Page 59 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๕๙ ~

สึกวา ขอยแผนดินเชียงใหม ทม่ี ีขา แผนดินอยา งสูเจา หากแผนดนิ เจยี งใหมมีคนอยา งสู
เจา นักๆ กค็ งจะกานกงุ ฮุงเฮืองไปปายหนา” วา แลวก็หันมาทางเจา หญงิ ท่ีตอนนน้ี ั่งฟง
ดว ยอาการสงบ

ไหนจะไมทราบ การที่สายเมืองพูดเชนนกี้ เ็ พ่อื ใคร สายเมอื งรักและหวงใยเจา
นอ ยของเขาเปน ท่ีสุด และจดุ นั้นเปน จุดใหญในตวั ฟา หอคาํ ซ่ึงเปน ผูท จ่ี ะเปน เจาชวี ติ ของ
คนที่ตนรักนนั้ หากกําจดั จุดน้นั ไปได กจ็ ะประเสริฐอยา งย่งิ ตอ ทั้งตวั ฟา หอคําเอง ตอ เจา
จันทแจมฟา ดว ย ตลอดถงึ บา นเมืองท่จี ะรออยเู บอื้ งหนาน้ันดว ย

ความรักของสายเมืองน้นั ยิง่ ใหญ รักน้ันมีไวมใิ ชเพ่ือตนเอง แตร ักน้นั มไี วเ พือ่
คนทีเ่ รารกั และบา นเมือง

เจาจนั ทแจมฟา จึงกลาวกบั สายเมอื งวา “สายเมือง ขา ขอยินดกี ับสูเจา และขา กฮ็ ู
ซงึ้ ถึงความเปน หว งทมี่ หี อ้ื และขาตอนนี้กเ็ ขาใจอะหยังมาหลายอยา ง...แตล ะคนก็มี
หนาที่ของตน เคยม.ี ..คน...คนนง่ึ เคยบอกมาวา บางเตือ้ การเยียะอะหยงั อยางนง่ึ เพ่ือผะ
โยชนะตอคนหลวงหลาย แตก็ขัดกบั ตวั เจา เกา กต็ องยอมสละตวั เกาเพ่ือคนตงั หลาย ขา
เขาใจจบถองแลว”

“ยนิ ดกี ับบาทเจา ตังสอง ขอหอื้ บาทเจา ทงั สองใหมสงู จม่ิ บาทเจา” นน่ั เปนคํา
อวยพรสัน้ ๆ แตกม็ าจากใจของสายเมอื ง

เมื่อเหน็ วาทกุ ส่งิ จบลงไปดว ยความเขาใจของทกุ ฝายแลว หม่นื ตางเมอื ง จงึ
กลาววา “เอาละ ไหนๆ กด็ กี ับตงึ กฝุ าย เวลากล็ วงมาเมนิ แลว กาํ เดยี วจะตอ งไดเดนิ ทาง
ตอ ขอบาทเจา ทังสองเกยี มตวั เดนิ ทางไดแ ลว บาทเจา ...สวนเจาสายเมอื ง จะไปสง กาวาบ
ไป”

“ขา เจา ขอสง ตึกอด้ี กี วา บาทเจา ทางตางหนา กเ็ ขาเขตเมอื งไต ตางปุนก็มีคนของ
ฟา หอคาํ ยองหว ยอยูแลว ขาเจาหันจะหมดหว ง แลวกว็ าจะลวดปก เจยี งใหมล ะเจา”

“อ้ันกด็ ี จะใดก็ยินดีนกั ๆ หลาย ๆ เนอท่แี ปงตางหื้อ”
“บเ ปน หยังเจา”
หลงั จากหมดเร่ืองราวแลว ปางยงั้ นัน้ กร็ ื้อจนไมเ หลือรองรอยอะไร ขบวน