Page 143 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 143

พลงที่ี�สูร้างความเปลี�ยนแปลง 143
                                                        ั


                                         ั
                      อุปการะมาพร้อมกับประวติเคยถูกที่ำาร้าย นี�จึงเป็นเร้�องที่ี�ฉัันเน้นห็นักในการ
                                                              ั
                             ั
                      ที่ำางาน ดงนนฉันเข้าใจได้ดีถึงสูิ�งน�าเศิร้าใจที่ี�เกิดขึนกบคุณ
                                                            �
                                 ั
                               �
                               ั
                                              ั
                         ดีเห็ลอเกินที่�ไดรู้วาแม้กระน�นพระเจ้าก็วางพระห็ัตถ์ของพระองค์บนชวิต
                                      �
                                    ้
                             ้
                                                                            ี
                                   ี
                                                              ึ
                                                                ุ
                          ุ
                                                           ้
                                                                   ี
                                                                        �
                                                                        ู
                                                                   �
                                                                    ุ
                                            ้
                                         ้
                                               �
                                                     ั
                                      ุ
                      ของคณ และที่รงพาคณกาวขามที่ังห็มดนนเพ้อให็มาถงจดที่คณอยในตอนน  ี �
                                                     �
                                                        �
                                          ็
                                  ั
                      เร้�องห็นึ�งที่ี�ฉัันต�งใจจะที่ำากค้อแบ�งปันห็นังสู้อของคุณให็้เพ้�อนร�วมงานที่ี�ยัง
                      ไม�ได้เช้�อได้อ�าน...ฉัันยังพยายามที่ี�จะจัดการให็้มีห็นังสู้อของคุณในต้ห็นังสู้อ
                                                                         ู
                      ที่ี�โบสูถ์ของพวกเราอีกด้วย
                         แต�สูิ�งที่ี�ฉัันอยากจะบอกจริงๆ กค้อ เม้�ออ�านห็นังสู้อของคุณ ฉัันรู้สูึกว�า
                                                 ็
                      ได้รับการห็นุนใจและมีไฟัขึ�นมาอีกครั�ง เป็นกำาลังใจอันยิ�งให็ญ�มากจริงๆ
                      และถึงแม้จะเจ็บปวดที่ี�ได้อ�านเร้�องราวบางตอน แต�มันเป็นคำาพยานที่ี�ดี
                      เยี�ยมที่ี�แสูดงถึงพระคุณและฤที่ธานุภาพของพระเจ้า
                         [12.] ขอบคณมากๆ เลยที่ี�ตอบกลบมา เร้�องราวของคุณคล้ายกบของ
                                                                          ั
                                  ุ
                                                   ั
                      ฉันเลย ฉันเป็น “ลกเสูียว” อะบอริจินจากออสูเตรเลีย ฉันถกดึงไปจาก
                                                                   ั
                       ั
                                     ู
                                                                      ู
                             ั
                                        �
                      อ้อมแขนของแม� และถกพาไปอย�ในบ้านห็ลงห็นึ�งห็�างไกลจากพี�น้อง แล้ว
                                                ู
                                                       ั
                                        ู
                      จึงย้ายไปอย�ที่ี�บ้านอุปถัมภ์ (ตอนอายุได้สูิบห็กปี ฉัันเพิ�งได้รู้ว�าพี�ชายในบ้าน
                               ู
                      อุปถัมภ์คนห็นึ�งค้อพี�ชายแที่้ๆ ของฉัันเอง) ฉัันถูกสู�งไปอย�ที่ี�บ้านอุปถัมภ์
                                                                   ู
                      คริสูเตียนที่ี�ไม�ใช�ของชนพ้�นเม้อง และถูกที่ารุณกรรรมเด็กอย�างเลวร้าย
                                                         ู
                                                       ้
                      โดยอางพระนามพระเจา พวกเขามนใจวาฉันคอลกของมาร พธไลมารออกจาก
                                               ั
                                       ้
                                               �
                                                                     �
                                                                   ี
                                                                  ิ
                                                     ั
                          ้
                                                   �
                                                               ์
                                                                          ้
                      ตัวฉัันมันแยมาก และเห็ตุผลที่�ฉัันถูกสูงไปบ้านอุปถัมภก็เป็นเพราะเช�อสูาย
                                             ี
                                                   �
                               �
                                                         ั
                                                           ี
                      อะบอรจิน มันเป็นนโยบายในออสูเตรเลียขณะน�นที่�จะสูงเด็ก “ลูกคร�ง” ไปอย  � ู
                                                                        ึ
                           ิ
                                                              �
                      ในบ้านอุปถัมภ์ด้วยความคิดที่ี�จะ “กำาจัดเช้�อ” อะบอริจินในตัวพวกเรา
                      และที่ำาให็้เรากลายเป็นคนขาว เช�นเดียวกับคุณค้อ ฉัันไม�สูามารถแจ้ง
                                                                      ็
                                                                ั
                                                        ็
                                                         ู
                               ั
                      ห็น�วยงานสูงคมสูงเคราะห็์ได้ และพวกเขากดจะไม�ได้สูงเกตเห็นอย�ดี ฉัน
                                                                          ู
                                                                             ั
                                                  �
                      พยายามบอกคนที่ี�โบสูถ์ว�าเกิดอะไรขึน แต�พวกเขากไปฟั้องพ�อแม�อุปถมภ์
                                                              ็
                                                                            ั
                          ั
                      ของฉันห็ลงจากที่ี�ดุฉันว�าฉันเป็นคนบาปที่ี�ไม�สูำานึกบุญคุณ
                              ั
                                          ั
                                     ั
   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148