Page 59 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021
P. 59
BÖĞÜRMEK
Nurdan Şallı
O sırada gözüme çarpan pembe
çiçekleri, minimini kertenkeleleri
kadrajıma alıyordum. Bakışları
merakla boynumdaki fotoğraf
makinesine kenetlendi.
“Hep çiçeği böceği çekiyon, az da
beni çek.”
“Çekerim tabii. Poz ver bakayım.”
Sığırların yanına geçti. Elindeki uzun
tahtayı yere fırlattı. Kara saçlarını
çimenlere doğru savurdu. Tebessüm
etti. Makinenin lensi yerine
gözlerimin içine baktı.
Sabah olduğunda fotoğraf çekmek “Nasıııl, güzel çıkmış mıyım?”
için dışarı çıktım. Dilek birden
karşımda beliriverdi. “Hem de çok güzel. Gel bak.”
“Sen nereye böyle abla?” Kendini ekranda görünce yüzü
elma şekerine döndü. Gizlediği
“Şuralarda biraz dolaşıp geleceğim.” eğri büğrü dişlerini ortaya çıkardı.
Güneş altında durmaktan yüzü Elindeki sopayla söz dinlemeyen
kömüre dönmüş. Tırnakları arsız danaların sırtını dürttü. Ben de
parmağının içinde kaybolmuş. uzun uzun yürüdüm. Kuş cıvıltıları
Sıkıntıdan yemiş besbelli. her yanı kaplamış, tertemiz nefes
açıcı bir hava. Sanki cennete düştüm.
“Zeynep uyandı mı? Kumdan pasta Derenin şırıltısıyla ilerledim. Büyük
yapacaktık.” şehirlerde kanalizasyondan patlayan
“Uyanmadı. Oynarsınız yine.” lağım suları eşlik ediyor yollara.
Burada öyle mi, dereden akan
suyla elini yüzünü yıkıyor insanlar.
59 Buluntu Kutusu
