Page 311 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 311

้
                 ทรายเงิน ทรายคำ ดอกไม้เงิน ดอกไม้คำ ข้าวตอกดอกไม้ มาสักการะแล้วบูชาพระธาตุพระพุทธเจ้าแลวก็
                 เอา อิฐเงิน อิฐคำ ลงก่อแล้วก็เอาศิลาถมหื้อเสี้ยง(=เสมอ)แผ่นดินแล้วจิ่งปลูกไม้รังต้น ๑ ไว้สถานที่นี้.............
                 พระญาธัมมอโสกราชก็พาเอาริพลไปสู่เมืองสวรรคโลก แล้วพระพุทธสาสนาล่วงไปแล่วไป ๒๐๐๐ ปี

                 ปลาย ทรายฅำมันได้เกิดมาเรือนคนผู้คนได้ออกบวชในสาสนา มีนาม มหาเถรไธ ไทภาษาว่าชื่อ ขาลาย ก็

                 มีแลตะโต





                 <ไม่มีหน้า>

                        กาเลในกาละเมื่อนั้นยังมีชายผู้ ๑ ไปไถไร่เพื่อว่าจักหว่านถั่วงาแทบเคล้าลางตนนั้นธาตุพระพุทธเจา
                                                                                                       ้
                 ก็สำแดงปาฏิหาริย์หื้อรุ่งเรืองส่องแจ้งกระหวัดเกี้ยวกิ่งไม้ลางเปนฉัพพรรณรังสีงามยิ่งนัก.............
                                                                ้
                 (ชำรุด)............หนีไปชายผู้นั้นก็หันรัศมีรังสีธาตุพระพุทธเจาเป็นอัศจรรย์ยิ่งนักก็กับคืนมาสเรือนแห่งมันก็นำ
                                                                                          ู่
                                                        ื่
                                  ี
                                                                                                  ้
                 คำที่ตัวได้หันรัศมีรังสแก่ตานั้นบอกแก่นายบ้านชอว่านายยอด.............(ชำรุด)............นักมหาเถรเจาตนนั้น
                 บอกแก่มหาเถรเจ้าตนนั้นก็บอกแก่นายบ้านกับชายผู้นั้นก็พากันไปสู่ไม้รังตนนั้นแล้ว พระมหาเถรตนนั้นก็
                 พิจารณานายด้วยปัญญาก็รู้ว่าธาตุแห่งพระ(พุทธเจ้า) นี้จิ่งตั้งคำสัจอธิษฐานว่าข้าแด่พระพุทธเจ้าจักได ้

                 อุปฐากค้ำชูศาสนา ขอหื้อพระธาตุเจ้ากระทำปาฏิหาริย์ หื้อปรากฏแก่ตาแห่งข้าพระเจาในกาละบัดนี้ในเมื่อ
                                                                                       ้
                 ธาตุพระพุทธเจ้าก็กระทำปาฏิหาริย์.............(ชำรุด)............






                 <หน้า ๑๙ หลัง>
                        ก็แตกออกเท่าหมากทัน(พุทรา) มหาเถรเจ้าก็ชื่นชมยินดีปิติต่างคนต่างสักการะปูจา(=บูชา)ด้วย

                 เครื่องคันธะของหอมธูปเทียนถวายปูจาธาตุพระพุทธเจ้าก็กระทำเปนพระมหาเจติยะกวม(=สวม)ต้นไม้รังตน
                                                                                                       ้
                 นั้นหื้อปรากฏในเมืองทุ่งยั้ง หั้นแล  ขียาอันกล่าวยังตำนานพระแท่นเจ้าในเมืองทุ่งยั้งก็บังคมสมเร็จเสด็จ
                 แล้วเท่านี้ก่อนแล  โวหารตำนานพระแท่นบ้านทุ่งยั้ง ขอท่านเกล้าห้าม.....ตุ๊เจ้ามหาวงอยูลคอร(=นคร

                 ลำปาง)ไว้ค้ำสาสนา ข้าขอนาบุญอันไปรอดเถิงพ่อแม่พี่น้องญาติกาวงศาแห่งข้าทุกผู้ทุกคนแด่เทิอะ  ข้า

                                                                                     ้
                 เขียนบ่งามสักหน่อยพอเปนจ้อยติดใบลานตัวหน้อยเท่ากาไก่ ตัวใหญ่เท่าควายก็ได เล่าพิจารณาคอยหื้อดี
                 เทิอะ พระเณรก็ดี ตุ๊ปี้ก็ดี ข้าเขียนจับยามเมื่อ....................................







                             มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง


                                                        หน้า ๒๓
   306   307   308   309   310   311   312   313   314   315   316