Page 14 - C:\Users\Acer\Documents\Flip PDF Professional\ebook\
P. 14
เนื้อเรื่อง
อุปมาเสมือนหนึ่งภุมรินบิน วะว่อนเที่ยวซับซาบเอา
อถมหาสตฺโต สมเด็จพระราชสมภารเมื่อได้สดับสารพระมัทรีเธอแสน
เกสรสุคนธมาเลศพบดอกไม้อันวิเศษต้องประสงค์หลงเคล้าคลึง
วิโยคโศกศัลย์สุดก าลัง ถึงแม้นจะมิตรัสกับนางมั้งจะมิเป็นการจ าจะเอาโวหารการหึง
รสจนลืมรังเข้าเถื่อนเจ้าลืมพร้าได้หน้าแล้วลืมหลังไม่แลเหลียว
เข้า มาหักโศกให้เสื่อมลง จึ่งเอื้อนโองการตรัสประภาษว่า นนุ มทฺทิ ดูกรนาง
เที่ยวทอดประทับมากลางทางอันว่าพระนางสิเป็นหน่อกษัตริย์จะไป
นาฏพระน้องรัก ภทฺเท เจ้าผู้มีพักตร์อันผุดผ่องเสมือนหนึ่งเอาน ้าทองมาทาบทับ
ไหนก็มีแต่กลดกั้นพานจะเกรงแสงสุริยันไม่คลาเคลื่อนเจ้ารักเดิน
ประเทืองผิวราวกะว่าจะลอยลิ่วเลื่อนลงจาก ฟ้ าใครได้เห็นเป็นขวัญตาเต็มจะหลง
ด้วยแสงเดือนชมดาวพลาง ได้น ้าค้างกลางคืนชื่นอารมณ์สมคะเน
ละลายทุกข์ปลุกเปลื้องอารมณ์ชายให้เชยชื่น จะนั่งนอนเดินยืนก็ต้องอย่าง
พอมาถึงก็ท าเสขึ้นเสียงเลี่ยงเลี้ยวพาโลว่าลูกหาย เออนี่เจ้ามิ
วราโรหา พร้อมด้วยเบญจางคจริตรูปจ าเริญโฉมประโลมโลกล่อแหลมวิไล
หมายว่าใครๆไม่รู้ทันกระนั้นกระมัง หรือเจ้าเห็นว่าพี่นี้เป็นชีอดจิต
ลักษณ์ ราชปุตฺตี ประกอบด้วยเชื้อศักดิ์สมมุติวงศ์พงศ์กษัตรา เออก็เมื่อเช้า
คิดอนิจจังทิ้งพยศอดอารมณ์เสียเจ้าเป็นเพียงแต่เมียควรหรือมา
เจ้าจะเข้าป่าน่าสงสารปานประหนึ่งว่าจะไปมิได้ ท าร้องไห้ฝากลูกมิรู้แล้ว ครั้นคลาด
หมิ่นได้ ถ้าแม้นพี่อยู่ในกรุงไกรเหมือนแต่ก่อนเก่าหากว่าเจ้าท า
แคล้วเคลื่อนคล้อยเข้าสู่ดง ปานประหนึ่งว่าจะหลงลืมลูกสละผัวต่อมืดมัวจึ่งกลับมา
เช่นนี้กายของมัทรีก็จะขาดสะบั้นลงทันตา ด้วยพระกรเบื้องขวา
ท าเป็นบีบน ้าตาตีอกว่าลูกหาย ใครจะไม่รู้แยบคายความคิดหญิง ถ้าแม้นเจ้าอาลัย
ของอาตมานี้แล้วแล
อยู่ด้วยลูกจริงเหมือนวาจา ก็จะรีบกลับเข้ามาแต่วี่วันไม่ทันรอน เออนี่เจ้าเที่ยว
พเนจรนอนตามสนุกใจ ชมนกชมไม้ในไพรวันสารพันที่จะมี ทั้งฤๅษีสิทธ์วิทยาธร
คนธรรพ์ เทพารักษ์ผู้มีพักตร์อันเจริญ เห็นแล้วก็น่าเพลิดเพลินไม่เมินได้ หรือเจ้า
ปะผลไมประหลาด รสสดสุกทรามเสวยไม่เคยกิน เจ้าฉวยชิมชอบลิ้นก็หลงฉันอยู่จึ่ง
ช้า
11
