Page 84 - Grade 10 cornice

े
“आकाशमा त्यो चम्कला चचज क हुन् दादा ?” सानी ननना आफनयो दाइ तननसलाई सयोम्छिन् । ननना र तननस बचचचैदेखि
ु
एकदमचै ममल्े । ्ी दुई दाजु र बमहनीकयो एकअकाकाप्रतत अटट मा्ा त््यो र जमहले पनन आफनी आमाकयो मदत गनकाबाट पमछि
हटदचैन्े । ननना नजम्मिँदचै उनीहरूकयो बुवा अकको ममहलाकयो सङ् गतमा लागी उनीहरूलाई द्नी् अवस्ामा छियोडेर बेपत्ा
भएकयो त््यो । त्स घटनापमछि उनकी आमा नाजुक अवस्ामा पररन् ।

“ती चचज ? ती सब तारा हुन्, त्यो पनन ततमी जसतचै जमहल्चै चम्करह्छिन् ।” तननसले आफनी नप्र् बमहनीलाई भ््यो ।

“त्यो तारा हयो र दादा ?! कसतयो राम्यो हचै ?”

िँ
ु
“हयो त नन ! आमाले त त्हा मरेका म्छिहरू जा्छिन् भन्ुभएकयो त््यो । तर म त्यो करा पत्ाउिँददनिँ ।”
े
ु
बुवाकयो अनुपमस्तत भए पनन उनीहरूलाई एक अकाकाकयो सा् हिँदा कमहल्चै आफना बुवाकयो कमी महसुस भएन । ्द्यनप
ु
उनीहरूकयो आमाले ्ही अवस्ाले आफनयो मनमस्ततकयो नन््त्रण गुमाई, आफना नाबालक स्तानहरूलाई टहुरा छियोनडन्,
एक आवेगमा आई आतमहत्ाकयो बाटयो रयोखजन् ।

ननना भिकार छि वरका पुगेकी त्ई । ऊ अझचै सानचै भएकयो कारण जीवन र मृत्ुकयो अ्का बुझन सम्दन त्ई । आफनयो र आफनी
बमहनीकयो ्सतयो अवस्ा देिेर तननसलाई असा््चै दु:ि लाग्यो । उसले अब जे भए पनन आफनी बमहनीलाई सुिी जीवन
ददने प्रततज्ा, आफनी मृत आमालाई दद्छि । तननस आिँिाभरर आिँसु राखदचै नननालाई भ्छि; “हेर ननना, म हिँदा ततमीले कही
ु
े
ु
कराकयो पनन चच्ता गनुका पददैन हचै...।”

बाह्र वरकाकयो तननस आफनी बमहनीकयो िुसीका लातग ददन रात नभनी पचैसा कमाउन उतप्रेररत भए । त्सतचै गरेर उसले
नननालाई पढाइ लेिाइ गराए । ननना पनन आफनयो दाइझैँ मेहेनतत, पढाइमा अबबल र असा््चै सु्दर पनन त्ई । ्सरी नचै
ु
आठ वरका तबत्यो । तननस बीस वरका हिँदा उसलाई सेनामा भतती हुने प्रसताव आउिँदा ऊ पमछि हटेन । उसकयो लगनशीलता
देिी सबचैजना अचम्मत त्ए । त्सकारण ऊ दुई वरकामचै सहा्क सेनानीकयो पद प्रापत गनका सफल भ्यो । ननना पनन आफनयो
िँ
दाजुकयो प्रगततप्रतत असा््चै िुसी भइन् । दुबचै जना सुिद पारामा हासी िुसी खज्दगी व्ततत गददै त्ए । जातगरका कारण,
कही सम् पशचात् फरर तननस ्ुद्धमा जानुपनने भ्यो । आफनी बमहनी ए्ली हयोललन् भनेर उसले नननाकयो तबहे एउटा
े
े
ु
धना्् व्ापारीसिँग धुमधामले गराए र ढ्कसिँग ्ुद्धमा गए ।
नननाकयो श्ीमान् ननक व्सत हुने भएकाले तबहे पशचात् पनन नननाले ए्लयोपन महसुस गनुकापर ् ्यो । नननालाई उसकयो श्ीमानले
चै
ु
आफनयो जीवनमा कनचै महत्व ददएनन् र सधैँ अभद्र व्वहार मात्र ग्ने । ननना हर रात आफनयो दाइकयो ्ादमा पमहलेझैँ तारा
े
िँ
हेरी उहाकयो घर फमकने िबरकयो प्रततक्ा गरररहम््न् । तर ममहनौ तबतदा पनन दाइकयो कही िबर नआउिँदा एक ददन ननना
का
िँ
चचम्तत भएर सेना मुख्ाल् पुतगन् । त्हा जादा उसले एकदम दु:िद िबर सुननन्, “तननसले आफनयो अम्तम सासस्म
िँ