Page 17 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 17

มองย้อนไป 17



                                          ิ
                                             ่
                                                    ึ
                           ั
                       ผมพ่กอย่กบโที่น้�และซลเวยรัาวห์น�งป็ี และการัได่้อาศยอย่ในบ้าน
                                ั
                               ู
                                                                        ู
                                                                     ั
                 ของพ่วกเขาสอนอะไรัผมห์ลายอย่าง ผมจิะไม่ม่วันลืมพ่วกเขาเลย เพ่รัาะ
                 ความรัักและการัเอาใจิใส่ของพ่วกเขาค่อยๆ กด่กรั่อนความแข็งกรัะด่้าง
                                                         ั
                                                       ู
                                                                     ื
                 ของผมออกที่ละน้อยๆ และสอนให์้ผมได่้รั้จิกใชิ้ชิวตกบผ้อนแบบเป็็น
                             ่
                                                                     �
                                                              ิ
                                                                 ั
                                                                    ู
                                                        ั
                                                             ่
                                                                  ่
                             ั
                                         ำ
                                                                  �
                                            ั
                         ั
                 ครัอบครัว มนไม่ง่ายเลยสาห์รับพ่วกเขา เพ่รัาะตอนที่พ่วกเขารับผม
                                                                          ั
                                                                          ิ
                         ู
                                            �
                                                                ่
                                                 ุ
                                            ำ
                                  ู
                                           �
                                           ่
                 เข้ามาอย่ด่้วย ผมอย่ในสภูาพ่ที่ยาแย่ สขภูาพ่รั่างกายไม่ด่แถมสภูาพ่จิตใจิก็
                           �
                                                      ิ
                                                                       ่
                 อ่อนล้าไรั้เรัยวแรัง ผมลองที่ด่สอบพ่วกเขานด่ๆ ด่้วย เพ่รัาะผมไมอยากจิะ
                           ่
                                          ่
                                            ู
                   �
                                    ้
                              ั
                   ื
                                      ิ
                                            ่
                                                                    �
                                                                    ื
                 เชิอวาพ่วกเขารักผมได่จิรังๆ มอยคนห์นงผมออกไป็ขางนอก ด่มจินเมามาย
                                                            ้
                                              ื
                                                  �
                                                  ึ
                     ่
                                  �
                                                               ั
                                  ื
                                            ู
                                                           ั
                                                                  ุ
                         ่
                 และอาเจิยนลงบนพ่น พ่วกเขาพ่ด่แค่ว่า “พ่วกเรัายงคงรักคณนะจิอห์์น แต่
                                              �
                           ำ
                  ุ
                                        ั
                                                                   ็
                 คณจิะต้องที่าความสะอาด่ที่งห์มด่น้เอง” พ่วกเขาแสด่งให์้เห์นว่าผมจิะต้อง
                                        �
                 รับผด่ชิอบต่อการักรัะที่าของตนเอง และชิวยให์้ผมเตบโตในฐานะมนษย์
                                                                            ุ
                                                               ิ
                  ั
                                                     ่
                                     ำ
                     ิ
                                ำ
                 คนห์น�ง พ่วกเขาสาแด่งความรัักของพ่รัะเจิ้าจิรัิงๆ และชิ่วยให์้ผมได่้เข้าใจิ
                       ึ
                 ความรัักอันป็รัาศจิากเง�อนไขของพ่รัะเจิ้าที่ม่ต่อเรัาทีุ่กคน
                                                     ่
                                                     �
                                     ื
                                                                        ั
                               �
                       ฟังด่ง่ายที่จิะบอกวาพ่รัะเจิ้าที่รังเป็ลยนแป็ลงชิวตผม แต่มนไม่ได่้
                                                               ิ
                           ู
                                                     ่
                                                              ่
                                                     �
                               ่
                                       ่
                   ิ
                                                                 ั
                                 ็
                                                                    �
                      ึ
                      �
                                                                    ่
                 เกด่ขนอย่างรัวด่เรัว และมนไม่ได่้ง่ายด่าย เชิ่นเด่ยวกบที่ตามรั่างกาย
                                                             ่
                                         ั
                                                        ้
                                                   ็
                                          �
                            ่
                 ของผมยังม่รัองรัอยของชิ่วตที่่ผ่านมา เตมไป็ด่วยรัอยสกและรัอยแผลเป็็น
                                                               ั
                                        ิ
                                     ู
                            ำ
                                                 ิ
                         ู
                                                                       ่
                 จิากการัถกที่ารั้ายและถกแที่ง สภูาพ่จิตใจิและอารัมณ์ของผมก็มรัอยแผล
                                                                   ั
                                             ิ
                                  �
                 จิากความรั้สึกโด่ด่เด่ยว การัถกป็ฏเสธิ และการัโห์ยห์าความรักมาเป็็นเวลา
                          ู
                                         ู
                                  ่
                                            ื
                                                                      ั
                 ห์ลายป็ี ผมเคยชิินที่จิะผลักคนอ�นให์้ออกห์่างห์รัือสรั้างกาแพ่งก�น เพ่รัาะ
                                  �
                                                                ำ
                                  ่
                 ผมไม่อาจิเผชิญกับความเจิบป็วด่ได่้อกแล้ว บางครังผมกรั้สกอด่อด่เวลาที่
                                                           ั
                                                           �
                                                                        ั
                                                                 ู
                                                                              ่
                                        ็
                                                                              �
                                                                ็
                                                                   ึ
                                                ่
                             ิ
                                                                     ึ
                                ุ
                                            ั
                                                                         ิ
                     ู
                                    ื
                                        ่
                                    �
                        ุ
                                        �
                                                    ิ
                                                       ุ
                 เรัาพ่ด่คยกนในกล่ม เรัองเกยวกบยาเสพ่ตด่ สรัา การัห์ย่ารั้าง และส�งอนๆ
                          ั
                                                                            �
                                                                            ื
                    ำ
                                                                    ื
                                                                             ั
                  ่
                  �
                 ที่ที่าลายชิ่วิตผู้คน เพ่รัาะผมยังคงรัู้สึกอ่อนไห์วกับห์ลายๆ เรั�อง บางครั�ง
                                            �
                                                                             ิ
                                                                            ่
                                            ่
                                                     ิ
                                                            ั
                                                               ่
                                                            �
                 ผมเกอบรั้องไห์้ออกมาในขณะที่ผมพู่ด่ว่าส�งเห์ล่านนมผลกรัะที่บต่อชิวต
                      ื
                                                                        ื
                                                         ู
                                     ู
                                      ึ
                 ของผมอย่างไรั แต่ผมรั้สกป็ลอด่ภูัยและเห์มือนถกป็กป็้องไว้โด่ยเพ่�อนให์ม่
                                                                          ่
                     ู
                                            ั
                                  ิ
                 ที่อย่รัอบๆ ตวและอธิษฐานรั่วมกบผม พ่น้องครัสเตยนในกล่มสามคคธิรัรัม
                            ั
                  ่
                  �
                                                           ่
                                                                  ุ
                                                                       ั
                                                  ่
                                                  �
                                                        ิ
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22