Page 40 - STAV broj 246

BESPUĆA INTERNETSKE ZBILJNOSTI

Nepodnošljiva

lahkoća gluposti

ovi dan, nova stupidarija druga kolumniste Feđe Isovića. ratu poginulo 96.895 ljudi, no da treba zanemariti podjelu na
NOd svih stvari koje je mogao izabrati da zagadi medijski Bošnjake, Srbe, Hrvate i ostale?! Zanemariti činjenicu da je
prostor svojim već notornim nepoznavanjem teme o kojoj piše, poginulo najviše Bošnjaka (64.341), te da je ubijeno uvjerlji-
te još notornijim poluinteligentnim zaključcima, Isović je odlu- vo najviše bošnjačkih civila (33.071) znači zanemariti karakter
čio da to bude baš pitanje žrtava agresije na Bosnu i Herce- rata, zanemariti da su izvršeni agresija i genocid, zanemariti
govinu. U kolumni naslova Naši su ginuli najviše, objavljenoj da je postojao agresor i da je postojala žrtva. A upravo to čini
u Dnevnom avazu, Isović tvrdi da su najveće žrtve agresije na Isović kada tvrdi da je najveći broj poginulih, njih oko 13.000,
Bosnu i Hercegovinu ne Bošnjaci već “posljednji Jugosloveni”, imao između 20 i 24 godine i da su to bili “naši pioniri male-
tj. posljednja generacija koja je morala njegovati paganski kult ni”. Ne samo da ta generacija, kako smo već napisali, nije bila
ličnosti i polagati umobolnu pionirsku zakletvu drugu Titu, a to posljednja pionirska nego Isović u taj broj smješta vojne i ci-
su, kako prenosi Isović, osobe koje su tokom agresije imale vilne žrtve, branitelje i agresore, žrtve i zločince. Poginuli Ka-
između 20 i 24 godine. Naravno, to nije tačno jer su čak i ge- radžićevi četnici ili Bobanovi bojovnici svakako nisu bili “naši
neracije rođene 1982. godine morale da prakticiraju ovaj tota- pioniri maleni”. Nakon ovakvih posve odvratnih pokušaja da
litarni običaj, a one su početkom rata imale tek 10 godina. No, izjednači ono što se izjednačiti ne može, Isović pokušava do-
Isoviću takve činjenice ili nisu poznate ili mu ne odgovaraju da datno konstruirati tezu o “nacionalistima sa tri strane” fanta-
bi osmislio narativ o tužnoj sudbini generacije koja se zaklela stičnom izmišljotinom da je najveći broj ljudi koji su pripadali
na vjernost jednoj državi da bi ginula za drugu. Isović tvrdi da toj generaciji ustvari iz države otišao u vrijeme mira, tj. nakon
je on Jugoslaviji vjeran i dan-danas, što je valjda do sada ja- rata, te da su ih otjerali “Bakir, Milorad i Dragan”. Kao dokaz
sno svakome ko je imao nesreću da se “oplemeni” nekim od za to poredi popis stanovništva iz 1991. godine i popis 2013.
Isovićevih tekstova ili serija, no on pokušava vlastitu zabludu godine, pri tome potpuno zanemarujući činjenicu da je ogro-
i nostalgičnu budalaštinu predstaviti kao neku vrlinu, mada je man broj ljudi, upravo tih godina, van Bosne i Hercegovine
oružana sila te iste Jugoslavije, njena “narodna armija”, bila izbjegao početkom, tokom i samim završetkom rata. No, ova-
glavi instrument agresije na Bosnu i Hercegovinu i genocida kve umne dijareje već su postale Isovićev zaštitni znak i on se
nad Bošnjacima. Ipak, najmonstruoznija podmetanja Isović njih ne stidi. Štaviše, on ih nosi kao udarničku značku, uosta-
pokušava napraviti s kategorizacijom žrtava kada piše da je u lom, kao i vlastito jugoslavensko opredjeljenje.

40 21/11/2019 STAV