Page 59 - Tuğba Zengin

“Tamam kalacağım; ama sadece beş dakika.” Biz buna razı

olduk mecburen ve su oyunumuz tekrar başladı. Dedem bu sırada

dişlerini çıkardı ve deniz suyuyla takma dişlerini yıkadı. Bizim de

midemiz bulandı, ama dedem hiç rahatsız olmadı. Bir süre daha
zaman geçirdikten sonra Dedem:

“Hadi artık dışarı çıkalım.” Dedi.

Biz sonunda ikna olarak kafamızı salladık ve denizden çıkmaya

karar verdik. Bu sırada nereye oturacağımızı planlıyorduk.

“Dede nereye oturacağız?” diye sordum.

“Siz seçin, fark etmez.” dedi. Çünkü hemen taşlara yatmak

istiyordu. Zaten normalde sahile havlu getirmez. Havlunun üzerinde

güneşlenmek yerine taşa yatmayı tercih eder.

Ben Kuzenim Ahmet’e:
”Bir düşünelim.” Dedim. Sonra parmağımla ilerideki taşları

gösterdim. Çok rahat görünüyorlardı. Ama biz yine de havluya

uzanmayı tercih ettik. Hello Kityli havlumu ve Ahmet’in hayvan

desenli havlusunu aldık. Güzel bir yer bulmamız çok önemliydi.

Çünkü taşlardan kule yapıp taşlarla telefonculuk oyunu

oynayacaktık. Ancak denizden çıkınca işler umduğumuz gibi

gitmedi. İkimiz de tir tir titremeye başladık. Dışarısı çoook soğuktu.

Dedem ikimize de havlularımızı sardı ve

“Gelin haydi.” Dedi. Her zamanki gibi taşlara uzandı. Biz de
güneşlenmek için yattık ama kısa bir süre sonra sıkıldık. Dondurma

almaya gitmek istedik. Daha önce birkaç kez daha yalnız dondurma

almaya gitmiştik. Bu ilk kez yaptığımız bir şey olmayacaktı.

Dondurmacıya vardığımızda birilerinin elleriyle yüzlerini

kapattıklarını fark ettik. Bunlar annem ve babamdı. Evde onlara

denize gideceğimizi söylediğimizde

“Tamam, biz de sonra geliriz.” Demişlerdi. Ama işte, denize değil

dondurma yemeye gelmişlerdi. Ahmet:

59