Page 62 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021

HÂL BEYANI

Hasan Temiz

beni kendime ulaştıracak vapurlar karşılıksız çıkmıştı

artık burada ve öylece durmanın teslimiyim
sanki kıpırdasam üç kulaç öteye

beni alnımdan değil de gözlerimden vuracaklar
inandığım göz karşılıksız değildi henüz

ve bu çağ ellerime ölü doğmamıştı

işe yarar şeyler arıyorum
bir tornavida kadar hazırım her an

kurcalayabileceğim düşünce edinmeliyim ama ne

hayır, yağmuru sonra yorarım buraya
kompozisyon denilince çocukların gözleri bükülüyor
iki kaş ve bütün bir ağız nereden başlayacaksa söze

bak bu çok doğuluca

doğu denilince kalbim bükülüyor sınıf penceresinden
hem çocuklar nereden başlasalar bana
nereden başlasalar tozlu bir heykel gibi duruyorum

o ilkyaz gülüşlerinde çocukların.

karşılıksız çıkan her şey ve herkes gibi

eve ağır adımlarla yürüyorum
acele etmediğim her sokak benimle eskiyor

eskidikçe ufalanan taş gibi
ufalandıkça eskiyen her kelime gibi

yavaş fotoğraflar biriktiriyorum kişisel tarihime
eli tetikte olan bulut yağmuru sürmeden namluya…

yağmuru burada demeyecektim, o başka bir göğün konusuydu
en iyisi aklımı ve kendimi alıp uzaklaşmalıyım

işe yarar şeyler bulmalıyım ama ne?

Buluntu Kutusu 62