Page 171 - ธรรมะบรรยาย1525

ธรรมะบรรยาย ๐๖๙

ท่านเจ้าคุณ พระราชปัญญาวชิโรดม

๒๙ พฤษภาคม ๒๕๖๔

วันนี้มีผู้เข้าร่วมสวดรัตนปริตรกับวัดเทพเจติยาจารย์ ร่วมกับพระวัดเทพ ๑๐ รูป รวมเป็น

๑,๓๘๐ ท่าน สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ โอ้ ปลื้มใจกับทุกท่านที่เข้าสวดมนต์ ทุก ๆ คนรู้จักคุณค่า

ของตนเอง เมื่อรู้จักคุณค่าก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไป ถึงเวลาสวดมนต์ก็มาสวดมนต์ ถึงเวลานั่งสมาธิ

ิ
ก็มานั่งสมาธ ถึงเวลาเดินจงกรมก็มาเดินจงกรม ถึงเวลาท าบุญให้ทานก็มาทาบุญให้ทาน อย่างนี้
เรียกว่ารู้จักคุณค่าของความเป็นมนุษย์ เพราะมนุษย์นั้นสามารถรู้จักพัฒนาให้สูงส่งได้ จากปุถุชน

คนธรรมดาก็กลายเป็นกัลยาณชนคือคนดี คนดีคือรู้จักดีรู้จักชั่ว รู้จักบาป รู้จักทางไปสวรรค์ รู้จัก

ทางไปพระนิพพาน หรือวารู้จักทางไปนรก แล้วเขาก็จะเลือกเอาทางที่ไปสวรรค์ทางไปนิพพานโน้น
่
ไม่อยากไปนรก ไม่อยากเกิดไปเป็นสัตว์อสูรกาย สัตว์นรก เพราะฉะนั้น จึงพัฒนาตัวเองเรื่อย ๆ

ู้
ั้
ี่
ท่านทงหลายทเข้าร่วมสวดมนต์นี้ ถือว่าท่านทั้งหลายรคุณค่าของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง ขอ
อนุโมทนา พระสงฆ์วัดเทพเจติยาจารย์ก็พร้อมที่จะพาท่านทั้งหลายสวดมนต์ เพราะฉะนั้น ท่าน
ทั้งหลายการสวดมนต์นี้ไม่ใช่ได้เฉพาะตัวเอง ยังได้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายโดยทวไป เพราะว่าเราแผ่
ั่
เมตตา ขอให้สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุขกายสุขใจเถิด แล้วก็ว่าอยู่อยางนี้ ไม่ใช่ได้เฉพาะเรา
่

้
คนอื่นก็ได้ด้วย เพราะฉะนั้น ทาไปเถิด เมตตาบารมีเราสรางไว้ ถ้ามันจะไม่มีเมตตา เพราะว่าคนเรา
ถ้าไม่มีเมตตาก็สร้างมันไว้ สร้างมันเถอะ เหมือนคนเราที่ไม่มีเงินก็หาเงิน หาแล้วหาอีกหาด้วยวิธี

็
ทางใดก็ได้ที่หามาได้ แต่พระพุทธเจ้าแนะน าว่าให้เปนสัมมาอาชีพ อาชีพที่สุจรตมันจะไม่เดือดร้อน
ิ
ในภายหลัง ถ้าอาชีพทุจริตมันก็จะเดือดร้อนภายหลัง เราก็ไม่ท า มันจะเป็นบาปเป็นกรรมข้ามภพ

ข้ามชาติ เรามาสร้างบุญกุศลให้เป็นอริยทรัพย์ให้แก่ตัวเอง

่
ครั้งหนึ่งพระอาจารย์หลวงพ่อท่านพูดว่า ทานนี่ได้นึกถึงหลวงปู่มั่นว่าเก่งอย่างนั้นอย่างนี้
ขณะท่านอยู่ในห้องน้ า แล้วมานวดหลวงปู่มั่นก็บอกว่าวิริยังค์ท าไมนึกอย่างนั้นอย่างนี้ ท่านก็เลยได้

สติบอกว่าต่อไปนี้เราจะไม่นึกออกนอกลู่นอกทาง เดี๋ยวหลวงปู่มั่นจับเราอีก ทานก็เลยคิดว่าการได้
่
เข้ามาใกล้ครูบาอาจารย์ผู้มีคุณธรรมสูงส่งและอย่างนี้ เราต้องปฏิบัติอย่างเต็มที่ ตั้งใจอย่างเต็มท ี่

ปฏิบัติทุกเช้าทุกเย็นไม่ให้ขาด ไม่คิดนอกลู่นอกทาง ไม่คิดวอกแวกไปโน่นไปนี่ พุทโธตลอด ท่านว่า

อย่างนี้ เดินก็พุทโธ นั่งก็พุทโธ ยืนก็พุทโธ ไปเข้าห้องน้ าก็พุทโธ พอมานั่งสมาธเข้าฌานลึกทีนี้ หลาย
ิ

๑๗๑