Page 723 - Yaratılış Atlası 2. Cilt

Harun Yahya

Proteinler, rRNA ve genler üzerinde yap›lan
karfl›laflt›rmalar, evrimcilerin yak›n akraba olduklar›n›
varsayd›klar› canl›lar›n asl›nda birbirlerinden çok uzak
olduklar›n› ortaya koymufltur. Örne¤in farkl› araflt›rmalar
tavflanlar› kemirgenler yerine primatlarla ve inekleri atlar
yerine balinalarla ayn› grupta ç›karm›flt›r.

Şimdiye kadar üretilen pek çok bireysel protein

filogenilerinden hiçbir kapsamlı organizmal filo-
geni çıkmamıştır. Filogenetik uygunsuzluklar, ev-
rensel ağacın (evrimsel soy ağacının) her yerinde
görülebilir; köklerinden ana dallarına ve ana

gruplamaları oluşturan grupların kendi araların-
da. 253

Moleküler karşılaştırmaların evrim teorisi lehinde değil, aleyhinde sonuçlar
verdiği, 1999 yılında Science dergisinde yayınlanan "Is It Time to Uproot the Tree
of Life?" başlıklı bir makalede de kabul edilmiştir. Elizabeth Pennisi imzalı makalede, Dar-

winist biyologların "evrim ağacını" aydınlatmak için yürüttükleri genetik analiz ve karşılaştırmaların
tam aksi yönde sonuç verdiği belirtilmiş, "yeni verilerin evrimsel tabloyu kararttığı" ifade edilmiştir:

Bir yıl önce, bir düzineden fazla mikroorganizmanın yeni dizinlenmiş genomlarını inceleyen biyologlar, bu
bilgilerin yaşamın erken zamanlarının tarihi hakkındaki kabul edilmiş çizgileri destekleyeceğini ummuşlar-
dı. Ama gördükleri şey, onları şaşkına düşürdü. O an mevcut olan genomların karşılaştırılması, yaşamın bü-

yük gruplarının nasıl ortaya çıktığına dair tabloyu aydınlatmadığı gibi, onu daha da karışık hale getirdi. Ve
şimdi, elde bulunan 8 yeni mikrobial dizilimle birlikte, durum daha da kafa karıştırıcı bir hal aldı...
Çoğu evrimci biyolog, yaşamın başlangıcını üç temel alemde bulabileceklerini düşünüyorlardı... Tam DNA
dizilimleri, başka türlü genlerin karşılaştırılmasının yolunu açtığında, araştırmacılar basitçe bu ağaca daha
fazla detay ekleyeceklerini umuyorlardı. Ama "hiçbir şey gerçekten bu kadar daha uzak olamazdı" diyor

Claire Fraser, Rockville Maryland'deki The Institute for Genomic Research'ün başkanı. Aksine, (genetik) kar-
şılaştırmalar, hem rRNA ağacıyla hem de birbirleriyle çelişki içinde bulunan pek çok farklı hayat ağacı ver-
siyonu ortaya çıkardı. 254

Kısacası, moleküler biyoloji geliştikçe, homoloji kavramı da daha fazla çürümektedir. Proteinler,
rRNA veya genler üzerindeki karşılaştırmalar, evrim teorisine göre birbirinin yakın akrabası sayılan

canlıları birbirinden çok uzak çıkarmaktadır. 1996 yılında 88 proteinin dizilimi üzerinde yapılan karşı-
laştırmalar; tavşanları kemirgenler yerine primatlara yakın çıkarmıştır. 1998 yılında 19 farklı hayvan tü-
rünün 13 geni üzerinde yapılan analizler, deniz kestanelerini (hiçbir evrimsel yakınlıkları iddia edileme-
yen) kordalılar filumuna yakın göstermiştir. 1998 yılında 12 farklı protein temel alınarak yapılan karşı-

laştırmalar inekleri balinalara atlardan daha yakın çıkarmıştır.
Canlılık moleküler düzeyde incelendikçe, evrim teorisinin homoloji varsayımları birer birer çök-
mektedir. Amerikalı moleküler biyolog Jonathan Wells, 2000 yılındaki durumu şöyle özetler:

Farklı moleküller üzerine kurulu olan ağaçlardaki uyumsuzluklar ve moleküler analizler sonucunda ortaya

çıkan garip sonuçlar, şimdi moleküler filogeniyi bir krize sürüklemiş durumdadır. 255
Peki bu durumda canlılardaki benzer yapıların bilimsel açıklaması nasıl yapılabilir? Bu sorunun ce-
vabı, Darwin'in evrim teorisi bilim dünyasına hakim olmadan önce verilmiştir. Canlılardaki benzer or-

ganları ilk kez gündeme getiren Carl Linneaus ya da Richard Owen gibi bilim adamları, bu organları
"ortak yaratılış" örneği olarak görmüşlerdir. Yani benzer organlar veya benzer genler, ortak bir atadan
tesadüfen evrimleştikleri için değil, belirli bir işlevi görmek için yaratılmış oldukları için benzerdir.

Modern bilimsel bulgular ise, benzer organlar için ortaya atılan "ortak ata" iddiasının tutarlı olma-
dığını ve yapılabilecek yegane açıklamanın söz konusu "ortak yaratılış" açıklaması olduğunu göster-
mektedir.

Adnan Oktar 721