Page 58 - Τεύχος
P. 58
δρόμο με την γυάλινη οροφή, την συμμετρία των προσόψεων και τους αποκλειστικά υλικής πραγματικότητας, όσο και των υψηλότερων ιδεωδών του βιομηχανικού
πεζοδρομημένους διαδρόμους. Τα παραπάνω τρία στοιχεία διαφοροποιούν το πολιτισμού. Ήταν κατά κάποιο τρόπο οι καθεδρικοί ναοί της διαφύλαξης της πίστης
κτιριακό τύπο των στοών από όλους τους άλλους ανάλογους αρχιτεκτονικούς ότι η πρόοδος μέσω της βιομηχανίας θα οδηγούσε στην πλήρη ικανοποίηση των
τύπους. Προσέφεραν στην ουσία δημόσιο χώρο για ιδιωτική ιδιοκτησία, καθώς αναγκών της ανθρωπότητας (Ποταμιάνος, 2014, 24).
και για την διευκόλυνση της κυκλοφοριακής συμφόρησης, προστασία από τις
καιρικές συνθήκες, αλλά κυρίως πρόκειται μια περιοχή προσβάσιμη μόνο από
πεζούς. Αυτές οι δυνατότητες-χαρακτηριστικά λειτουργούν ως προνόμια για την
οικονομική επιτυχία των ενοικιαστών καθώς και των ιδιοκτητών της (Geist, 1985, 4).
Εικόνα 57 : Αναπαράσταση: Διεθνής έκθεση στο Παρίσι, 1855
Από τα καταστήματα νεωτερισμού- magasins de nouveauté στα πολυκαταστήματα
Μια άλλη μορφή οργάνωσης του λιανικού εμπορίου στις γαλλικές
και αγγλικές μητροπόλεις κατά τον 19ο αι. που εξετάζουμε αποτελούν τα ba-
zaars ή galleries. Πρόκειται για έναν ανεξάρτητο κτιριακό τύπο που συντίθεται
από προαύλιους χώρους και δωμάτια με φεγγίτες, συνήθως πολυώροφα που
Εικόνα 55 : Passage Choiseul, Παρίσι Εικόνα 56 : Passage des Princes, Παρίσι
αναφέρονται συχνά ως. Η τυπολογία αυτή παρουσιάζει ομοιότητες με τις στοές
πέραν των αρχιτεκτονικών στοιχείων, καθώς και οι δυο μορφές εξυπηρετούν
Ένας άλλος κτιριακός τύπος που αναδύθηκε κατά τον 19ο αι. βασιζόμενος και οργανώνουν το λιανικό εμπόριο. Η κύρια διαφορά τους όμως είναι πως οι
στη λογική της στοάς, ήταν αυτός του κτιρίου διεθνών εκθέσεων που θα εμπορικές αυτές δομές αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης σύνθεσης εμπορικών
μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως αποτέλεσε μία πρώτη μορφή βιτρίνας (Miles χώρων, αποκλείοντας ως μοναδικό το κυρίαρχο αξονικό στοιχείο της στοάς (Geist,
S., Miles M., 2004, 89). Οι διεθνείς εκθέσεις άρχισαν ουσιαστικά στο Λονδίνο το 1985, 49-51).
1851 και άκμασαν στο Παρίσι το 1889. Η ιδέα αφορούσε τη συγκέντρωση όλων
των προϊόντων των εθνών σε ένα μέρος, ώστε να διευκολυνθεί η μελέτη τους, η Αναφερόμαστε δηλαδή σε μια τυπολογία χώρων που προϋπήρχε και πριν
βελτίωση και οι πωλήσεις τους σε έναν κόσμο με ολοένα αυξανόμενο ελεύθερο τον 19ο αι., αποτέλεσε όμως μορφή εξέλιξης στην οποία στηρίχθηκε η μετάβαση
εμπόριο. Χρησιμοποιούνταν, όμως και ως επίδειξη εθνικής υπερηφάνειας. από τα bazaars της δύσης και τις στοές στα πολυκατάστημα, που σηματοδότησαν
Οι εκθέσεις δεν ήταν απλώς εμποροπανήγυρεις, αλλά παρουσίαζαν κάθε ένα νέο είδος κατανάλωσης. Αναμφισβήτητα, η δημιουργία των μεγάλων
είδους έκθεμα και προϊόν περιλαμβάνοντας βιομηχανικά μηχανήματα, μέσα πολυκαταστημάτων την εποχή αυτή, αποτελεί «το περιεκτικό σύμβολο των
μεταφοράς, αγροτικά εργαλεία, οικιακά σκεύη, καθώς και επίσης και αντικείμενα καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων» (Cacciari, 1998, 31). Ο Göhre (1907), ορίζει
εφαρμοσμένων και καλών τεχνών. Αποτελούσαν ένα είδος πανηγυρισμού τόσο της
τα πολυκαταστήματα «ως μια συλλογή από διάφορες επιχειρήσεις κάτω από κοινή
57 Η εξέλιξη των χώρων εμπορίου στο πέρασμα του χρόνου Η εξέλιξη των χώρων εμπορίου στο πέρασμα του χρόνου 58
