Page 86 - Grade 10 cornice
P. 86

वग य  दय








                                                                                          े
                                                                                            े
            रातप छ र  दनअ गको अँ यारामा प न ऊ उ ठरह ी, आ नै  वग य संसारमा । क द थी क    ऊ ?
                                                                                                   ु
                            ्
                                                                                        ँ
             बहान सबेरै उठने बेला ऊ  यहाँबाट  न क ी र आ नो  दमागी संसारमा हराउथी । ऊ अथा त्  मरा
            आ नै क पनामा हराउने १६ वष क  कट   थई ।  दन होस् वा रात, पानी परोस् वा घाम लागोस्, ऊ
                                                  े
            आ नै   नयाँ भ  रमाएर ब ी । "१६ वष क  भएर प न  कन य ती होली ?" व रप रका मा नसह ले
                                               ्
                                                                     ु
            सो थे।  व ालयमा प न ऊ खासै पढ दनथी । उसको  खेलकदमा   च प न  थएन र साथी प न कोही
             थएनन् । अब हामी प न  मराको  यही  दनमा पुग , जुन  दन ऊ आ नो का प नक  वग बाट  न कर
                                                                                                          े
             वग वासी भई ।


            पदा को चरबाट  छरेर आएको  यो  दनको घमाइलो  करण  मराको  वग  झ  अल गै ट  करहेको  थयो।
            आज छु    नाले ऊ  बहान अबेलास म सु तरहेक   थई । " बहान भइस यो, यसो उठेर बा हर ताजा

                                        ै
                                                                                                        े
                                                                     ँ
            हावा खान जाऊ छोरी !" भ द  मराक  आमाले उसलाई  बउझाइन् । कोठाभ र उ यालो फ लसकको
                                                                                                 ै
                                       ै
             थयो ।  ब तारै आँखा  म द  मराले यो नयाँ  दनलाई  वागत गरी । उसको  दनको सु आत आ नै
            संसारबाट     यो  ।  आ नै  का प नक  संसारमा  उसका  धेरै  साथीह    थए  ।   यहाँ  ऊ   म हनेतै
            नगरीकन प न स मा नत  व ाथ   थई । सबै करा उसक व रप र च े । आ नो  यो   नयाँ भ  ऊ
                                                         ु
                                                                  ै
            एक   स  तारा झ    थई ।


             मरा उठ  र हलुका लुगा लगाएर कानमा हेडफोन राखी गीत सु द बा हर  न क  । उसलाई य तो
                                                                             ै
                                                            ँ
                                       ै
            ए लोपनमा आ नो  दय फलाउन खुब मजा आउ यो । आ नो  यो सुखद    तमा ऊ
                                                                                             ँ
                       ु
            दाश  नक कराह  सो थी, “मरेप छ मा नस क तो   छ होला है ? क ता शोचह  आउछन्
                        ू
            होला ? आफ ज मेको कारण क हो ?” हामीले  कन यसरी यो संसारको  णाली चलाइरहेका
                                          े
                                                                     ँ
                               ू
             छ  ?”उनलाई आफ ए लो  ँदाको संसारको बे लै मजा आउ यो ।
            य तै का प नक संसारमा हराउद  मरा  ह  डरहेक   थई । सोही समय बाटो
                                           ै
                                          ँ
                                           ्
                ्
            काटन लागेका बेला एउटा  ट पर गाडी पूण  ग तमा आयो । एक  छनस म त
                                   ु
            उसले सोची, "म कहाँ छ ? "  यही  ण उसलाई अ य त  खाइ महसुस भयो।
            उसको मुखबाट अचानक श द  न  यो, आमा !
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91