Page 124 - Dinsizliğin İlkel Mantığı

122 DİNSİZLİĞİN İLKEL MANTIĞI

Alaycılık

Alaycılık cahiliye sisteminde bir tavır bozukluğu olarak de-
ğil de, daha çok bir neşelenme ya da eğlence şekli olarak algı-
lanır ve bu nedenle de uygulanmasında çoğu zaman bir sakın-
ca görülmez. Bu toplumun bireyleri, başkalarını küçük düşüre-
rek kendilerini yücelttiklerine inanırlar.
Alaycılık, sadece sözle değil bazı durumlarda üstü kapalı ta-
vırlarla da uygulanır. Özellikle bakışlar, mimikler, gülüşler ve
dolaylı yoldan yapılan "imalı dokundurmalar" cahiliye sistemin-
de uygulanan alaycılığın "incelikleri" olarak kabul edilir.
Bu "inceliklerin" nesilden nesile, toplumlardan toplumlara
nasıl aktarıldığı ve bu çirkin dili herkesin nasıl bildiği ise cahili-
ye sisteminin en karanlık yönlerinden birisidir. Bu konunun in-
celiklerini ve sırlarını anlatan ne bir kitap vardır, ne de bunları
öğreten bir okul. Ama herkes bu konuda yapılan en ufak bir
tavrın dahi ne anlama geldiğini bilir. Alaycılık, açıkça konuşul-
mayan ama herkes tarafından bilinen ve uygulanan gizli bir dil

gibidir.
Cahiliye sisteminde nelerin alay konusu edildiğine gelince,
öncelikle bu konuda hiçbir sınırlama olmadığını belirtmek gere-
kir. Aksan bozuklukları, sakatlıklar ya da fiziksel kusurlar gibi in-
sani eksikliklerin yanısıra, dil sürçmesi, hapşırmak ya da hıçkır-
mak gibi hayatın herhangi bir parçası da alay konusu yapılabilir.
Birinin ayağının takılıp düşmesi kahkahalarla gülünecek bir olay-
dır bu topluma göre. Böyle bir tavrı herkes makul karşılar. Bu
şartlarda dili sürçen veya bir yere takılıp düşen kişi de küçük
düştüğünü ve alay konusu olduğunu fark ederek bunun altında
kalmamaya çalışır. Örneğin canı şiddetle acısa dahi, daha fazla