Page 307 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

<๑๙> ก็กลับมาสู่เรือนของตน ก็นำเนื้อความที่ตนได้หัน(เห็น) รัศมีรุ่งเรืองนั้นไปบอกแก่ปุริสนาย

่
ี่
บ้าน ผู้หนึ่งชื่อว่านายยอด แล้วนายยอดก็พาชายที่ไถทปลูกถั่ว ไปสู่สำนักพระมหากาละเถรกาเลไธย สวน
ว่าชายผู้นั้นก็บอกความที่ตนหัน(เห็น) นั้นแก่พระมหากาละเถรกาเลไธย อถโขในกาลนั้น พระมหากาละ
เถรกาเลไธย กับทั้งนายยอดแลชายผู้นั้น มีคนทั้งหลายเปนอันมาก ก็เข้าไปสู่ต้นรัง พระมหากาละเถรกา

เลไธย ก็พิจารณาด้วยญาณแห่งตน ก็รู้ว่าพระอรหันตาเจ้าทั้งหลาย เมื่อก่อนปรจุ(บรรจุ)ธาตุแห่ง

พระพุทธเจ้าไว้ในที่นี้ จิ่งตั้งคำสัจจอธิษฐานว่า ข้าแด่พระพุทธเจ้า ผู้ทรงพระมหากรุณาแก่สรรพสัตวโลก
ทั้งหลาย ครั้นว่าข้าจักไดอุปฐากรักษายกยอสร้างแปงพระพุทธสาสนาได้แล้ว ก็ขอหื้อพระสารีริกธาตุ จุ่งก
้
ทำปาติหาร หื้อปรากฏแก่ตาแห่งผู้ข้า ในกาลบัดนี้เทิอะ ในเมื่อ พระมหากาละเถรกาเลไธย ตั้งสัจจะอธิฐาน

ดั่งอั้น ส่วนว่าสรีระธาตุแห่งสมเดจพระพุทธเจ้า ก็กะทำปฏิหาริยเสด็จออกมา เท่าลูกหมากพร้าว ลูกตาล
อันรุ่งเรืองงาม ประดุจดั่ง

ิ
ิ
<๒๐> แสงสุริยาออกไปทั่วทศานุทศ ต่างมีวรรณะสว่างหาย ภบุลอัศจรรย์มีมากด้วยรัศมี หากเรือง
ไร เตชะนาอันวาคมทั้งหลาย มีมหากาละเถรกาเลไธย เป็นประธาน ก็โสมนัสสาชมชื่นยินดีแล้ว ต่างคนก็
้
้
้
ต่างเข้าสักการะบูชา ด้วยข้าวตอกดอกไม้ของหอม ธูปเทียนแก่สรีรธาตุแห่งพระพุทธเจา แลวก็ตดตนรังนั้น
ั
้
ิ
เสีย ก็ก่อเปนมหาเจติยกอม(กอม=คลุม)ลงไว้ ในที่ต้นรังนั้นเปนมหาเจตยอันประเสริฐในเมืองโตงย้าง ยาว
ชาฎกก ตราบเถิงกาลบัดนี้ ไว้เปนที่ไหว้ แลสักการบูชาแก่คนแลเตวดา(เทวดา) สมณพราหมณเจาทงหลาย
้
ั้
ํ
ี
้
ี
ิ
เพื่อใฝ่มักยังนิพพาน ในอนาคตกาลภายหน้า จุ่งเอาใจใส่ปฏบัติ อย่าหื้อขาด อย่าประมาทเสียแทดหล หื้อมี
ั
ใจมุทุแก่ฝูงสัตวฺคอยปฏิบติรักษาศีลฟังธัมเมตตาภาวนา ไปบ่ขาดก็จักได้เถงเวียงแก้ว บ่คลาดบ่ครา ชะนี้แล
ิ
แม้นบุคคลผู้ใดไดสร้างได้เขียน เอายังตำนานนี้ไว้ไหว้สักการะปูจา ก็เหมือนหนึ่งได้ปูจาพระพุทธเจา เมื่อยัง
้
้
ทรมานอยู่

็
<๒๑>ก็วันนั้นแล กล่าวตำนานนิทานพระแท่นศิลาอาสนฺเมืองโต้งย้าง ก็แล้วเท่านี้ก็ก่อนแล เสดจ
แล้วยามตาวันมอย(ตาวันมอย=ตะวันลับแสง) คอยค่ำแก่ข้าแล จุลสกราชได้ ๑๒๕๔ ปีเต่าใจ้ เดือน ๔ ออก

มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง

หน้า ๑๙