Page 43 - STAV broj 310
P. 43

da budu slušaoci Univerziteta u Beogradu,   “nezasluženu” naučničku slavu, za Pikasovu   kakav im je koren ni kakva im krv u žilama
          da učestvuju u Nacionalnoj službi rada za   “nakaznu” umjetnost... U odnosu na srpski   teče”. Njegove riječi zatim su svakodnevno
          obnovu Srbije, a sva njihova imovina pro-  narod, Jevreji su bili “krivi” što ideje “ne-  ponavljali propagandisti pišući o “blista-
          glašena je vlasništvom Srbije bez naknade.   mačkog i fašističkog prevrata” nisu mogle da   voj” pojavi Nedićeve “Nove Srbije”, koja će
            Princip “čiste” nacije zahvatio je sve sfere   prodru u Srbiju i što je bio mnogo veći utje-  se zvati “Srpska seljačka zadružna država”.
          društvenog života u Nedićevoj Srbiji, u kojoj   caj zapadnih demokratija, bili su “krivi” za   Planirano je stvaranje korporativno-zadruž-
          su državni službenici, profesori, đaci, studenti   širenje “materijalističkog duha” kod omla-  nog režima zasnovanog na seljačko-zadružnoj
          morali dokazivati da su Srbi. “Arijevski para-  dine, za “odnarođavanje” Beograda, za 27.   organizaciji, s argumentima da je zadružni
          graf” ušao je u zvanična dokumenta Nedićeve   mart 1941, za parolu “bolje rat nego pakt”.  duh “iskonski” prisutan u narodu kao plod
          Vlade, kojim je prilikom zapošljavanja u dr-                         njegove “rasno-biološke stvarnosti” i da je
          žavnoj službi zahtijevano da kandidati prilažu   VELIKA SRBIJA       srpski seljak jedini sačuvao “rasne osobine”,
          dokaze da su srpske narodnosti i “arijevskog   “Nova Srbija”, koja je stvarana umjesto   jer ga, kako je mislio Nedić, nije pokvarila
          porekla” i da u porodici nisu imali “jevrejske   Jugoslavije, trebalo je da bude “Velika Srbija”   “mešana tuđinska krv”.
          ili ciganske krvi”. Potvrde su izdavale općin-  koja će ujediniti “sve srpske zemlje”. Morala   Selo je, kao “rasno” čisto i patrijarhal-
          ske vlasti. Propaganda je svakodnevno po-  je da bude “nacionalno čista”, a uređena kao   no, tokom čitavog rata glorificirano i su-
          navljala da je rat izazvala “jevrejska zavera”   “porodica” u kojoj će se bespogovorno slu-  protstavljano “odnarođenom” gradu koji je
          i da je on rezultat “paklene jevrejske misli”.   šati “starešina”. Osnova života “Nove Srbi-  preko svoje “pokvarene inteligencije” i “pr-
          Historijska “argumentacija” pronalažena je   je” trebalo je da bude svetosavlje jer “Srbin   ljave čaršije” prikazivan kao uzrok svih zala
          u starim antisemitskim tvrdnjama da su Je-  koji ne oseća, ne živi u svetosavskom duhu   i državne propasti. Polazeći od tvrdnje da je
          vreji stoljećima težili da zavladaju svijetom,   ne pripada srpskoj naciji”. Sam Nedić naj-  predratno srpsko društvo predstavljalo “ka-
          a osuđivan je i Berlinski kongres jer je ne-  više je govorio o “Novoj Srbiji” koja kao   ljugu”, u izgradnji “seljačke” države posebna
          zavisnost Srbije uvjetovao izjednačavanjem   “nova otadžbina” mora biti postavljena “na   meta osude bio je Beograd jer je “izgubio”
          prava Jevreja s pravima Srba.     zdravim seljačkim temeljima, cementirana   nacionalna obilježja i bio “okupiran” Jevre-
            Po Nedićevoj propagandi, Jevreji ne samo   jednom zajedničkom voljom, nadahnuta jed-  jima, masonima i komunistima. Osuđivana
          da su bili “krivi” za sve velike događaje hi-  nom jedinstvenom srpskom dušom” pred ko-  je i odbacivana i cjelokupna predratna in-
          ljadugodišnje evropske historije već su bili   jom će ustuknuti “sve veštačke tvorevine”.   teligencija, uz zahtjeve da se stvori “nova”,
          podjednako “krivi” i za pisanje evropske   Naglašavao je da društvo u “Novoj Sr-  “svetosavska” inteligencija, oslobođena svih
          historije koja je bila “običan falsifikat”, za   biji” mora da bude srpsko – “u to novo srp-  “razornih” stranih utjecaja.
          parolu “sloboda, jednakost, bratstvo”, za ubi-  sko društvo ne smemo primati kojekakve   Zato je upravo seosku omladinu, glorifi-
          stvo ruske carske porodice, za katinski zločin,   belosvetske ale, kao što je to dosad bio slučaj   ciranu kao “rasno čistu”, grupno slao u Nje-
          za alkoholizam u Francuskoj, za Einsteinovu   sa jevrejima i ostalim, kojima se ne zna ni   mačku, dovodio je njemačkim predstavnici-
                                                                               ma u Beograd “u posetu”, vodio je u “novo”
                                                                               Narodno pozorište i sam redovno primao.
                                                                               Svoj legitimitet Nedićeva Vlada stvarala je
                                                                               propagiranjem otvorene mržnje prema pre-
                                                                               dratnoj Jugoslaviji, koja je obilježavana kao
                                                                               “trula tvorevina”, “degenerisana država”,
                                                                               “povampirena lešina”, kao “neplodno tle,
                                                                               na kome srpsko seme nije moglo proklijati,
                                                                               i moralo je istrunuti”. Jugoslavija je optuži-
                                                                               vana za sve nesreće “Majke Srbije” i “uništa-
                                                                               vanje” srpskog naroda. Zato je odbacivana
                                                                               ideja o njenoj obnovi – “ne trulu Jugoslaviju
                                                                               već zdravu, čistu, slavnu, pravičnu i uređenu
                                                                               novu Srbiju” – “mi danas nećemo i ne može-
                                                                               mo želeti nikakvu Jugoslaviju sa šest pokraji-
                                                                               na, kakvu hoće i za koju se bori nesrbin Josif
                                                                               Broz Tito, već hoćemo i borićemo se za živu,
                                                                               svetosavsku Srbiju, Srbiju nacionalno čistu”.
                                                                                  Političari predratne Jugoslavije listom
           Srbija, 1943.
                                                                               su povezivani s “Jevrejima i masonima” i
                                                                               obilježavani kao “plaćenici i potrkuše en-
           Žandarmerija, 1941.
                                                                               gleske, američke i boljševičke”, a događaji
                                                                               od 27. marta 1941. su ocjenjivani kao “naj-
                                                                               veći zločin u istoriji” zbog “izdaje pakta”,
                                                                               uz uporne tvrdnje da je Trojni pakt Srbiji
                                                                               garantirao “čast i granice”, “budućnost ka-
                                                                               kvu ni u snu nije mogla sanjati”, mir i sigur-
                                                                               nost, cjelinu, slobodu, spokojan život. Zato
                                                                               nije slučajno Srbija pod njemačkom okupa-
                                                                               cijom već u Apelu srpskom narodu iz augusta
                                                                               1941. označena kao “ostrvo spasenja”. Čim
                                                                               je njemačka vojska ušla u Beograd, donesene
                                                                               su i prve simbolične mjere na unutrašnjem
                                                                               poništavanju Jugoslavije. Već maja 1941.


                                                                                                    STAV 11/2/2021 43
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48