Page 67 - STAV broj 416 - 417
P. 67
Teritorijama. Koji ebaše mater Slovenima.
Ali, ne lezi vraže,
Odnekud nagrnuše Rimljani No to nije trajalo dugo,
I kao svi divljani I Sloveni počeše da žive svoj slavni slovenski život.
Ebaše mater ovima što su se pre Živjahu tako
Gospodarili ovim teritorijama. Nekoliko decenija
Ali im ne dade neki đavo
No, kolo sreće na Balkanu se okreće, Da gledaju pravo
Ko nabije taj dobije: Već podmuklo ispod oka,
Doplivaše, dopuzaše Sloveni Pa navikli da stradaju,
Po lukavstu čuveni Ebaše mater jedni drugima
Na tuđu teritoriju A i sami sebi.
I ebaše mater Rimljanima i svima ... ima.
I razmiliše se po tuđim okućnicama. Eto, to je Balkan
Sloveni se osetiše kao kod svoje kuće Na kojem se stalno igra
Sagradiše kuće Krvavi kan-kan
A bogme i po neku zemunicu (KRATAK PREGLED BALKANSKOG SATIRANJA)
I pustiše snažno korenje
(Kao njihove lipe), Toponimija u Hadžićevim stihovima predstavlja izraz konkretizi-
Ali, dojezdiše Turci, ranja ljudske egzistencijalne situacije. Sudbina čovjekova ne rješava se
Turci ko gnjurci u nekom apstraktnom prostoru, kao što i nije riječ o apstraktnim lju-
I ebaše mater Slovenima. dima. Nasilje historije i društveni procesi (kataklizme), svakodnevica
I krenuše da se gospodare po tuđim terenima. i pitanje smisla – sve se to realizira u prostoru koji je doživljen kao
poprište ličnog opstanka. Osim što svoju poeziju konkretizira uvođe-
I Turci se turiše u poslove mnoge njem prepoznatljive toponimije, Ibrahim Hadžić konkretizira preuze-
I sedoše da se odmore te, dominantne mitove, pa nam se čini da on tretira dva tipa svijeta.
Kad, Ili se svijet i svakodnevica vide kao poprište pustošnih sila historije i
Oživeše Sloveni, stvarnosti, u kojima nije dobro ni jednom biću, niti ijednoj predmet-
Izađoše iz zemunica nosti, ili se ispisuje vitalistička pohvala prirodi i obilju svijeta koja
Besni, crvenih lica povremeno dobija himnični karakter. Krećući se između svijetlih i
I ebaše mater Turcima. tamnih principa, između slika rušenja i slika održanja, poezija Ibrahi-
ma Hadžića postaje vidik na dvije vode, ako ne i vidik na četiri vode.
Ali, Ipak, svijetli i tamni principi u Hadžićevoj poeziji nisu čvrsto odije-
Taman se Sloveni počeše opuštati, ljeni, niti su oštro razgraničeni. Naprotiv, njihov je odnos dramatičan
Kad evo ti Germana i neizvjestan. Egzistencijalna, historijska i metafizička kataklizma,
STAV 24/2/2023 67
