Page 715 - Risale-i Nur - Sözler

LEMEÂT 717

Din Hayatın Hayatı, hem Nuru, hem Esası. İhya-yı Din ile olur şu milletin
İhyası. İslâm bunu anladı...
Başka dinin aksine, Dinimize temessük derecesi nisbeten milletin terakkisi.
İhmali nisbetinde idi milletin tedennisi. Tarihî bir Hakikat, ondan olmuş te-
nâsi...
* * *

Mevt, Tevehhüm Edildiği Gibi Dehşetli Değil

Dalâlet vehmidir; mevti dehşetlendirir. Mevt, tebdil-i câmedir, ya tahvil-i
mekândır. Sicinden bostana çıkar.
Kim Hayatı isterse şehadet istemeli. Şehidin Hayatına Kur'an işaret eder. Se-
keratı tatmamış herbir Şehid, kendini
Hayy biliyor, görüyor. Lâkin yeni hayatı daha nezih buluyor..
Zanneder ki ölmemiş. Meyyitlere nisbeti, dikkat et şuna benzer:
İki adam, rü'yada lezaiz enva'ına câmi' güzel bahçede ikisi geziyorlar. Biri
rü'ya olduğunu bilir; lezzet almıyor.
Onu müferrah etmez, belki teessüf eder. Öbürüsü; biliyor ki Âlem-i Yakaza-
dır; hakikî lezzet alır, ona hakikî olur.
Rü'ya misâlin zılli, misâl ise Berzahın zılli olmuştur. Ondan onların düstur-
ları birbirine benziyor.

* * *

Siyaset, Efkârın Âleminde Bir Şeytandır; İstiaze Edilmeli!

Siyaset-i medenî, ekserin rahatına feda eder ekalli. Belki ekall-i zalim, ken-
dine kurban eder ekserîn-i avamı.
Adâlet-i Kur'anî; tek masumun hayatı, kanı heder göremez, onu feda edemez
değil ekseriyete, hattâ nev'in umumu...
Âyet-i ٍ سفن ِيرغ ِ ب اًسفن َلتق نم iki Sırr-ı Azîmi vaz'ediyor nazara. Biri:
ْ َ
َ
ْ َ َ َ ْ َ
ْ
Mahz-ı Adâlet. Bu Düstur-u Azîmi
Ki ferd ile cemaat, şahıs ile nev'-i beşer, Kudret nasıl bir görür; Adâlet-i İlahî,
ikisine bir bakar. Bir Sünnet-i Daimî.
Şahs-ı vâhid, hakkını kendi feda ediyor. Lâkin feda edilmez, hattâ umum
İnsana. Onun ibtal-i hakkı, hem iraka-i demi,
Hem zevâl-i ismeti: İbtal-i hakk-ı nev'in hem ismet-i beşerin mislidir, hem
naziri. İkinci Sırrı budur: Hodgâmî bir adamı