Page 138 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 138

138  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                                   ู
                          ็

                        [5.] นี�ผมเอง อายุยี�สูิบ ไม�มีครอบครว แต�มีประวติอาชญากรรมที่ี�ผม
                                                               ั
                                                     ั
                     ไม�ได้ภมิใจกับมัน และผมห็ลงที่างมาไกลมาก ผมเพิ�งจะบอกให็้คุณรู้แค�
                          ู
                                                     ็
                     สู�วนเล็กๆ จากอดีตของผม แต�ความจริงกค้อผมห็ลงที่างมาตลอดชีวิตเลย
                     มันน�ากลัวมากนะเม้�อต้องอย�คนเดียว ผมไม�มีใคร ไม�มีเพ้�อน ไม�มีอะไรเลย
                                           ู
                                                            ู
                     และเป็นเพราะคดีลอบวางเพลิงที่ำาให็้ผมไม�มีที่ี�อย�ที่ี�จะให็้ระบุลงในกำาไล
                                                    �
                                                ู
                     ติดตามตัวของผมได้ ผมจึงต้องอย�ในนีต�ออีกสูี�เด้อนครึ�ง ผมอย�ในคุกมา
                                                                       ู
                     นานมากแล้ว ผมเกลียดมนแต�ก็ไม�รู้ว�าจะห็ลุดพ้นจากมนยงไง ผมได้ยินว�า
                                         ั
                                                                  ั
                                                               ั
                     คุณเคยมาที่ี�เร้อนจำา ถ้าได้คุยกับคุณก็คงดี ผมรู้ว�าคุณยุ�งและมีอะไรต้องที่ำา
                     เยอะแยะ แต�เร้�องของคุณค้อเร้�องราวที่ี�ประสูบความสูำาเร็จเลยนะ มันดี
                                                       ั
                                     ั
                                          ็
                     เห็ล้อเกินที่ี�จะคิดว�าตวผมกกลายเป็นคนสูำาคญได้ บางที่ีคุณอาจช�วยผมได้
                             ั
                                       ั
                        [6.] ฉันเพิ�งอ�านห็นงสู้อ ผมไม่อยากเป็็น...เด็็กเหลืือขอ แบบรวดเดียว
                     จบเลย ฉัันกับสูามีมาเป็นพ�อแม�อุปถัมภ์เม้�อสูิบสูี�เด้อนก�อน ฉัันอ�านห็นังสู้อ
                     ของคุณแล้วรู้สูึกสูะเที่้อนใจอย�างมากที่ี�พ�อแม�อุปถมภ์ที่ำาอะไรแย�ๆ ขนาดนี  �
                                                            ั
                     ได้ แต�พระเจ้าที่รงอย�กับคุณเสูมอมา ที่ี�ต้องที่ำาค้อเพียงแค�ทีู่ลขอให็้พระองค์
                                     ู
                     ที่รงเข้ามาเที่�าน�น ฉัันรู้มาโดยตลอดต�งแต�ตอนที่ี�ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ ว�า
                                  ั
                                                   ั
                            ็
                     พระเจ้ากดีนะ แต�พอโตขึ�นจึงเพิ�งจะเริ�มคิดได้ว�าฉัันจำาเป็นต้องยึดม�นใน
                                                                          ั
                     พระองค์...
                                           ั
                                                �
                        เร้�องราวของคุณที่ำาให็้ฉันซ็าบซ็ึงใจมาก... เช้านีที่ี�โบสูถ์ ผ้รบใช้ของเรา
                                                            �
                                                                     ั
                                                                    ู
                                                                          ั
                                           ู
                     สูอนในห็ัวข้อเร้�องการเลี�ยงดสูาวก... เขาให็้ฉัันดูโครงร�างลำาดับพิธีนมสูการ
                     ของเขา และมันมีช�องว�างที่ี�เขียนไว้ด้วยดินสูอว�า “เร้�องเล�า” พร้อมกับ
                                                ู
                                          ั
                     เคร้�องห็มายคำาถามด้านห็ลง เขาพดติดตลกว�า “ผมรู้ว�าพระเจ้าจะที่รงเติม
                                           �
                            �
                            ั
                                           ั
                     ช�องว�างนนให็้เองน�ะ!” จากนนเขาจึงบอกให็้เดกๆ ทีุ่กคนมาที่ี�ด้านห็น้าเพ้�อที่ี�
                                                        ็
                                                                       �
                                                       ู
                     ฉัันจะได้เล�าเร้�องของคุณให็้พวกเขาฟััง มีอย�ช�วงห็นึ�งที่ี�ฉัันเก้อบนำาตาแตก
                                                                 ู
                     แล้ว เพราะฉัันเริ�มโดยเล�าว�า มีเด็กน้อยคนห็นึ�งไม�ได้อย�กับแม�เพราะเธอ
                                                                        �
                     ไม�สูามารถดแลเขาได้ เขาจึงต้องไปอย�กบพ�อแม�อุปถมภ์ ถึงตรงนี เจ้าห็น  ู
                              ู
                                                   ู
                                                              ั
                                                    ั
                     ของพวกเรา ช้�อเจด อายุเพียงเก้าขวบ ได้ยกม้อของเธอขึ�นและพูดว�า
   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143