Page 82 - Somebody's Child CC Version.indd
P. 82

82  ใครๆ กอยากเป็น...ลกรัก
                          ็
                                   ู

                                                       ั
                                                   ่
                                                                     ั
                      เคอรั์รัตรัะห์นกว่าเธิอพ่ยายามจิะชิวยตวเองให์้รัอด่และมนไม่ได่้ผล
                            ่
                            �
                                  ั
                                                        ั
                                                ั
                                    �
                             ุ
                                         ั
                                    ื
                 เธิอพ่ยายามที่กที่างเพ่อให์้ตวเองได่้รับความรัก แตที่กอย่างกพ่งพ่นาศ
                                                                          ิ
                                                                       ั
                                                                      ็
                                                              ุ
                                                             ่
                                    ำ
                 เธิอคด่ว่า “ฉนจิะต้องที่าแบบน้�จิรังๆ แล้ว” ในตอนนนเธิอรั้ว่าเธิอเชิอ และ
                                                                        �
                                                                        ื
                           ั
                                                                 ู
                                                            ั
                                                            �
                                            ิ
                     ิ
                               ื
                 รัู้ว่าเธิอมความเชิ�อแล้ว
                        ่
                              ั
                             ่
                             �
                                 ิ
                                            ึ
                                          ู
                                                       ู
                                                 ั
                                         ็
                                                                         ื
                                                                         �
                                                                      ั
                                       ั
                           ่
                      “ที่นที่ที่ฉนคด่ได่้ ฉนกรั้สกรัาวกบยกภูเขาออกจิากอก ฉนตนเต้น
                        ั
                 แล้วกรัะโด่ด่ไป็ที่�วห์้อง ฉันรัู้ในที่ันใด่ว่าฉันม่คุณค่า ฉันเป็็นคนพ่ิเศษ และ
                              ั
                                ั
                 พ่รัะเจิ้าที่รังสนใจิฉน มากพ่อที่จิะตามตวฉนไป็ตลอด่จินกรัะที่�งฉนยอมรับ
                                                 ั
                                                                      ั
                                                    ั
                                                                            ั
                                                                    ั
                                          ่
                                          �
                 พ่รัะองค์”
                      เคอรั์รัต้องพ่บกบความลาบากห์ลงจิากนน เพ่รัาะเธิอมนสยที่  ่ �
                                            ำ
                            �
                            ่
                                                                        ่
                                    ั
                                                           ั
                                                                          ิ
                                                    ั
                                                                           ั
                                                           �
                                          ิ
                 ตด่มาจิากการัถูกป็ฏิเสธิ และคด่มาตลอด่ว่าตัวเองไรั้ค่า แต่เธิอก็เข้มแข็ง
                  ิ
                                                                    �
                                                                    ื
                                                             ุ
                  �
                     �
                     ื
                  ึ
                                            ำ
                                                                       �
                                       ั
                                                                       ่
                               ิ
                            ั
                                                                            ั
                 ขนเรัอยๆ “ฉนคด่ได่้ว่าฉนไม่จิาเป็็นต้องพ่ยายามสด่โต่งเพ่อที่จิะได่้รับ
                 ความรััก ฉันแค่เป็็นตัวเองก็ได่้”
                                                                   ั
                                                                ื
                                                                            ่
                                                     ึ
                                                                            �
                             �
                          ั
                        ุ
                                          ั
                      ที่กวนน้เธิอมความเชิอม�นให์ม่แล้ว ซ�งเป็็นความเชิ�อม�นมากพ่อที่จิะ
                                 ่
                                        �
                                        ื
                                                                      ื
                                                                         ั
                    ึ
                 ยืนข�นแบ่งป็ันเรั�องรัาวของเธิอบนรัถบัส ความโกรัธิและความขมข�นที่�งห์มด่
                              ื
                                                     ่
                                                                           ั
                                                           ั
                 ของเธิอมลายห์ายไป็แล้ว และเธิอได่้พ่บว่ามความรักเข้ามาแที่นที่ในห์วใจิ
                                                                       ่�
                                             ั
                                                                ้
                                                        ั
                          ึ
                 ของเธิอ ซ�งเธิออยากจิะแบ่งป็ันมนออกไป็ “ฉนอยากให์คนอนได่้รั้สกถง
                                                                          ึ
                                                                    �
                                                                    ื
                                                                         ู
                                                                             ึ
                                                                           ่
                                                                      ั
                 ความสุขที่ฉนได่้รั้สก โด่ยเฉพ่าะในตอนน�นที่ฉนตรัะห์นักได่้ว่าตวฉนมค่า
                         ่
                                                      �
                                                      ่
                         �
                                                   ั
                                                                         ั
                                                        ั
                           ั
                               ู
                                 ึ
                         �
                                                                            �
                 มากกว่านน และกรัะโด่ด่ไป็รัอบๆ ห์้องครัวด่้วยความป็ีต! ฉนเรัยนรัู้ที่จิะ
                                                                ิ
                                                    ั
                                                                       ่
                                                                            ่
                         ั
                                                                   ั
                                   ่
                                   �
                 รัักตัวเอง และเรัยนรัู้ที่จิะรัักและเคารัพ่ผู้อ�นด่้วย”
                                                   ื
                              ่
                                  ่
                      เคอรั์รัเป็็นเพ่ยงห์น�งในผ้ชิ่วยบนรัถบสของพ่วกเรัา เป็็นคณแม่
                                                                         ุ
                                       ึ
                            �
                                            ู
                            ่
                                                       ั
                 เล�ยงเด่�ยวธิรัรัมด่าๆ ที่�อาศัยอยในย่านเส�อมโที่รัม แต่เธิอเป็็นคนที่วิเศษมาก
                                                 ื
                  ่
                                          ู่
                                                                      ่
                                                                      �
                                   ่
                      ่
                                                                            ู
                                                             ิ
                                                                 ึ
                                                                    ่
                                                ั
                 และเรัองรัาวของเธิอคอเรัองอนน่าอศจิรัรัย์ของชิวตห์น�งที่สามารัถถก
                                                            ่
                                                                    �
                                       �
                                       ื
                                    ื
                      �
                                           ั
                      ื
                 เป็ล�ยนแป็ลงได่้โด่ยพ่รัะเจิ้าผู้อัศจิรัรัย์
                    ่
   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87