Page 146 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 146

146  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                                   ู
                          ็

                                                                       ิ
                                                                       �
                                       �
                                            ั
                                       ี
                                                        ์
                                  ้
                                                                   ้
                              �
                                                                            ุ
                                                              ั
                        [14.] นาเศิรามากที่ระบบสูงคมสูงเคราะห็ของสูานกงานที่องถนช�วยคณ
                                                            ำ
                                         ั
                                       �
                                 ั
                                                      ั
                                                               ั
                                                 ั
                     ไม�ได้เลย และมนเกิดขึนกบครอบครวของฉันด้วยเช�นกน เที่�าที่ี�พอจะจำาได้
                            ั
                     แม�ของฉันใช้ความรุนแรงกบลกทีุ่กคน ตอนนนมนไม�มีความรก มีแต�ความ
                                                                    ั
                                                        �
                                          ั
                                            ู
                                                          ั
                                                        ั
                                                                     ู
                     ก้าวร้าวและความรุนแรง พ�อของฉัันติดเห็ล้าและติดคุกอย�นาน ที่ั�งค�  ู
                                  ั
                            ั
                     ห็ย�าร้างกนตอนฉันอายุได้ห็กขวบ...
                                     ู
                        พวกเรามีชีวิตอย�ด้วยความห็วาดกลัวเป็นห็ลัก คนที่ี�มาเยี�ยมไม�รู้เลยว�า
                              ู
                        ็
                                                     ั
                     มีเดกๆ อย�ในบ้านเพราะพวกเราห็วาดกลวเสูียจนไม�กล้าสู�งเสูียง... ไม�นาน
                     ห็ลังจากที่ี�เราย้ายไปอย�ที่ี�บ้านพ�อเลี�ยง เขาก็เริ�มล�วงละเมิดที่างเพศิฉััน
                                        ู
                     แถมพี�ชายของฉัันยังถูกสู�งไปสูถานสูงเคราะห็์และไม�ได้กลับมาจนเขาอายุ
                     สูิบเจ็ดปี ฉัันมารู้ในภายห็ลังว�าพวกเราเด็กๆ ถูกลงที่ะเบียนว�าเป็น “กลุ�มเสูี�ยง”
                                          ี
                     แต�ที่ันที่ีที่พ�ชายของฉัันเสูียชวิต เราก็ไมเคยเห็็นนักสูังคมสูงเคราะห็์มาอีกเลย
                             ี
                            �
                                                  �
                            ี
                                                ็
                        ั
                     ...ฉันห็นีออกจากบ้านตอนอายุสูิบเจดปีเพ้�อไปแจ้งตำารวจ แต�ตำารวจบอกว�า
                     เร้�องที่ี�พ�อเลี�ยงล�วงละเมิดที่างเพศิน�นไม�สูามารถห็าข้อพิสููจน์ได้ ดังน�น
                                                                            ั
                                                  ั
                                   ั
                                                   ั
                     คำาพดของเขาจึงห็กล้างคำาให็้การของฉัน...
                         ู
                        ฉัันย้ายมาอย�ในย�านนี�และที่ำาตามความฝั่ันของตัวเองด้วยการฝั่ึกห็ัด
                                   ู
                                               ั
                                      ั
                     เป็นนางพยาบาล ฉันมีคุณสูมบติและได้ที่ำางานเป็นพยาบาลบรรจุแม้
                                  ั
                     กำาลังเป็นโรคคล�งผอม (Anorexia) และเป็นโรคอีกห็ลายอย�างที่ี�เกิดจาก
                     ความเครียด... ฉัันต้องพักรักษาตัวที่ี�โรงพยาบาลห็ลายครั�งและเก้อบจะตาย
                                                                            �
                     ห็ลายครั�งมากๆ เน�องจากพยายามฆ่าตัวตาย ฉัันเช�อจริงๆ วาพระเจ้าที่รงชวย
                                                                 �
                                                �
                                                           ้
                                   ้
                        ั
                     ให็้ฉันรอดมาได้ห็ลายต�อห็ลายที่ี...
                        ฉัันดีใจที่ี�คุณกำาลังที่ำาพันธกิจที่ี�มีผลกระที่บอย�างมากต�อเยาวชน
                                                                     ั
                     ในแมนเชสูเตอร์ ฉัันจะอธิษฐานเผ้�อคุณและ “อดีตเห็ล�าน�น” ที่ี�ยังคง
                     ห็ลอกห็ลอนคุณ ฉัันจะอธิษฐานเผ้�อพันธกิจอันที่รงคุณค�าที่ี�คุณกำาลังที่ำาอย�  ู
                     กรุณาอธิษฐานเผ้�อฉัันด้วยเช�นกันที่ี�จะพยายามจัดการกับอะไรแย�ๆ ในห็ัว
                     ของฉััน ฉัันคิดอย�บ�อยๆ ว�าฉัันต้องเป็นคนเลวแน�ถึงได้มีชีวิตที่ี�แย�ขนาดนี�
                                   ู
                     และเช้�อว�าความเจ็บปวด ความข้�นขม และความโกรธค้อบที่ลงโที่ษที่ี�ฉััน
                                                                        ั
                           ั
                                                               ั
                                          ั
                     ต้องได้รบ ฉัันอยากจะมีสูนติสูุขเห็ล้อเกิน อยากจะรกสูามีของฉันมากๆ
                                                                         ั
                                                                        ้
                                                                      ์
                                      ็
                                           ั
                                   ั
                     อยากจะมครอบครวเปนของตวเอง และที่าในสูงที่พระเจาประสูงคให็ฉันที่า ำ
                             ี
                                                    ำ
                                                          ี
                                                               ้
                                                          �
                                                        ิ
                                                        �
   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151