Page 52 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๕๒ ~

เอือ้ งขวญั เวียงพิงค
บทท่ี ๙

ขบวนเคลอ่ื นหา งจากเมืองเชียงใหมไปทกุ ขณะ ยงิ่ หา งจากเชียงใหมเ ทา ใด กเ็ ขา
ใกลย องหว ยมากข้ึนเทานัน้ ใจของเจา จนั ทแจมฟายงิ่ หมองเหงา สายใจเหมอื นจะขาดลง
รอนๆ

คิดถงึ บา นนีก้ ย็ ิ่งโยชน
คิดถึงเจาพอ เจา ยา ก็สุดจะประมาณได
แตไ กลจากเชยี งใหม กเ็ หมอื นหัวใจจะออกไปจากรางเสียทกุ ครง้ั ไป กา วทุกกา ว
ท่ผี า นเลยมา เหมือนกับตราความจํา ตราส่ิงดสี ง่ิ งามตางๆ กลบฝงไวแตเบ้ืองหลงั เหมือน
รอยเกวยี นทีท่ งิ้ ไวแ ตร อยไวเ บ้ืองหลังเสมอ
ออกจากเมอื งฝางจากน้นั กไ็ ตสันดอยไปเรอ่ื ยๆ ...เสน ทางยากลําบาก แตก็
เคล่ือนผา นไปไดดว ยดี บางคร้งั ก็ดจี นเกนิ คาด ดว ยเสน ทางบางแหงกซ็ อ มแซมไวเ ปน
อยา งดี ดว ยทางน้ีเปน ทางไปมาสัญจรอยูเปนปกตอิ ยแู ลว จึงมผี ูท าํ ทางอนั ใดทต่ี า่ํ กท็ ําให
สูง ทสี่ ูงกท็ าํ ใหตํ่า อนั เหมาะแตก ารเดนิ ทางในขบวนเกวยี น อนั เปน สิง่ ท่ีใชบรรทกุ
สง่ิ ของไปมาคา ขายระหวางเมอื งอยแู ลว เปน ปกติ
ยงิ่ ตดั ปาฝา ดอยไปเทา ใด จากความเหงา ความคิดถงึ บาน ถูกแทนที่ดวยความ
ไหวหวนั่ ความกลัวและอะไรตอ มอิ ะไรทป่ี ระดงั ประเดเขามา ทาํ ใหใ จของสาวเจาสั่น
หววิ ๆ อยูใ นอก
เมื่อมองไปเบอ้ื งหนา รางทีเ่ หยยี ดตรงบนหลังมา ม่นั คง สงา ผาเผย องอาจ
สมชายชาตรี รางนนี้ ะหรือ ตอ ไปเมื่อหนา เมอ่ื ถึงบา นเมอื งก็จะเขา รว มกนิ แขก มาเปน
เจาชวี ติ และเปน ผทู จี่ ะฝากชวี ติ ทงั้ ชีวติ ไว คดิ แลว ก็ทาํ ใหเ จาจนั ทแจม ฟาถอดหายใจ
หนกั ๆ เสยี ทหี น่ึง
“เจานอยเปน อะหยงั กาเจา หนั ถอนหายใจอยางกับกายโลกน้ีละเจา” บัวไหลทัก
ขึน้ เม่ือเห็นอาการคลา ยเบอื่ โลกของเจา จนั ทแจม ฟา