Page 50 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 50
~ ๕๐ ~
“ออ เจานอง บฮวู าปน คาํ ที่เคยซื้อห้ือไปวนั กอ นเจาเปง ใจกอ จา ปอบอกเจา พสี่ ัก
กําเตอะ”
เมื่อเจา ฟา หอคาํ ยองหว ยเอือ้ นเอย ถามมาเชน นี้ กท็ ําใหบรรยากาศการดขู องดู
คลายลงไปไมนอ ย เจา จันทแจมฟาจึงรูสึกเคียงอยใู นที จงึ ตอบไปวา
“ขา เจายินดเี ปน ขนาดที่บาทเจา จักขณุ ณาขา บาทเจา อยา งอ.้ี .. หากวาบงามน้นั ก็
หันวา จะเปน การดถู กู สายตาตวั เกาลา้ํ ไป ปน นน้ั งามนกั แตง ามเกนิ คา งามเกนิ ท่ีขาเจา จกั
ใชมันได ขาเจา นิยมความเรยี บงา ย ไมฟ งุ เฟอ จนเกนิ งาม”
“แมนวา เปน ปน ไม หาคา ราคาบไ ดน ัน่ โตยกา”
“หากวา เปนสงิ่ ทท่ี าํ มาดวยใจแลว ถงึ เปน ปนไมก ม็ คี า ลา้ํ ย่ิงกวาปน ทีค่ ดิ แตมดว ย
แกวดว ยแสง”
คาํ ตอบของเจา จนั ทแจม ฟา ทําเอาตะกอนความขุนขอ งในใจฟาหอคาํ ยองหว ย
ขนุ คลักขนึ้ มาอีกครา ทําใหฮ ดั ฮัดไมพอใจอยอู ยางมาก แตจะแสดงออกกระไรมากนกั ก็
ไมได จงึ เดินทง้ิ หางเจา หญิงไปเล็กนอย เม่ือเปน เชนนนั้ ก็ทําใหเ จา หญงิ ผจู ากบานเมือง
มารสู ึกดีใจอยเู ล็กๆ
ทันใดหัน้ เหลือบเหน็ เงาหลังของใครบางคนทเี่ คยคุน ทช่ี ินตาเปน ที่สดุ จงึ หนั มา
กระซบิ บอกกลา วกับบัวไหลพรอ มทง้ั ช้ไี มช อ้ื มือ
“บัวไหล น่ันแมนสายเมืองกอหา เจา ผอ ลอ” เจาหญงิ ชี้มอื พรอ มหันมาบอกกับ
บวั ไหล
“ไหนกาเจา ไหน...ขาเจา ผอบห ัน”
“ก็หน้ั ลอ...อา ว!” เมื่อจะหนั ชี้ไปอกี ทีรางน้นั กห็ ายไปแลว มองไปทางไหนก็
มองเหน็ แตผ ูคนละลานตาไปทงั้ หมด
“เจานอยก็ทา จะตาลายละเจา นอี่ ยูถึงเมืองฝาง ไหนจะมสี ายเมอื ง ซึ่งอยใู นคอก
เมืองเจยี งใหมป นุ ”
“เจา วามาก็แมน นะ บวั ไหล เอาเตอ ะ เฮาปกปอกกัน๋ ละบอ ”
“เจา ปก กป็ ก เจา ”
“ออ เจานอง บฮวู าปน คาํ ที่เคยซื้อห้ือไปวนั กอ นเจาเปง ใจกอ จา ปอบอกเจา พสี่ ัก
กําเตอะ”
เมื่อเจา ฟา หอคาํ ยองหว ยเอือ้ นเอย ถามมาเชน นี้ กท็ ําใหบรรยากาศการดขู องดู
คลายลงไปไมนอ ย เจา จันทแจมฟาจึงรูสึกเคียงอยใู นที จงึ ตอบไปวา
“ขา เจายินดเี ปน ขนาดที่บาทเจา จักขณุ ณาขา บาทเจา อยา งอ.้ี .. หากวาบงามน้นั ก็
หันวา จะเปน การดถู กู สายตาตวั เกาลา้ํ ไป ปน นน้ั งามนกั แตง ามเกนิ คา งามเกนิ ท่ีขาเจา จกั
ใชมันได ขาเจา นิยมความเรยี บงา ย ไมฟ งุ เฟอ จนเกนิ งาม”
“แมนวา เปน ปน ไม หาคา ราคาบไ ดน ัน่ โตยกา”
“หากวา เปนสงิ่ ทท่ี าํ มาดวยใจแลว ถงึ เปน ปนไมก ม็ คี า ลา้ํ ย่ิงกวาปน ทีค่ ดิ แตมดว ย
แกวดว ยแสง”
คาํ ตอบของเจา จนั ทแจม ฟา ทําเอาตะกอนความขุนขอ งในใจฟาหอคาํ ยองหว ย
ขนุ คลักขนึ้ มาอีกครา ทําใหฮ ดั ฮัดไมพอใจอยอู ยางมาก แตจะแสดงออกกระไรมากนกั ก็
ไมได จงึ เดินทง้ิ หางเจา หญิงไปเล็กนอย เม่ือเปน เชนนนั้ ก็ทําใหเ จา หญงิ ผจู ากบานเมือง
มารสู ึกดีใจอยเู ล็กๆ
ทันใดหัน้ เหลือบเหน็ เงาหลังของใครบางคนทเี่ คยคุน ทช่ี ินตาเปน ที่สดุ จงึ หนั มา
กระซบิ บอกกลา วกับบัวไหลพรอ มทง้ั ช้ไี มช อ้ื มือ
“บัวไหล น่ันแมนสายเมืองกอหา เจา ผอ ลอ” เจาหญงิ ชี้มอื พรอ มหันมาบอกกับ
บวั ไหล
“ไหนกาเจา ไหน...ขาเจา ผอบห ัน”
“ก็หน้ั ลอ...อา ว!” เมื่อจะหนั ชี้ไปอกี ทีรางน้นั กห็ ายไปแลว มองไปทางไหนก็
มองเหน็ แตผ ูคนละลานตาไปทงั้ หมด
“เจานอยก็ทา จะตาลายละเจา นอี่ ยูถึงเมืองฝาง ไหนจะมสี ายเมอื ง ซึ่งอยใู นคอก
เมืองเจยี งใหมป นุ ”
“เจา วามาก็แมน นะ บวั ไหล เอาเตอ ะ เฮาปกปอกกัน๋ ละบอ ”
“เจา ปก กป็ ก เจา ”