Page 15 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 15

มองย้อนไป 15



                                                              ื
                                                              �
                                                                   ่
                       ผมไม่เคยอยากจิะที่ำาเชิ่นนนแต่ผมเข้าใจิเขา เมอไม่มใครัสนใจิไยด่ ่
                                             �
                                             ั
                                                         ั
                                                  ่
                          ็
                  ุ
                                                         �
                       ุ
                                                                 ่
                                              ั
                                                             ่
                                          ื
                                                                 �
                                  ั
                                                               ิ
                 คณ คณกไม่สนใจิตวเองเห์มอนกน มห์ลายครังในชิวตที่ผมไม่สนเลยวา
                                                                             ่
                      ู
                                   ึ
                                                                 ั
                                                                        �
                        ื
                                                                        ั
                                                             �
                                                           ึ
                 จิะอย่ห์รัอตาย ผมนกว่าผมห์ลกห์น้จิากความรั้สกสนห์วงอย่างนนไป็ได่้
                                                         ู
                                                             ิ
                                            ่
                                                     ุ
                                                          ำ
                                    ็
                                                          �
                 ครัั�งห์นึ�งแล้ว แต่แล้วกรั่วงกลับลงมาอยู่ในจิด่ตกตาอ่ก ตอนน้�ผมยังจิะห์วัง
                 ให์้คนมาสนใจิผมอกห์รัือ
                                 ่
                       ในชิ่วงเวลาที่�ใชิชิ่วิตลอยไป็ลอยมารัะห์ว่างห์อพ่ักต่างๆ น�เองที่พ่รัะเจิ้า
                                                                        �
                                                                    ้
                                   ้
                                 ่
                                                                        ่
                  ื
                  �
                                                                  �
                 ยนพ่รัะห์ัตถ์ของพ่รัะองค์มาสมผสผม ผมถูกพ่าไป็โบสถ์เมอตอนเป็็นเด่็ก
                                          ั
                                                                  ื
                                            ั
                                                                             ุ
                        ิ
                                                            �
                                             ื
                                      ื
                                      �
                                             �
                                                            ั
                                                                  �
                                                                         ั
                                                         ั
                 แต่ผมคด่ว่าศาสนาเป็็นเรัองน่าเบออย่างมาก ด่งนนตอนที่ได่้เจิอกบกล่ม
                                                                  ่
                       ่
                                                                   ่
                                                                             ั
                                                                        ึ
                 ครัสเตยนรั้องเพ่ลงอย่บนถนน ผมจิึงไม่ได่้สนใจิเลย แต่มคนห์น�งในนน
                                    ู
                   ิ
                                                                             �
                                                                       ุ
                                                   ็
                 เข้ามาห์าผมและเรั�มพ่ด่คยกบผม แล้วกชิวนให์้ไป็รั่วมงานชิมนมที่ศาลา
                                         ั
                                                                    ุ
                                 ิ
                                    ู
                                       ุ
                                                                          �
                                                                          ่
                                   ู
                        ื
                                                       ึ
                               ็
                                                                           ็
                                                ำ
                 กลางเมอง ผมกไม่รั้เห์มอนกนว่าที่าไมผมถงไป็ นอกจิากเพ่รัาะเห์นว่า
                                      ื
                                          ั
                                                   ู
                                          ุ
                                       ั
                                                              ื
                              ู
                            ็
                               ่
                 พ่วกเขาตางกด่มความสขกนที่กคน และผ้ชิายคนนที่ชิอ โที่น้� ด่จิะสนใจิผม
                         ่
                                                            �
                                     ุ
                                                              �
                                                                     ู
                                                           ้
                                                            ่
                                                           �
                                                               ู
                                                                     �
                                                          ั
                                                                     ื
                                           ั
                                              ุ
                   ิ
                                          ู
                 จิรังๆ เขาบอกผมว่า “พ่รัะเยซรักคณ” และมนกลบฟังด่ไม่ใชิ่เรัองโง่ๆ เลย
                                                      ั
                                                         ็
                                                                     �
                           ู
                                                                ั
                                       �
                      �
                                                          ื
                 ตอนที่่เขาพ่ด่ออกมา สิ�งที่่ผมต้องการัมาตลอด่กคอใครัสกคนที่่รัักผม และ
                                                           ำ
                          ู
                 ที่าให์้ผมรั้สกว่าผมเป็็นคน มตวตนจิรัิง ตอนน้คาพ่ด่ของเขาป็ลุกความ
                                                             ู
                                          ่
                  ำ
                                                         �
                           ึ
                                           ั
                                                             ั
                                                          ่
                                                     ึ
                 ป็รัารัถนาอย่างรัุนแรังภูายในตัวผมให์้ฟ้�นข�นมาอกครั�ง
                                                                        ่
                       ผมไป็รั่วมงานชิุมนุมน�นและได่้พ่บกับพ่รัะเจิ้า น�นเป็็นวธิเด่ยวที่�ผม
                                                               ั
                                                                            ่
                                                                     ิ
                                         ั
                                                                      ่
                            ิ
                                                                        ู
                 จิะสามารัถอธิบายได่้ จิ่ๆ ผมกเข้าใจิได่้อย่างไรั้ข้อกงขาว่า ถงแม้จิะด่เห์มอน
                                                                            ื
                                                                 ึ
                                    ู
                                                          ั
                                         ็
                                      ่
                     ่
                 ไม่มใครัในโลกน้�สนใจิไยด่ผมเลย แต่พ่รัะเจิ้าที่รังสนใจิ ถึงแม้ว่าผมจิะเคย
                 เป็็นอาชิญากรั เป็็นนกเลง ไม่เคยใชิชิวตในแบบที่พ่รัะเจิ้าที่รังต้องการั
                                                             ่
                                                             �
                                    ั
                                                 ้
                                                    ิ
                                                   ่
                 ให์้ผมเป็็น แต่พ่รัะองค์ก็ไม่ที่รังกล่าวโที่ษผม พ่รัะเยซที่รังรัับเอาความผด่
                                                                             ิ
                                                              ู
                 ที่งห์มด่ของผมแที่นผม และผมสามารัถเรั�มต้นให์ม่ได่้ถ้าผมต้องการั
                                                       ิ

                  ั
                  �
                                 ำ
                         ่
                     ่
                 ส�งเด่ยวที่�ผมต้องที่ากคือ ยอมรัับความรัักของพ่รัะองค์
                  ิ
                                   ็
                       นาตาไห์ลอาบใบห์น้า  ผมรั้สกรัาวกบพ่รัะเจิ้ากาลงตรัสว่า  “จิอห์์น
                        �
                        ำ
                                                                ั
                                                     ั
                                                              ำ
                                              ู
                                                                   ั
                                               ึ
                                                            �
                                                            ่
                                                                           ิ
                 เจิ้าเป็็นคนพ่ิเศษสำาห์รัับเรัา”  มันเป็็นความรัู้สึกที่วิเศษมาก  ผมคด่ว่า
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20