Page 49 - STAV broj 310
P. 49
odredom. Bio je među najodgovorniji-
ma za pokolje koje su četnici provodili u
Istočnoj Bosni od ljeta 1941. do proljeća
1942. godine. Vladimir Dedijer i Antun
Miletić u knjizi Genocid nad Muslimani-
ma navode njegovu izjavu: “Riješili smo
se neprijatelja, ubili smo 5.000 muslimana
u Foči i Goraždu”, a tokom suđenja Dra-
ži Mihailoviću iznose se i drugi dokazi
o kapetanu Sergeju Mihailoviću, pa se,
između ostalog, navodi i njegova izjava:
“Mi smo četnici i ujedno osvetnici.” Ser-
gije Mihailović prisutan je i komanduje
četničkim jedinicama u Foči i u Goraždu
tokom masovnog ubijanja civila, žena i
djece. Pokolji tokom njegovog komando-
vanja događaju se u Foči od 5. decembra
1941. do 20. januara 1942. godine, a u Go-
raždu od 1. decembra 1941. do 26. januara
1942. godine. Poginuo je na putu između
Rogačice i Okletca u aprilu 1942. godine
“dok je zamaskiranim vozilom prevozio
streljivo za Bosnu. Iz nepoznatog razloga,
streljivo je eksplodiralo i tom su prilikom
poginuli svi koji su se nalazili u vozilu.”
JEZDA
Jezdimir Dangić (Bratunac, 1897 – Sa-
rajevo, 1947) četnički je major i vojvoda.
Kao mladić, priključuje se pokretu “Mlada
Bosna” i nakon atentata na Franza Ferdi-
nanda biva osuđen na tri i po godine za-
tvora za veleizdaju. Studirao je pravo, a
1928. godine prelazi u aktivnu žandar-
merijsku službu. Drugi svjetski rat zatiče
ga na mjestu komandira Dvorske žandar-
merijske čete, koja je pratila kralja Petra
II od Beograda do Nikšića prilikom bije-
ga iz Jugoslavije pred Nijemcima. Dangić
ostaje u zemlji i ubrzo se pridružuje Draži
Mihailoviću na Ravnoj Gori. U jednom
dokumentu naslovljenom kao “Izveštaj
opunomoćenog komandanta u Srbiji od
11. februara 1942. komandantu oružanih
snaga na jugoistoku o toku pregovora s
četničkim majorom Dangićem u Beogra-
du”, koji potpisuje njemački artiljerijski
general Paul Bader, između ostalog je zapi-
sano: “O ličnosti majora Dangića može se
reći sledeće: On je star 44 godine, oženjen
i ima 2 ćerkice – od 4 i 10 godina. Njegov
svojevrsnu paradigmu, napisavši između II svetskom ratu isto tako nosio je četnič- otac je bio sveštenik, tri i po godine je bio
ostalog: “Ako bismo tražili neki prosek i ku i partizansku, ali on nije menjao svoj u zatvoru, osuđen na smrt a zatim pušten.
prosečnog Srbina koji je učestvovao u ju- karakter, svoj odnos. On je uvek bio pre Njegova majka je bila takođe uhapšena i
goslovenskoj revoluciji od 1941. do 1945. svega Srbin i on pripada onim narodnim u zatvoru je poludela. Dangić ima deve-
– a prosek bi se morao tražiti između za- tribunima koji će u stvari uvek donositi toro braće i sestara. On sam je odsedeo tri
dnjeg stražara negde u brigadi ili u nekom dobrobit svome narodu. On je, zapravo, godine na robiji i naučio je da plete kor-
selu do maršala Tita ili generala Draže autentičan predstavnik jednog naroda koji pe. Bio je u aktivnoj službi, prebačen je u
Mihailovića – onda bi verovatno to bio P. je stalno bio izložen sukobima, ratovima, i žandarmeriju i konačno aprila 1941. po-
Đukanović.” Zdravko Antonić, tadašnji nije nikada zaboravljao odakle je krenuo i stao komandant kraljeve telesne žandar-
direktor Balkanološkog instituta, također uvek bi se vraćao tamo odakle je počeo.” merije. On je kralja pri njegovom bekstvu
akademik, bio je još precizniji: “Kako se dopratio do granice. Kako je ispričao, on
kaže u knjizi, on je menjao vojničke kape, KAPETAN MIHAILOVIĆ je na dobijeno naređenje da i dalje ostane
nosio je austrougarsku, nosio je rusku, no- Sergije Mihailović, četnički kapetan, u kraljevoj pratnji odgovorio da jedan Sr-
sio je srpsku na Solunskom frontu itd., i u komandovao je četničkim Rogatičkim bin ne bi smeo da napusti svoju zemlju u
STAV 11/2/2021 49
