Page 53 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๕๓ ~

“กบ็ ฮ ูเหมอื นกนั บวั ไหล ที่เฮาจะไปทไี่ หน ไปแลว อยอู ยางใด เปน อยา งใด บฮ ู
หยงั สกั อยา ง แลวแถมอยา งเจา ฟาหอคาํ เปน .... เหอ จา งเตอะ”

ท้ังสองพดู คยุ ปรับทุกขต ามประสาคนพลัดบา นพลดั เมืองมาเชนเดยี วกนั
อารมณน้ัน ไมวา ใครตอ ใครกต็ อ งใจหายกันทกุ คน น่ไี มใ ชอ อกมาเมืองเลก็ เมอื งนอ ย
ตา งๆ แลวก็กลบั คมุ กลางเวยี ง กห็ าไม แตไ ปเมืองอนื่ เมอื งไกล แลว ไมรูว าจะมีวนั ท่ีจะ
กลับมายงั เชยี งใหมอ ีกหรอื ไม เม่ือคิดถึงตรงน้ี ความเยน็ ยะเยยี บกเ็ กาะกมุ หวั ใจของผู
พลดั เมืองมาทกุ ผู

ยงิ่ เหน็ หลังคนทค่ี วบมา อยเู บอ้ื งหนา นนั้ แลว ก็ปวดใจเปน ริว้ ๆ เกลียดเขาหรอื ก็
คงไมมาก แตทแ่ี นๆ ไมไดรัก จงึ ทําใจลาํ บาก กอปรกบั เปนการมดั มือชกดวย
อํานาจบาตรใหญก ย็ ิง่ ทําใหไ มช อบหนา แตไ มถ งึ กับเกลียดเขากระดกู ดาํ ดวยความดีก็
พอมีบา งใหเ หน็

แลวใจ ก็ไพลคิดไปถึงอีกคนหน่งึ ผูซ ึ่งมคี วามสุภาพ ออ นโยน แตก เ็ ขม แข็ง
ปานฉะนห้ี นอ จะเปน อยางไรบา ง จะเหนอื่ ย จะรอ น จะหนาว จะหวิ อยใู นคอกทคี่ มุ ขัง
ไมมใี ครดูแลตอ งทนทกุ ขทรมานอยูในทค่ี บั แคบดังเชน นกั โทษฉกรรจ เพยี งเพ่ือความ
พอใจของคนบางคนเทา นัน้

เมือ่ ความคดิ วกมาถึงรา งบนหลังมา เบ้ืองหนา ความโกรธกแ็ ลนขง้ึ ทนั ที โดยที่
เจา ตวั หารไู มวา ความคดิ ทัง้ หลายน้ัน บางทีมนั ก็ออกมาในสหี นาทาํ ใหบ วั ไหลเพง พจิ
หนา เจานอ ยของตนดว ยความขบขนั

เม่ือรตู วั จึงมองเห็นหนาบัวไหลจอ งหนาอยูดวยความสนกุ จงึ เขนิ อาย เลยแกลง
ดไุ ปยกใหญ ทําเอาหลายคนหวั เราะจนลมื เรือ่ งขุน ของหมองใจ และการพลดั บา นผาน
เมอื งมาลงไปชวั่ ขณะ

ทันใดนน้ั เสยี งหมื่นตา งเมอื งจึงดงั ขึน้
“เอา ย้ัง!... ย้งั กนั๋ ทน่ี ี่ละ ตะวนั กจ็ ิม่ ปา ยดอยแลว เอาเผว ...” กอ นทจี่ ะบอกวาเผว
หรอื แผวถางเพ่ือเปน ทพี่ กั แรก ก็สังเกตวา ณ ท่ีนน้ั ถูกแผว ถางมากอนหนาแลว อาจเปน
ฝมอื ของพอ คา ววั ตา งทเ่ี ดินทางมากอนหนา น้ีก็เปน ได จงึ สะดวกสะบายในการต้ังที่พกั