Page 122 - Mesih Müjdesi

120

Allah, ölecekleri (mevt) zaman canlar›n›
al›r (yeteveffa); ölmeyeni de uykusunda (can›n›
al›r) (lem temut). Böylece, kendisi hakk›nda ölüm
karar› (el mevte) verilmifl olan› tutar, öbürüsünü ise ad›
konulmufl bir ecele kadar sal›verir... (Zümer Suresi, 42)
Bu ayetten de anlafl›laca¤› gibi, Allah uyuyan insan›n
can›n› almaktad›r, ama hakk›nda ölüm karar› verilmemifl
olan› eceli gelinceye kadar tekrar sal›vermektedir. Bu haliyle
insan bildi¤imiz manada ölmüfl olmaz. Yaln›zca geçici bir sü-
re için ruhu bedeninden ayr›lm›fl farkl› bir boyuta girmifl olur.

Allah uyanaca¤› zaman insan›n ruhunu bedenine iade eder.
Uykunun bir tür vefat olarak de¤erlendirildi¤ini, ancak
bununla biyolojik ölümün kast edilmedi¤ini gösteren örnek-
lerden biri de Peygamber Efendimiz (sav)'in uykusundan
kalkt›¤› zaman "Bizi öldürdükten sonra dirilten Allah'a hamdol-
sun" dedi¤ini bildiren hadis-i fleriftir. (Buhari, Kitabu'd Deavat
6312; ‹bni Sinni, Fi Amelli'l Yevm ve'l Leyle, no. 647, 856, 857,
885; Muhammed Halil Herras; Hz. ‹sa Gelecek mi?, Isparta 2002,

s. 9) Hiç flüphesiz, Hz. Muhammed (sav) bu hikmetli sözüyle,
uyundu¤u zaman biyojik manada ölüm gerçekleflti¤ine de¤il,
uyuyan insan›n bizim anlad›¤›m›zdan farkl› bir anlamda "ca-
n›n›n al›nd›¤›na" dikkat çekmifltir. Ünlü ‹slam alimi ve müfes-
sir ‹bn Kesir de, Al-i ‹mran Suresi'nin tefsirini yaparken, di¤er
pek çok delil ile birlikte söz konusu hadis-i flerifi kullanm›flt›r.
‹bn Kesir'in tefsirinde, "teveffa" kelimesinin uykuya iflaret et-
ti¤i, ayn› kelimenin di¤er ayetlerde ne flekilde yer ald›¤› gös-

terilerek aç›klan›r. Bu aç›klamalar›n ard›ndan, ‹bn Kesir, ‹bn
Ebu Hatim'den rivayet edilen bir hadisi de kullanarak kana-
atini flöyle ifade eder: