Page 165 - Dinsizliğin İlkel Mantığı

HARUN YAHYA (ADNAN OKTAR) 163

tamamen kontrolden çıkacak kadar kendilerini kaybederler.
Kimi zaman çığlıklarla kendilerini yerlere atar, hatta resmin ya
da televizyonun üzerine bir şeyler fırlatarak abartılı hareketler
yaparlar. Kimileri kapalı yerleri, mezarlık ya da toprağın altı gi-
bi bir mekanla bağdaştırırlar. Ölüm ve yok olma korkuları, bu
fobileriyle dışa vurur. Karanlığa karşı duydukları korkunun se-
bebi de budur aslında. Karanlık ile felaketleri kafalarında bir
bütün olarak canlandırırlar. Bu nedenle özellikle de tek başla-
rına olduklarında, kendi evlerinde bile olsalar rahat edemezler.
Karanlığın kendilerine kötülük isabet ettirecek müstakil bir gü-
cü olduğuna inanırlar. Görünmeyen güçlerin kendilerine saldı-
racaklarını ya da öldürmeye kalkışacaklarını hayal ederek kor-
kuya kapılırlar.
Ortada hiçbir hayati tehlike yokken bu kadar şiddetli kor-
kulara kapılan insanların hataları, Allah'ı vekil edinmemeleri,
O'ndan başka ilahlar edinmeleri ve O'ndan gereği gibi korkma-
malarıdır. Kuran'da, korkunun inkarcılara şeytandan gelen bir
bela olduğu ve yalnızca Allah'a iman eden ve O'ndan korkan
müminler için hiçbir korku ve üzüntü olmadığı bildirilmiştir:
İşte bu şeytan, ancak kendi dostlarını korkutur.
Siz onlardan korkmayın, eğer mü'minlerseniz,
Benden korkun. (Al-i İmran Suresi, 175)
Hayır, kim iyilikte bulunarak kendisini Allah'a tes-
lim ederse, artık onun Rabbi Katında ecri vardır.
Onlar için korku yoktur ve onlar mahzun olmaya-
caklardır. (Bakara Suresi, 112)