Page 31 - Cornice_Grade 3

शीष्यक : कमल र छकताब

लेखक : ममलन िीलक्षत
ृ
सचत्रकार : कपा जरोशी

े
कथामा क हकु्ि : रानीपरोखरीनखजककरो िरबार
ै
कु
हाइसकलमा कमल पढथे । एक दिन उनकरो कक्षामा एक जना कवि आए । तरसबेला उनीहरूले ‘बालक बबकुररो’ कविता कणठ गरररहेका वथए । कविले
कु
कु
एउटा छकताब िेखाएर तरसका बारेमा बताए । नौ िष्यका कमलले कविकरो करा बकुिेनन् । हेडमासटरले कविले भनेकरो करा बकुिाए । उनले कविले
्य
ँ
लराएकरो ररो छकताब छकन् नेले ५६ रनपरा लराउनकुपि भने । छकन् नेले नाम लेखाउनकुपि भनेर उनले भने । कमललाई छकताब छकन् न मन लागररो र ररो
्य
करा उनले घर गएर आमालाई भने । आमासँग तरवत धेरै पैसा वथएन । भरोललपलट कमल िकुःखी भएर सकल गए । दिउँसरो एक बजे खाजा खािा आमाले
कु
कु
ँ
खाजा खान दिएकरो पैसा थरोरै बचररो । तरसपछि कमललाई जकुसति आररो । उनले आमाले दिएकरो खाजाकरो पैसा थरोरै थरोरै बचाएर राखे । बचाएकरो पैसाले
उनले छकताब छकन् न थाले । रसरी दिनदिनै बचाएकरो पैसाले उनले सरभ्िा बढी छकताब छकने । घरमा री छकताबमा िाप लगाएर राखी उनले सानरो
कु
पकुसतकालर बनाए । ठलरो भएर उनी लेखक बने अनन घरमा रसरी जममा पारेकरो छकताबबाट ‘मिन पकुरसकार पकुसतकालर’ खरोले । पछि ररो िेशकरो
ठलरो पकुसतकालर ब्ररो । रसमा कमलले ‘लाइब्ेरररन’ भएर काम गरे । िेश तथा वििेशका मा्िहरू अछहले रस पकुसतकालरका छकताबबाट विमभन् न
े
कु
अनकुस्धान गिन्।
्य
मन परेकरो भाग : कमलमखण िीलक्षत एक जना ठला लेखक बनेकरो करा मलाई ननक मन पऱ ्ररो ।
कु
कु
ै

मन नपरेकरो भाग : पैसा नभएर कमलले छकताब छकन् न नपाएकरो करा मलाई मन परेन ।
कु
मशक्षा : रस छकताबले हामीले अठरोट गरेमा गन्य नसछकने करा पनन समभि ह्ि भन् ने कराकरो मशक्षा दि्ि ।
कु
कु
कु
- अप्यण अरा्यल