Page 16 - C:\Users\Acer\Documents\Flip PDF Professional\ebook\
P. 16
เนื้อเรื่อง
สา มทฺที ส่วนสมเด็จพระยอดมิ่งเยาวมาลย์มัทรี เมื่อได้สดับค าพระราชสามีบริภาษณานาง
ที่ความโศกก็เสื่อม สร่างสงบจิตเพราะเจ็บใจจึ่งก้มพระเศียรลงกราบไหว้แล้ววันทนาพลางนางจึ่งทูล
สนองพระราชบัญญัติว่าพระพุทธเจ้าข้า ควรมิควรสุดแท้แต่จะทรงพระกรุณาโปรดที่โทษานุโทษเป็นล้น
เกล้าด้วยข้าพระพุทธเจ้ากลับมาเวลาค ่าทั้งนี้เพราะเป็ นกระลีขึ้นในไพรวันพฤกษาทุกสิ่งสารพันก็
แปรปรวนทุกประการ ทั้งพื้นป่ าพระหิมพานต์ก็ผัดผันหวั่นไหวอยู่วิงเวียนเปลี่ยนเป็นพยับมืดไม่เห็นหน
ข้าพระบาทนี่ร้อนรนไม่หยุดหย่อนแต่สักอย่าง แต่เดินมายังเกิดประหลาดลางขึ้นในกลางพนาลี พบ
2. ข้อใดไม่ใช่ความผิดปกติทาง
พญาราชสีห์สองเสือทั้งสามสัตว์สกัดหน้าไม่มาได้ ต่อสิ้นแสงอโณทัยจึ่งได้คลาเคลื่อนใช่จะเป็นเหมือน
ธรรมชาติที่พระนางมัทรีพบเห็น
พระองค์ด ารินั้นก็หามิได้พระพุทธเจ้าข้าตั้งแต่เกล้ากระหม่อมฉันตกมาเป็ นข้าน้อยพระองค์เห็นพิรุธ
ก. ผลไม้กลายเป็นดอกไม้
ร่องรอยร้าวรานที่ตรงไหนทอดพระเนตรสังเกตไว้แต่ปางก่อนจึงเคืองค่อนด้วยค าหยาบยอกใจเจ็บจิต
เหลือก าลังพระคุณเอ่ยจะคิดดูมั่งเป็ นไรเล่าว่ามัทรีนี้เป็ นข้าเก่าแต่ก่อนมาดั่งเงาตามพระบาทาก็ ข. ต้นที่เคยเก็บผลไม้ได้ง่ายกลับ
เหมือนกันนอกจากนั้นที่แน่นอนคือ นางไหนอันสนิทชิดใช้แต่ก่อนกาลยังจะติดตามพระราชสมภารมาบ้าง สูงขึ้นเก็บไม่ถึง
ละหรือได้แต่มัทรีแสนดื้อผู้เดียวดอกไม่รู้จักปลิ้นปลอกพลิกไพล่เอาตัวหนีมัทรีสัตยาสวามิภักดิ์รักผัว ค. แร้งบินวนรอบ ๆ ตัวจ านวนมาก
เพียงบิดาก็ว่าได้ ถึงจะยากเย็นเข็ญใจก็ตามกรรม วนมูลผลหาริยา อุตสาหะตระตรากตระตร า
ง. ท้องฟ้ ามืดมิด ขอบฟ้ าเป็นสีเหลือง
เตร็ดเตร่หาผลาผลไม้ ถึงที่ไหนจะรกเรี้ยวก็ซอกซอนอุตส่าห์เที่ยวไม่ถอยหลังจนเนื้อหนังข่วนขาดเป็นริ้ว
รอยโลหิตไหลย้อยทุกหย่อมหนามอารามจะใคร่ได้ผลาผลไม้มาปฏิบัติลูกบ ารุงผัวถึงกระไรจะคุ้มตัวก็ทั้ง
ยากน่าหลากใจอกของใครจะอาภัพยับพิกลเหมือนอกของมัทรีไม่มีเนตรน่าที่จะสงสารสังเวชโปรดปรานี
ว่ามัทรีนี้เป็ นเพื่อนยากอยู่จริงๆช่างค้อนติงปริภาษณาได้ลงคอไม่คิดเลยพระคุณเอ่ยถึงพระองค์จะ
สงสัยน ้าใจของมัทรีนี้กตเวทีเป็ นไม้เท้าก้าวเข้าสู่ทางที่ทดแทน รามํสีตาวนุพฺพตา แม้นอุปมาเหมือน
13
สีดาอันภักดีต่อสามีรามบัณฑิต ปานประหนึ่งว่าศิษย์กับอาจารย์ พระคุณเอ่ยเกล้ากระหม่อมฉานท าผิด
แต่เพียงนี้ เพราะว่าล่วงราตรีจึ่งมีโทษ ขอพระองค์จงทรงพระกรุณาโปรดซึ่งโทษานุโทษ
กระหม่อมฉันมัทรี แต่ครั้งเดียวนี้เถิด
