Page 33 - Tuğba Zengin

Papağanım Papi

Enes GÖNÜLLÜ

Çok soğuk bir Kasım günüydü. Sarı duvarlı, beş katlı bir binada

oturuyorduk. Burası, araba seslerinin gürültüsünün eve duyulduğu

bir apartmandı. Pandemi dönemi olduğu için fazlasıyla sıkılıyordum.

Evde çokça kaldığımdan kilom artmış, saçlarım epey uzamıştı.

Yeniden eskisi gibi okulların açılmasını hayal ediyordum. Çok

sabırsızlanıyor ve bir şekilde oyalanmaya çalışıyordum. Televizyon

izliyorum, ödev yapıyorum ve kitap okuyordum fakat zaman geçmek
bilmiyordu.

Bu günlerin en iyi yanı babamın sözünü verdiği gibi benim için

kuş edinmesiydi. Sultan Papağanı türündeki tatlı kuşuma sonunda

kavuşmuştum. Papağanımın gri kanatları, sapsarı tüyleri, kırmızı

yanakları, boynunda adeta gri bişr kolyesi vardı. Başlarda hırçın

davranışları sebebiyle beni korkutmuştu ve bu durum bana ona

bakamayacağımı düşündürmüştü. Ama sonralarda birbirimizle

alıştık ve iki yakın dost gibi olduk. Onun ismini ‘‘Papi’’ koymaya
karar vermiştik ve ismine alışması çok zaman almamıştı. Ne zaman

Papi desem bana hemen bakıyordu.

Papi'nin babam ile arası hiçbir zaman iyi olmadı. Babamın ona

muhteşem bir kafes ve oyuncaklar yapmasına rağmen bu durum ne

yazık ki değişmedi. Babam ona bambu dallarından salıncak, köprü

tarzı şeyler yaptı hem de kendi elleri ile. Onlarla oynarken onları

kullanırken eğlendiğini görebiliyordum. Hatta babam onu elleriyle

yıkardı, onunla ilgilenirdi, ama Papi nedense hep hırçın olmaya

33