลายฝูงนั้น อย่าหื้อเปนอนตวาย(=อันตราย) แต่สิ่งหนึ่งสิ่งใด ได ้

ครั้นว่าพระอรหันตา แลท้าวพรญาทั้งหลาย สั่งมหายักยนจักนั้นแล้ว ก็ผายข้าวตอกดอกไม้เงิน ดอกไม้คำ ปู
จาสกาน(=บูชาสักการ) พระธาตุของพระพุทธเจ้า แล้วก็ถมด้วยอิฐเงินอิฐคำ แล้วจิ่งถมด้วยศิลา หื้อเสมอ

แผ่นดินแล้ว จิ่งปลูกไม้รังต้นหนึ่งไว้ในถานที่นั้นแล้ว พรญาสรีธัมมอโสกกราช จิ่งพาเอาริพลสกุลโยธาไปสู่

้
เมืองอไลโม คือ เมืองสังคโลก นั้นเมื่อสาสนาพุทธเจ้าล่วงไปได้ ๒๐๐๐ ปีปลาย ทรายคำตัวที่พุทธเจา
ทำนายไว้นั้นได้เกิดมาเปนมนุสสแล้ว ออกบวชในพระสาสนาชื่อว่าพระมหากาละเถรกาเลไธย คือปู่ชีขา

ลาย ก็มีวันนั้นแล ตะทากาเลในกาลนั้นยังมีชายผู้หนึ่ง ไปไถที่ปลูกถั่วในเวลาเช้า ไปตามริมต้นไม้รัง ท ี่

สารีริกธาตุปรจุ(ปรจ=บรรจุ) ตั้งไว้นั้น พระสารีริกธาตุก็กทำปาฏิหาริย ดังนั้น ชายผู้นั้นหัน(เห็น) ก็เป็นอัศ
ุ
จันมากนักก็

มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง

หน้า ๑๘