Page 73 - STAV broj 410
P. 73

/Krik/
                                                                                  Iz današnje perspektive, odnosno s
                                                                               distance od pedeset i pet godina od poja-
                                                                               ve Kulenovićeve knjige Soneti (Novi Sad,
                                                                               1968), sasvim je jednostavno utvrditi da
                                                                               je ova poezija odvodila pažnju čitalaca i
                                                                               hroničara u pravcu odnjegovanog stiha,
                                                                               eruditne mašte koja je pažljivo birala, još
                                                                               pažljivije doticala neke od suštastvenih
                                                                               simbola i vizija savremene poezije. Tako-
                                                                               đer, u vremenu kada su domaći poetski
                                                                               svjetovi bili odveć jednolinijski postavljeni
                                                                               pred našom tradicijom i pred osvojenim
                                                                               rječnikom ranijih pjesničkih generacija,
                                                                               Skender Kulenović je donosio, nimalo se
                                                                               ne ustručavajući, zvukove dalekih žuđenih
                                                                               obala, a bogme i melodije koje su otvo-
                                                                               reno i ničim zamaskirano nastojale da se
                                                                               postave pred svojom sopstvenom projek-
                                                                               cijom kao prostor koji misli o sebi pred
                                                                               izazovom slobodnog, praznog prostora.
                                                                                  Soneti Skendera Kulenovića su u svojoj
                                                                               esenciji, uglavnom, dijaloški. Pjesnikova
                                                                               igra podrazumijeva mušti i nemušti dija-
                                                                               log čovjeka i prirode, čovjeka i historije,
                                                                               čovjeka i vremena, čovjeka i umjetnine.
                                                                               U jednom takvom odnosu, ustvari, počiva
                                                                               antejski mit, a u takvoj vrsti stvaralačke
                                                                               vizije čovjek je uvijek na dobitku. Njime
                                                                               se izražava pjesnikova vitalistička priro-
                                                                               da i poetika, odnosno optimistična vizija
                                                                               života jer lirski subjekt postaje svjestan,
                                                                               kao dio prirode, sopstvenih stvaralačkih
                                                                               moći. U doticaju s prirodom i razmišlja-
                                                                               nju o njezinim brojnim emanacijama
                                                                               obogaćuje se čovjekovo čulno, empirij-
                                                                               sko i intuitivno saznanje. Istovremeno,
                                                                               priroda je funkcionalan scenski okvir za
                                                                               iskazivanje pankalističke i panerotičke
                                                                               vizije, te se vizualna pjesnička slika ri-
                                                                               jetko može uzeti kao čista deskripcija a
                                                                               da se pri tome ne osiromaši čitav spek-
                                                                               tar namjerno multipliciranih značenja.
                                                                                  Tradicija, kao dimenzija trajnosti i
                                                                               provjerenosti, doista živi u stihovima,


           Skender Kulenović se rodio 2. septembra 1910. godine u   1945. do 1947. obavlja funkciju direktora drame Narodnog
           Bosanskom Petrovcu, gdje je završio osnovnu školu. Na-  pozorišta Sarajevu, uređuje “Novo doba”, “Pregled”, “Knji-
           kon naglog osiromašenja obitelji (agrarna reforma 1920)   ževne novine” i “Novu misao”. Od 1950. do 1953. sekre-
           prelazi u majčino rodno mjesto Travnik, gdje od 1921. do   tar je Narodne skupštine FNRJ, a poslije zabrane “Nove
           1930. godine kao vanredni učenik pohađa Jezuitsku gi-  misli” kažnjen je i postavljen za korektora u “Borbi”. 1955.
           mnaziju. U trećem razredu gimnazije javio se prvim knji-  godine prelazi u Mostar na mjesto dramaturga Narodnog
           ževnim radom (soneti “Ocvale primule” u gimnazijskom   pozorišta. Jedno vrijeme je i urednik u beogradskoj “Pro-
           listu “Hrvatskoj vili”). Od 1930. godine studira pravo na   sveti”. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, između osta-
           Zagrebačkom sveučilištu. 1933. postaje član SKOJ-a, a   lih Dvadesetsedmojulske nagrade SRBiH (1971) i nagra-
           1935. KPJ. Sarađuje u brojnim listovima i časopisima, a   de AVNOJ-a (1972). Bio je član SANU, ANUBiH i JAZU.
           1937. godine s mladim intelektualcima iz Bosne Hasanom   Umro je 25. januara 1978. godine u Beogradu. Djela:
           Kikićem i Safetom Krupićem pokreće u Zagrebu musli-  “Stojanka majka Knežopoljka”, poema, 1945; komedije
           manski časopis “Putokaz”.                          “Djelidba”, “Večera”, “A šta sad?”, 1947; “Ševa”, poema,
           U Prvi partizanski odred Bosanske krajine stupa 1941. go-  1952; “Soneti”, 1968, “Divanhana”, pripovijetke, 1972;
           dine. Kulenović u ratu piše poeme, uređuje listove “Krajiški   “Gromovo đule”, priče za djecu, 1975; “Šarenka”, priče
           partizan”, “Bosanski udarnik”, “Glas” i “Oslobođenje”. Od   za djecu, 1975; “Ponornica”, roman, 1977.



                                                                                                    STAV 13/1/2023 73
   68   69   70   71   72   73   74   75   76