Page 134 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 134

134  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                                   ู
                          ็

                                       ็
                                                    ู
                                                     ่
                                                         ั
                                                         �
                                                                ื
                                                ่
                                             ั
                                                                    ั
                      “ไม่จิรังห์รัอก คณกแค่กาลงเรัยนรั้ที่ละขนๆ เห์มอนกบเรัาที่กคน
                           ิ
                                           ำ
                                                                          ุ
                                    ุ
                 น้�แห์ละ”
                                                                     ำ
                                      ้
                                                            �
                                                            ่
                                                �
                      ที่จิรัง เขากมาได่ไกลแลว นนถอเป็นคนที่สงบแลวสาห์รับเขา
                                                   ื
                        ่
                                                ั
                        �
                                                         ื
                                                                         ั
                          ิ
                                            ้
                                 ็
                                                       ็
                                                                   ้
                      ่
                                    ้
                                                              ่
                   ื
                                            ำ
                 เม�อเที่ยบกับก่อนห์น้าน� ป็รัะเด่็นสาคัญคือชิ่วิตมักไม่เป็ล�ยนแป็ลงไป็ในที่ันที่  ่
                 และถ้าเรัาสรั้างความกด่ด่ันให์้คนต้องเป็ล�ยนแป็ลงในชิ�วข้ามคืน ก็เที่่ากับว่า
                                                            ั
                                                  ่
                    ั
                                                         ่
                        ่
                             ้
                เรัาจิด่เตรัยมให์พ่วกเขาล้มเห์ลวไป็ด่้วยในตัว ผมไมชิอบคาว่า “ห์ลงห์าย” เลย
                                                              ำ
                                                                 ั
                ใครัจิะรั้ว่าพ่รัะเจิ้าที่รังที่าอะไรัอย่ในชิ่วตของผ้คน ครัสตจิกรับางแห์่งอาจิ
                                    ำ
                       ู
                                                             ิ
                                                 ิ
                                                       ู
                                            ู
                           ั
                                          ุ
                                     ่
                                  ิ
                                                 �
                                                    �
                                                    ั
                ไม่สามารัถรับมือครัสเตยนห์น่มสาวที่พ่ลงพ่ลาด่ไป็บ้าง แต่พ่รัะเจิ้าเป็็น
                                                 ่
                                                     ิ
                                                               �
                พ่รัะผ้สรั้าง และผมแน่ใจิว่าพ่รัะองค์ที่รังย�งให์ญ่พ่อที่จิะรับมอกบความ
                                                                       ั
                                                               ่
                                                                     ื
                                                                  ั
                     ู
                                                              ่
                                            ้
                                                  ็
                                                      ิ
                                     �
                                                                      ึ
                                                         ่
                                                                ้
                                     ั
                         ่
                  ิ
                              ึ
                         �
                              �
                           ิ
                ผด่พ่ลาด่ที่เกด่ขนเป็นครังครัาวได่ การัเป็นครัสเตยนไมได่ห์มายถงการัเป็น
                                 ็
                                                                            ็
                       ุ
                                        ่
                         ิ
                                                                           ่
                                                                           �
                คนบรัสที่ธิ�ได่้ในฉับพ่ลัน แตมันคือกรัะบวนการัแบบค่อยเป็็นค่อยไป็ที่จิะ
                      ิ
                          �
                เข้าใกล้ส�งที่พ่รัะเจิ้าที่รังต้องการัให์้เรัาเป็็น
                          ่
                        ิ
                      อย่างไรัก็ตาม พ่รัะเจิ้าที่รังเป็ล�ยนแป็ลงชิ่วิตจิรัิงๆ และพ่ลังแห์่งการั
                                               ่
                                                                 ั
                    �
                                                                            ั
                                                      ั
                                              ึ
                                              �
                    ่
                                     ์
                                                             �
                                                            ่
                เป็ลยนแป็ลงของพ่รัะองคนนนามาซงความห์วงแกผที่สนห์วง และความรัก
                                                             ิ
                                                           ู
                                                          ่
                                                            �
                                                           ้
                                       �
                                         ำ
                                       ั
                                          �
                                                                             ่
                                ิ
                แก่ผ้โด่ด่เด่ยว ชิวตคนเรัามที่งชิ่วงที่ด่และรัาย ผมบอกผ้อนอย่เสมอวา
                    ู
                                                      ้
                                          ั
                                                 ่
                                        ่
                                                                 ู
                                                                   ื
                                                                   �
                               ่
                                                                       ู
                                                ่
                          ่
                          �
                                                �
                                                           ึ
                            �
                                                   ุ
                                                                       ำ
                            ่
                                                                            ุ
                                             ่
                อย่ามองมาที่ผม เพ่รัาะผมเป็็นเพ่ยงมนษย์คนห์น�งและผมย่อมที่าให์้คณ
                                                                            ุ
                  ิ
                                                                    ่
                ผด่ห์วง แต่จิงมองผานผมไป็ยงพ่รัะเจิ้า เพ่รัาะพ่รัะองคจิะไมวนที่าให์้คณ
                                  ่
                                                                     ั
                                                                       ำ
                                                               ์
                                          ั
                      ั
                ผด่ห์วง
                  ิ
                      ั
                              ่
                                      ิ
                                                               �
                                                     ่
                                                     �
                                                                          ั
                        �
                                              ้
                            ่
                      เรัองที่นาสรัรัเสรัญพ่รัะเจิามากที่สด่เรัองห์นงตอนที่ห์นงสอ
                        ื
                            �
                                                                       �
                                                                       ่
                                                      ุ
                                                                            ื
                                                                ึ
                                                          �
                                                          ื
                                                                          ่
                                                        ์
                                                         ็
                ผมไม่อยากเป็็น...เด็็กเหลืือขอ ได่้รัับการัต่พ่ิมพ่กคือ ม่จิด่ห์มายและอเมล ์
                                                                    ั
                                                                ่
                                                                            ั
                                                                          ั
                                                                         �
                                                                      ื
                                                                         ้
                                                       ื
                  ำ
                                   ้
                                                       �
                                             ิ
                                        �
                                        ่
                             ั
                             �
                จิานวนมากห์ลงไห์ลเขามาที่ออฟฟศของผมเพ่อบอกผมวาห์นงสอนสมผส
                                             ่
                      ู
                                              ่
                           ่
                                      ่
                                                                          ์
                      ้
                                ้
                                                               ่
                จิตใจิผคนอยางไรับาง คนสวนให์ญที่เขยนมาห์าผมตางกมป็รัะสบการัณชิวต
                  ิ
                                                                           ่
                                                                            ิ
                                              �
                                                ่
                                                           ่
                                                              ็
                                   ื
                ที่ที่าให์้พ่วกเขารัู้สึกเชิ�อมโยงกับเรั�องรัาวของผมได่้ และเรั�องรัาวของพ่วก
                  �
                  ่
                                             ื
                                                                 ื
                   ำ
                     ็
                                                                          �
                เขากน่าอศจิรัรัย์เชิ่นกนเมอได่้อ่าน เพ่รัาะมนยาซาแล้วซาเล่าถงฤที่ธิเด่ชิ
                                                                          ิ
                        ั
                                                                �
                                                                ำ
                                                     ั
                                                        �
                                                          �
                                                          ำ
                                                        ำ
                                                                      ึ
                                      �
                                      ื
                                   ั
                                                                             ำ
                                   ่
                                                              ่
                                                         ่
                                                                    ่
                                                 ้
                ของพ่รัะเจิ้าในการัเยยวยาและชิวยให์รัอด่ แนนอนวาเรัาไมสามารัถนา
                                            ่
   129   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139