Page 385 - 2553-2561
P. 385

ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๕๓/๒๕๕๔                       ศาลแพ่ง

                                                                                       ศาลปกครองกลาง



             พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒
             ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

             ประมวลกฎหมายที่ดิน



                      คดีที่เอกชนยื่นฟ้องหน่วยงานของรัฐ อ้างว่า เจ้าพนักงานที่ดินซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ในสังกัดของจ�าเลย
             ออกหนังสือรับรองการท�าประโยชน์ (น.ส. ๓ ก.) โดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ไม่ประทับตรา ค�าว่า “ห้ามโอน

             ภายในสิบปี ตามมาตรา ๕๘ ทวิ แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน” ไว้ในสารบัญการจดทะเบียน ต่อมาเจ้าหน้าที่ใน

             สังกัดของจ�าเลยจดทะเบียนโอนที่ดินดังกล่าวโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ไม่ตรวจสอบว่า ที่ดินดังกล่าวอยู่ใน
             บังคับห้ามโอนหรือไม่ ท�าให้โจทก์เชื่อโดยสุจริตและรับซื้อที่ดินดังกล่าว ต่อมาจ�าเลยกลับมีค�าสั่งให้เพิกถอน
             รายการจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมในหนังสือรับรองการท�าประโยชน์ดังกล่าว รวม ๓ รายการ ท�าให้โจทก์

             ได้รับความเสียหาย ขอให้ศาลพิพากษาหรือมีค�าสั่งให้จ�าเลยช�าระค่าเสียหายแก่โจทก์ ส่วนจ�าเลยให้การว่า จ�าเลย

             มิได้กระท�าละเมิดต่อโจทก์และปัจจุบันพ้นก�าหนดระยะเวลาห้ามโอนแล้ว โจทก์ซึ่งได้เข้าครอบครองและท�า
             ประโยชน์ในที่ดินตลอดมาโดยเจตนายึดถือเพื่อตน ย่อมได้สิทธิครอบครอง โจทก์จึงไม่ได้รับความเสียหายแต่
             อย่างใด ขอให้ยกฟ้อง ดังนั้น เหตุแห่งการฟ้องคดีนี้จึงสืบเนื่องมาจากการที่เจ้าหน้าที่ในสังกัดของจ�าเลยออก

             หนังสือรับรองการท�าประโยชน์ (น.ส. ๓ ก.) โดยไม่จดแจ้งข้อก�าหนดห้ามโอนตามกฎหมายลงในสารบัญ

             จดทะเบียน และรับจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมโดยไม่ตรวจสอบความถูกต้อง เป็นเหตุให้จ�าเลยมีค�าสั่งให้
             เพิกถอนรายการจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมในหนังสือรับรองการท�าประโยชน์ (น.ส. ๓ ก.) ฉบับดังกล่าวใน
             เวลาต่อมา ท�าให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ซึ่งเจ้าพนักงานที่ดินและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องมีหน้าที่ตามกฎหมาย

             ในการตรวจสอบและพิจารณาด�าเนินการให้ถูกต้องตามขั้นตอนที่ประมวลกฎหมายที่ดินก�าหนดไว้ จึงเป็นกรณี

             ที่โจทก์โต้แย้งว่า จ�าเลยใช้อ�านาจหน้าที่เป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหาย คดีนี้จึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับการก
             ระท�าละเมิดของหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐอันเกิดจากการใช้อ�านาจตามกฎหมายหรือจากการ
             ละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายก�าหนดให้ต้องปฏิบัติ ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้ง

             ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ คดีจึงอยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง





















                รวมย่อค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่น่าสนใจ
         384    พ.ศ. ๒๕๕๓ - ๒๕๖๑
   380   381   382   383   384   385   386   387   388   389   390