Page 310 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

<หน้าปก>
ี่
ข้าเขียนเอาทเมืองอุปยาปู้นมาแล โวหารตำนานพระแท่น ม่วนอาระแล ข้าเขียนบ่งาม

<หน้า(อุ)หลัง>

ฐานะที่นี้ก็อาจเพื่อจักหับประตูอบาย ทั้ง ๔ เสียหาความเสนห์บ่ได้ มีอายุเปนยืนยาว ครั้นว่าจ ุ
ิ
้
์
้
ั้
ิ
ตติตายจากมนุษยโลกเมืองคนก็ไดเอาตนเมือเกิดในสวรรคเทวโลกก็ไดเสวยสมบัตตในชนฟ้าแลวก็จกลงมา
ั
้
เกิดมนุษยโลกเมืองคนเปนอนุลมปัตติลมไปนาจนเถิงบ่เที่ยงแท้ดีหลี // เหตุว่าพระพุทธเจ้าทำนายไว้
พระพุทธเจ้าเข้าสู่นิพพานไปแล้วสาสนาได้ ๒๐๐๐ ปี ยังมีพระญาธัมมอโสกราชก็เสด็จมายอบยั้งตั้งทัพอยู่ใน
เมืองอุปยาคือว่าเมืองทรงย้างหั้นแล พระองค์ก็ขุดแผ่นดินที่พระพุทธเจ้าทำนายนั้น เลิก(=ลึก)ได้ ๑๘ วา
กว้างก็ได้ ๑๘ วา จัตุรัสสี่แจ่ง(=มุม)เสมอกันแล้วพระญาก็จิ่งหื้อหล่ออ่างคำร้อย ๑ เสี้ยงคำล้าน ๑ แล้วตัก

<๑๗หน้า>

น้ำใส่หื้อเต็มกับหล่อสิงคำ ตัวหนึ่ง เสี้ยงคำล้านหนึ่ง หื้อยืนอยู่ ในอ่างทองคำแล้ว ก็ให้หล่อพานคำ
ั้
ลูกหนึ่ง เสี้ยงคำล้านหนึ่งแล้ว ก็ตั้งเหนือหลังสิงคำ จิ่งหล่อรูปพระนาราย องค ๑ เสี้ยงคำล้านหนึ่ง ก็เอาตง
เหนือพานคำนั่นแล้ว ๒ มือตุ้มกรอุบแก้ว (ขะอูป) ผลิก (ผลึก) พรญาสรีธัมมโสกะราช และพระอรหันตา

เจ้าทั้งหลายก็ราธนาธาตุพระพุทธเจ้า มาประจุ (บรรจุ) ตั้งไว้ในกรอุบ(ขะอูป) แก้ว ผลิก (ผลึก) ที่พระนาราย
ตุ้มไว้นั้นแล้ว ก็อวายหน้าพระนาราย ไปหนวันออก(ทิศตะตั้งวันออก) หล่อรูปปราสาท เสี้ยงคำล้านหนึ่ง

หล่อรูปพระอิน ถือจักกวุทธแล้วด้วยคำ อว่ายหน้าไปหนวันออก (อยู่ทิศตะวันออก)กับ พระญาก็หื้อรูป

พระญา

<๑๗หลัง>

ั
วิรุฬหะมีมือถือดาบอยู่หนปัจฉิม รูปพระญาอินทร์ ท้าววิรุฬหะเปนรูปหนผัดอยู่ท้าวทั้งหลายก็สง
รูปยนทั้ง ๒ ทั้งเทวบุตรและยักษ์พรญานาคอยูสังหื้อหวงพิทักษ์รักษาธาตุพระพุทธเจ้า บุคคละผู้ใดจักมา
กระทำร้ายแก่ธาตุพระเจ้าอย่าหื้อเปนอันตรายนานาต่างต่างพระอรหันตา แลท้าวพระญาทั้งหลายก็โปรย

มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง

หน้า ๒๒