Page 135 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 135

พลงที่ี�สูร้างความเปลี�ยนแปลง 135
                                                        ั


                                                 �
                                                                         ุ
                                                 ่
                                                  �
                                         ิ
                                                    ้
                                                  ้
                                            ์
                                                                      ุ
                                �
                              �
                           ่
                                ั
                              ั
                  ้
                 ขอความเห์ลานนที่งห์มด่มาพ่มพ่ลงในที่นได่ แตผมอยากจิะขอบคณที่กๆ คน
                                                        ่
                                                                           ้
                                                                         ่
                                                           ่
                                                                 ำ
                  ่
                 ที่�ได่้สละเวลาตอบกลับมา มันเป็็นพ่รัะพ่รัอย่างให์ญห์ลวงสาห์รัับผมที่�ได่รัู้ว่า
                 ห์นังสือของผมได่้ห์นุนใจิคุณ
                                                    ่
                           ำ
                       ผมนาข้อความจิากจิด่ห์มายและอเมลบางส่วนมาลงไว้ด่้านล่างน้  �
                                                               ึ
                                             ่
                 โด่ยขออนญาตไมเป็ด่เผยรัายละเอยด่ที่อาจิเป็็นการับงชิ�ถงบคคลที่เกยวของ
                                 ิ
                                                              ่
                                                                  ุ
                               ่
                                                            ่
                                                 ่
                                                                         ่
                                                                         �
                                                                            ้
                         ุ
                                                 �
                                                                       ่
                                                                       �
                                                      ื
                               ิ
                                                                        ำ
                 ผมได่้พ่ยายามตด่ต่อพ่วกเขาทีุ่กคนแล้วเพ่�อขออนุญาตต่พ่ิมพ่์คาพ่ยาน
                                           �
                                              ู
                                                      ุ
                                                         ู
                                           ่
                                                           ่
                                                                      ึ

                                                                            ุ
                 ของพ่วกเขา แต่บางคนย้ายที่อย่ไป็แล้ว คณรั้ด่ว่าผมห์มายถงพ่วกคณ
                               ุ
                                             ่
                                        ั
                                             �
                                                     �
                                                     ื
                 และผมห์วังว่าคณจิะให์้อภูยผมที่แบ่งป็ันเรัองรัาวของพ่วกคุณ พ่วกคุณ
                        ำ
                 ได่้เป็็นกาลังใจิและสรั้างแรังบันด่าลใจิให์้ผม และผมรัู้ว่ามันจิะเป็็นเชิ่นน�น
                                                                             ั
                 สาห์รัับผู้อ�นด่้วยเห์มือนกัน
                  ำ
                          ื
                         [1.] ผมโตมาในครอบครัวคริสูเตียน แต�ห็ลังจากเพ้�อนรักของผม
                      เสูียชีวิต ผมตัดสูินใจเล้อกที่างเดินชีวิตของตนเอง และผมกห็ลงเดินที่าง
                                                                     ็
                      ผิดพลาดไป เม้�อเพ้�อนสูนิที่สูองคนเสูียชีวิต ผมก็พร้อมที่ี�จะจบชีวิตของผม
                      ลงไปด้วย ในขณะที่ี�ย้นอย�ริมแม�นำาไที่น์เตรียมจะกระโดด ผมรู้สูึกเห็ม้อนมี
                                          ู
                                               �
                                                                 ั
                      อะไรบางอย�างมาดึงผมออกจากริมฝั่ั�งนำา แต�พอห็นห็ลงไปดกไม�เห็็นใคร
                                                                      ็
                                                             ั
                                                                     ู
                                                     �
                                    ั
                      ตรงน�นเลย ณ จุดน�น ผมคิดว�าไม�มีใครสูนใจผม ไม�ต้องพูดถึงเลยว�าจะมีใคร
                          ั
                      รักห็ร้อเปล�า พี�ชายพาผมไปฟัังสูตีฟั ชอล์กพูด (แที่บต้องลากไปเลยแห็ละ)
                                           ั
                                          ู
                                       ู
                                           �
                      และในระห็ว�างที่ี�เขาพดอย�นน เขามองมาที่ี�ผมและกล�าวว�า “คุณรู้ไห็มว�า
                                                           ั
                      พระเจ้าที่รงรักคุณ” ผมพยายามไม�สูนใจเร้�องน�นแต�มันคอยกวนใจผม...
                      ผมเริ�มเช้�อว�าพระเจ้าไม�ที่รงใสู�ใจสูิ�งที่ี�ผมได้ที่ำาลงไปในอดีต และพระองค์
                                   ั
                      ที่รงยินดีที่ี�จะล้มมนไปที่ังห็มด
                                        �
                         จากจุดน�นผมคิดจะมีชีวิตเพ้�อพระเจ้าแบบ 110 เปอร์เซ็็นต์ ซ็ึ�งเป็น
                                ั
                                                                        �
                      สู�งที่ที่ายากที่สูุดเลยที่ีเดียว ทีุ่กคนในบ้านรู้วาผมเคยที่าอะไรและไมอยากจะ
                       ิ
                         ี
                               �
                                                       �
                                                              ำ
                         �
                          ำ
                               ี
                                                            ู
                      ล้มมันอย�างที่ี�พระเจ้าที่รงล้ม ผมเปลี�ยนโบสูถ์อย�ห็ลายครั�งและตอนนี�ผม
                      เป็นผู้นำากลุ�มเยาวชน ช�วยงานในสูโมสูรเด็ก และเพิ�งจะพาเด็กห็้าคน
                      ไปร�วมงานเฟัสูติวลแมนเชสูเตอร์ด้วย
                                   ั
   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140