Page 64 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021

KAHVELER MEYDANI

Mehmet Cebe

Tanrı “Çıplak olduğunu sana kim

söyledi” diye sordu. / Yaratılış 3:11

İncirin tepesinden bir ıslık yükseldi.

Tüylü yapraklara çarparak ağır
kokuya karıştı, duyulmadı, ama

durmadı da... Yalnızca göğe
söyleniyormuşçasına boşlukta

sekerek ses aldı ıslık: Bir yavaşlayıp
bir palazlanarak uzadı, öylece sokağa

aktı.

Orta Hakkı, sağ ayağını önde

tutarak, sıralı misketler gibi duran
kıraathanelerin ilkinden çıkmış;

tahta masalardan yükselen taş
seslerine, fıştlara, füplere ve cümle Henüz beş adım ilerleyebilmişti

küfre ensesini dönerek, kaygılı ki durdu. Her gün arşınladığı
insanlara özgü boş bakışlarla eve yol toprak yolu yadırgarcasına tükürdü

alıyordu. Alnının çatında iki damla... yere doğru. Birden gözlendiği
Sola döndü. Bir yandan yürüyor, bir duygusuyla göğe baktı. İkindi

yandan da söyleniyordu. “Buranın vakti gökte yıldız arar gibi bir hâli
hâlı, kokusu, dostluğu bir başka.” vardı ama gök ıssız, sıcak, yarıldı

Kendini sağlıklı hissederek attığı yarılacak... Toprağı eşeledi, tekrar
adımlar, yanından hızla geçen köy yola koyuldu. Tahta bacağı da zorluk

minibüsünün selam niyetine çaldığı çıkarıyordu. “Körolmayasıca”. O,
kornayla bir perde misali titremişti incire yaklaştıkça ıslığın sesi soluğu

ama o, avuç içinde damla damla kesiliyor; tökezliyor, bitkin bitkin
tere dönüşen korkusunu saklayarak tütüyordu meydanda. Koca incirin

selamını da vermişti belirli belirsiz. önünde adımlarken ıslığı duymadı
bu yüzden. Ağzından sarkan nefesi

kesik. Gözleri buğulu.

Buluntu Kutusu 64