Page 136 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 136

136  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                          ็
                                   ู

                        แต�เม้�อไม�นานมานี�ผมรู้สูึกวุ�นวายใจอย�างมากเน้�องจากเร้�องในอดีต
                     ของผม...แล้วผมก็ได้อ�านห็นังสู้อของคุณ และเห็็นว�า เราอาจให็้คนอ้�น
                                           ั
                                                 ั
                                                                           ั
                     อย�างมากมาย แต�ตัวเองกลบไม�ได้รบเข้ามาอย�างเพียงพอ ผมตระห็นกว�า
                     ผมยังคงต้องการรับการเยียวยาจากเร้�องในอดีต เรียนรู้ที่ี�จะเช้�อใจคนอ้�น
                                   ู
                              ั
                          �
                                                          ็
                     อีกครัง ห็ลงจากถกปฏิิเสูธจากที่ี�โบสูถ์ อย�างไรกตามเม้�อมองกลบไป ผมก  ็
                                                                      ั
                         �
                       ้
                                                           ั
                                                               ้
                                    ำ
                                            ำ
                     เช�อวาพระเจ้าที่รงจาเป็นต้องนาผมมายังเสู้นที่างน�นเพ�อผมจะกลายมาเป็น
                                                                  �
                                                                       ำ
                                              ้
                                         �
                                ั
                                   ี
                                   �
                                                 ั
                                                            �
                                                              ี
                                                               �
                     คนแบบผมในวนน และเพ้อจะไดพบกบความเช้อ ซ็ึงมคาอยางยงสูาห็รบผม
                                                                     �
                                                         �
                                                                     ิ
                                                                          ั
                                             ี
                          ุ
                                                                           �
                                             �
                                       ้
                                          �
                                                                 ้
                                                  ำ
                                                           ็
                                                             ้
                                                              ั
                     ขอบคณนะที่เขยนห็นงสูอเลมน และสูาห็รบการเปนผูรบใชพระเจาที่มงมน
                                                                      ้
                                                     ั
                                                                           ั
                                                                         ุ
                               ี
                                                                        ี
                                ี
                               �
                                                                         �
                                     ั
                                                                        �
                        [2.] ฉัันได้อ�านห็นังสู้อของคุณเม้�อไม�นานมานี�และเกิดความสูนใจเป็น
                             ั
                                                      ั
                     อย�างยิ�ง ฉันอยากถามว�าจะสูามารถไปพบกบคุณ และเรียนรู้เพิ�มเติมเกี�ยว
                     กับงานพันธกิจเยาวชนที่ี�คุณที่ำาได้ไห็ม ฉัันเป็นพยาบาลและช�วยเห็ล้อ
                                         ู
                     คนติดยาในศิูนย์บำาบัดผ้ติดยาเสูพติด ที่ี�นี�พวกเราพยายามเต็มที่ี�ที่ี�จะ
                                                                   ี
                     ช�วยเห็ล้อคนไข้ แต�ฉัันรู้ว�ามีบางอย�าง (ห็ร้ออาจจะบางคน) ที่�ไห็นสูักแห็�ง ที่ี�
                         ั
                     มีพลงเห็น้อกว�ายาเมที่าโดนเสูียอีก! ขอพระเจ้าที่รงอวยพรคุณ
                        [3.] สูวสูดีจอห็์น ฉัันเพิ�งได้อ�านห็นังสู้อของคุณที่ี�ห็้องสูมุดโรงเรียนว้าว
                              ั
                                                           ั
                     ..มันช�างเป็นเร้�องราวการช�วยก้ของพระเจ้าอันน�าอศิจรรย์เห็ล้อเกินขอบคุณ
                                            ู
                     ที่ี�สูละเวลาและกล้าห็าญที่ี�จะแบ�งปันชีวิตของคุณ เร้�องราวของคุณ
                      �
                                                                ำ
                                                            ำ
                                                                         ิ
                     ชวยห็นุนใจฉัันเม�อได้เห็็นชวิตของห็น�มสูาวบางคนกาลังดาเนินไปในที่ศิที่าง
                                                 ุ
                                         ี
                                  ้
                     ที่ี�ผิด
                                     �
                                                        �
                          ี
                                            ำ
                                                            �
                                                      �
                                                                    ้
                                   ็
                        ชวิตฉัันเองกคอนข้างลาบากตอนที่พอแมเลิกกันเม�อฉัันอายุได  ้
                                                      ี
                                                                       ู
                                                                       �
                                          �
                                            �
                                    �
                                          ี
                     สูิบสูองปี มันเป็นชวงเวลาที่นากลัวและ (เคยเกิดเร�อง) รุนแรงอยบ้าง ฉััน
                                                            ้
                                                                   ี
                                     ิ
                                                                          ั
                       ิ
                               ุ
                                                   �
                                                   ึ
                                                           �
                     เตบโตมาในชมชนครสูเตียนในโบสูถ์ ซ็งในขณะนนแที่บไม�มครอบครวไห็น
                                                           ั
                     บ้านแตกเลย ฉัันเดาวาอาการสูติแตกตอนอายสูามสูิบห็้าคงมาจากการสู�งสูม
                                                                          ั
                                                        ุ
                                     �
                     ความรู้สูึกเจ็บปวด ความกลัว และความโดดเดี�ยว มากเที่�าที่ี�คนคนห็นึ�ง
   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141