Page 54 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๕๔ ~

โดยไมตอ งเสยี เวลาในการแผว ถางที่ทางและทาํ เลของทตี่ ้งั น้ีก็ดไี มน อย ดวยหางออกไป
ไมก่ีเทาไหรก ล็ าํ หวยพอใหไ ดใชส อย จึงหันไปส่งั ทหารทีต่ ิดตามมาดว ยวา “ละออนสู
แปงผามปา งยง้ั กน๋ั หือ้ แลวเวยๆ เนอ ”

จากนนั้ จึงเดนิ ไปยงั เกวยี นของเจาหญงิ
“ไหวสาเจา ...คนื น้ีจะยัง้ กนั๋ ท่นี ้ี กําเดยี วจะหือ้ ละออ นเขาแปงปางย้งั ไวท ่ีนี้ ขอหื้อ
เจาหญิงถา อยหู นี้สักกาํ กอ นเตอะบาทเจา ...กําเดยี วถา แลว จะมาบอกเนอ บาทเจา บด ไี ป
ไหนเนอ เจา”
เม่ือสั่งแลวกอ็ อกไปควบคุมการสรางปางย้งั สาํ หรบั การแรมกลางปาในคนื นี้
โดยมีฟาหอคําเมืองยองหว ยมาชว ยดูแลอีกแรงหนึง่ ทาํ ใหก ารสรา งปางยย้ั รดุ หนา กอ น
ตะวนั ตกดนิ และทุกอยางลวนเสรจ็ สมบูรณจึงเชิญเจาหญิงลงมาพกั ในปางยงั้ หลังกลาง
โดยมีหลงั เล็กๆ อยดู า นหนา อีกสองหลัง คือของฟายองหว ยและหมนื่ ตา งเมอื ง
หลังจากทุกอยา งเขาที่แลว ทุกคนจงึ ทาํ กิจสวนตวั และกินขาวกนั แลว จึงเขา
ประจําและพกั ผอน ดว ยวันนท้ี ง้ั วนั ทุกคนตา งเหน่อื ยและออนเพลียกบั การเดินทาง
ยง่ิ ดึก อากาศยง่ิ หนาวเหน็บ น้าํ คา งเมด็ โตตกลงบนหลังคาเสียงดงั เผาะแผะ แต
เมด็ ใหญร าวกบั ฝนกาํ ลงั โปรยลงมาอยู ย่ิงอยใู นปา ใหญด งหนา อากาศก็ยิง่ เยน็ ตามเวลาที่
ลว งไป ความมดื เขาครอบคลุม แตพอมแี สงเดือนทลี่ อดลงตามงา ไมพ ุมไมจากเรอื นยอด
ลงมา กพ็ อสองใหเหน็ ไดร างเลือน จนพรางบางอยา งในเงามืดนัน้ ไดอ ยา งดี
เจา จันทแจม ฟา ยงั คงตื่น ถึงแมจ ะเพลยี มากเพียงใด แตด ว ยแปลกทแ่ี ปลกทาง จงึ
ยงั ขม ตาลงไดย ากเต็มที คํา่ คนื นจ้ี ึงนัง่ มองลอดประตูไปมองสภาพภายนอกท่ีบางสว น
กําลงั อาบแสงเดอื น บางสวนก็อยูลกึ ลํ้าในเงามืด กอปรกับปาเถ่ือนดงหนาทําเอาคนเรา
เล็กลงไปในที ถึงแมน วาคนนัน้ จะคดิ วาตัวเองสงู สงเพียงใด อยเู หนอื คนอีกหลายคน แต
นั่นกเ็ ปน เพยี งชีวติ เล็กๆ ท่อี ยทู ามกลางปา ผนื ใหญ ภผู าท่ตี ระหงานง้าํ และเสยี งน้ําท่ซี ัด
โตรกหวยภผู านนั้ ทาํ ใหเ จา จนั ทแจมฟาคดิ อะไรไดห ลายอยาง หลายประการ