Page 129 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม
P. 129
๑. ห้ามรับประทานสัตว์ที่ตายในอาการต่างๆ เช่น ตายเอง ถูกรัดคอตาย ถูกตีจนตาย
ถูกสัตว์ป่าจับกิน เพราะอาจเกิดอันตรายแก่ผู้รับประทานได้
ื
ื
๒. หามนำเลอดสตวมาทาอาหาร เพราะเลอดถอวาเปนของไมสะอาดและอาจมเชอโรค
้
์
ํ
ื
ั
ี
่
้
ื
็
่
ปะปนอยู่
๓. สัตว์ที่ถูกฆ่าจากจุดประสงค์เพื่อบูชารูปเคารพ
๔. สัตว์ที่เชือดโดยไม่ได้ระบุนามของพระอัลลอฮ์ เพื่อป้องกันไม่ให้มนุษย์ฆ่าสัตว์โดยไร้
เหตุผลอันสมควร
๕. สัตว์ที่มีเขี้ยวเล็บ เช่น เสือ หมี สัตว์เลื้อยคลาน
๖. เครื่องดื่มซึ่งเป็นที่ต้องห้ามของมุสลิม ได้แก่ เครื่องดื่มหมักดองของมึนเมาทุกชนิด
เช่น เหล้า เบียร์ ไวน์ และน้ำผลไม้ที่เกือบเป็นบรั่นดี
ข้อห้ามเกี่ยวกับอาหารต่างๆ เหล่านี้เป็นไปตามโองการในคัมภีร์อัลกุรอานที่ให้มนุษย์
บริโภคแต่สิ่งที่ดีมีประโยชน์แก่ร่างกาย ฉะนั้นการห้ามนี้จึงเป็นไปเพื่อประโยชน์ของมนุษย์
มิได้เป็นไปเพื่อประโยชน์ของพระผู้เป็นเจ้า
อาหารมุสลิมโดยทั่วไปนอกจากมีข้อห้ามเรื่องชนิดและวิธีการได้มาแล้ว ยังมีเอกลักษณ์
ในเรื่องของเครื่องเทศที่หลากหลายคล้ายอาหารชาวอินเดียและชาวตะวันออกกลาง ตัวอย่าง
อาหารมุสลิมทั่วไปและของจังหวัดปทุมธานีที่ขึ้นชื่อ เช่น ข้าวบรียานี ข้าวหมกไก่ (เนื้อ กุ้ง ปลา
แพะ) ซุปหางวัว ซุปถั่ว แกงกะหรี่ไก่ (เนื้อ ปลา แพะ) โรตีมะตะบะ เนื้อสะเต๊ะ ไก่สะเต๊ะ
ก๊วยเตี๋ยวแกง (ข้าวซอย) ปาปาดัม (ข้าวเกรียบย่าง) และสลัดแขก เป็นต้น
๑๒๓
เล่าเรื่องเมืองปทุม
