Page 144 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 144

144  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                          ็
                                   ู

                                                                             ็
                                                        ั
                                                          ู
                        คุณคงจินตนาการถึงผลที่ี�ตามมาได้เลย ฉันถกสู�งไปบ้านสูงเคราะห็์เดก
                                                                 ู
                     ห็ญิงสูองสูามแห็�ง แต�ฉัันรู้สูึกปลอดภัยกว�า ที่ี�จะอาศิัยอย�ในสูวนสูาธารณะ
                     ฉัันก็เห็ม้อนกับคุณที่ี�ได้ปริญญาโที่ด้านการเร�ร�อนบนที่้องถนน ถึงแม้จะ
                     โดดเดี�ยวแต�ก็รู้สูึกได้ถึงอิสูรภาพ ตอนอายุสูิบเก้า ฉัันถูกข�มข้นอย�างที่ารุณ
                                               ็
                     และถูกแที่ง ฉัันมีลูกสูาวและเธอกถูกพรากไปจากฉัันโดยพวกคริสูเตียนอีก
                                                    ั
                     ผู้ชายคนที่ี�ข�มข้นฉัันก็เป็นคริสูเตียนเช�นกน ฉััน “ถลำา” เข้าสูู�ชีวิตสูมรสูที่ี�ใช้
                     ความรุนแรง และพอมันจบลง ฉัันกพุ�งไปห็าคนให็ม�ที่ันที่ี เห็็นได้ชัดว�ามัน
                                                 ็
                     กลายเป็นนิสูัยที่ี�แย�...ตอนนี�ฉัันแต�งงานอีกครั�งกับผู้ชายที่ี�แสูนวิเศิษ เรามี
                     ลูกอุปถัมภ์คนห็นึ�งซ็ึ�งเรารับเขามาเลี�ยงโดยความยินยอมจากพ�อแม�ของเขา
                                                ้
                              �
                        �
                     ... ที่ังห็มดนีค้อแผนการของพระเจา...
                                                       �
                             ี
                                        ั
                                  �
                                 ้
                        ตอนที่�ฉัันไดอานประวติของตัวเองจากห็นวยงานสูังคมสูงเคราะห็์ ฉัันรู้สูึก
                                                               ้
                                           ็
                                             ี
                                                                ้
                                                                         ้
                                    ุ
                                        ิ
                                                           �
                                                     ้
                     ยบเยนมาก ฉันอายสูามสูบเจดป และนนคอตอนที่ฉันไดรูวาตวเองมเชอสูาย
                                                   �
                                                            ั
                                                           ี
                                                   ั
                      ั
                                                                        ี
                                                                   ั
                                                                         �
                         ิ
                               ั
                                                                 �
                                             ั
                     อะบอริจิน และไม�นานห็ลังจากน�นฉัันก็ได้พบกับลูกสูาวของฉััน คุณคงพอจะ
                                                                         ั
                     นึกออกว�าความรู้สูึกมันขึ�นลงเห็ม้อนกำาลังน�งรถไฟัเห็าะอะไรอย�างน�นเลย
                                                       ั
                           ั
                     ในช�วงน�นฉัันฝั่ันว�าพระเยซ็ูเสูด็จมาห็าและที่รงจับม้อฉััน พระองค์ที่รงพาฉััน
                     ย้อนกลับไปในอดีตและบอกฉัันว�าพระองค์จะช�วยรักษาแผลน�น และมัน
                                                                     ั
                     ได้เกิดขึ�นแล้ว ฉัันได้กลับไปห็วนนึกถึงทีุ่กสูิ�งทีุ่กอย�างในอดีตและแก้ไขมัน
                                           ั
                                                                             ั
                     ข้างในจิตใจด้วย บางอย�างน�นฉัันกล้มไปแล้วห็ร้อเก็บกดมันเอาไว้ ดังน�น
                                                ็
                     ฉันจึงรู้สูึกว�าฉันเข้าใจเสู้นที่างของคุณ เพราะมนฟัังดคล้ายกบฉันเลย...
                                ั
                                                         ั
                                                                      ั
                      ั
                                                                   ั
                                                              ู
                        ฉัันไม�เคยได้พบแม� แต�เราก็ยังได้พูดคุยกันที่างโที่รศิัพที่์ก�อนที่ี�ที่�านจะ
                                                             ั
                                                                             ั
                                          ็
                     เสูียชีวิต ฉันกับแม�เป็นมะเรงลำาคอในช�วงเวลาเดียวกน แม�ตายจากไปแต�ฉัน
                             ั
                        ั
                                           ั
                     ได้รบปาฏิิห็าริย์ โดยไม�ต้องรบการผ�าตดด้วยซ็ำา
                                                  ั
                                                        �
                        ต้องบอกว�าถึงแม้ฉัันจะได้รับการเลี�ยงดูที่ี�โห็ดร้ายและที่ารุณ แต�ฉัันก ็
                                          ู
                        ู
                     รู้อย�เสูมอว�าพระเจ้าที่รงอย�กับฉััน...ฉัันโชคดีที่ี�ได้รับการเยียวยาในเร้�องแม�
                     อุปถมภ์ของฉัน เธอขอให็้ฉันอภยและฉันเองกเช�นกน ไม�มีอะไรติดค้าง
                         ั
                                           ั
                                                     ั
                                               ั
                                                              ั
                                                          ็
                                ั
                                                                            �
                                                       ั
                                                                  ั
                              ั
                     ในใจเกี�ยวกบเธอแล้วในตอนนี และใจของฉันสูงบลงแล้วกบเร้�องที่ี�เกิดขึน
                                            �
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149