Page 189 - สรุปแนวคำวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาลในคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาฯ
P. 189
ี
�
ี
ท้งสองศาลต่างถึงท่สุด ดังน้แม้ว่าโจทก์จะยื่นคาร้องให้คณะกรรมการ
ั
ื
�
ี
วินิจฉัย เม่อพ้นกาหนด 60 วัน นับแต่วันท่มีคาพิพากษาของศาลคด ี
�
หลังสุด อันเป็นการล่วงเลยระยะเวลาตาม มาตรา 14 แห่ง พ.ร.บ.
ี
ี
�
ว่าด้วยการวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่างศาลฯ ก็ตาม แต่กาหนด
�
ื
เวลาดังกล่าวหาใช่อายุความไม่ เม่อคู่ความยังมิได้รับการเยียวยาความ
�
ื
เสียหาย เพ่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม คณะกรรมการจึงรับคาร้อง
�
ื
ไว้พิจารณา ตามข้อบังคับคณะกรรมการฯ ข้อ 4 เม่อการกระทาละเมิด
ของจาเลยท่ 1 และท่ 2 อยู่ภายใต้บังคับของ พ.ร.บ. ความรับผิดทาง
�
ี
ี
ละเมิดของเจ้าหน้าที่ฯ โดยตรง ทั้งโจทก์ซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐได้ด�าเนิน
การไปตามพระราชบญญตนจนถงขนออกคาสงทางปกครองให้จาเลย
่
ั
ั
้
้
�
ึ
ิ
ั
ั
�
ี
�
ี
ี
ท่ 1 และ ท่ 2 ชาระเงินค่าเสียหาย และมีการตรวจสอบความชอบของ
�
การดาเนินการโดยศาลปกครอง ซ่งเป็นฝ่ายตุลาการแล้วด้วย จึงควรให้
ึ
�
มีการดาเนินการไปจนจบข้นตอน โดยพิจารณาใช้มาตรการบังคับทาง
ั
ปกครองให้คาส่งทางปกครองได้มีการบังคับการให้เกิดผล เพ่อให้การเป็น
ื
ั
�
ไปตามเจตนารมณ์ของพระราชบัญญัติฉบับน้ ให้คู่ความปฏิบัติไปตาม
ี
�
�
คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดโดยมิให้บังคับคดีตามคาพิพากษาศาลฎีกา
ั
�
บทบัญญัติมาตรา 14 นาไปใช้กับวิธีการช่วคราวก่อน
พิพากษาด้วย
�
ี
พระราชบัญญัติว่าด้วยการวินิจฉัยช้ขาดอานาจหน้าท่ระหว่าง
ี
ั
�
ศาล พ.ศ. 2542 มาตรา 14 นาไปใช้กับวิธีการช่วคราวก่อนพิพากษา
ื
ี
็
ี
่
ิ
่
่
ั
ุ
กรณคาสงค้มครองชวคราวระหว่างศาลในคดทมข้อเทจจรงเป็นเรอง
ี
�
ั
่
ี
ั
ี
ี
เดียวกัน และเป็นคาส่งท่ถึงท่สุดระหว่างศาลขัดแย้งกันด้วย ท้งน้ตาม
�
ั
ี
มาตรา 15 ประกอบกับมาตรา 14 แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน เช่น
178 สรุปแนว ค�ำวินิจฉัยช้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำลในคดีพิพำทเกี่ยวกับสัญญำ
ี
ั
และค�ำวินิจฉัยชี้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำล กรณีค�ำพิพำกษำหรือค�ำส่งที่ถึงที่สุดระหว่ำงศำลขัดแย้งกัน
ตำมพระรำชบัญญัติว่ำด้วยกำรวินิจฉัยชี้ขำดอ�ำนำจหน้ำที่ระหว่ำงศำล พ.ศ. ๒๕๔๒ มำตรำ 1๔
(พ.ศ. ๒๕๔๔ - ๒๕6๒)
