Page 138 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

ของผูถูกกลาวหาวากระทําความผิด สิทธิดังกลาวเปนผลมาจากมาตรา ๑๑๘ b ประมวล

กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ที่ทั้งพนักงานอัยการและโจทกรวมไมมีสิทธิที่จะยื่นคํารอง
ในลักษณะดังกลาว เงื่อนไขของการใหมีการตรวจสอบการกักขังก็คือ เมื่อมีการบังคับตาม

หมายจับไปแลว ปญหาวาจะยังคงบังคับตามหมายจับตอไป คือ ยังคงใหกักขังอยูตอไป
หรือควรที่จะยกเลิกการกักขัง คํารองดังกลาวจะตองยื่นใหกับผูพิพากษาที่มีเขตอํานาจ

กลาวคือ กอนที่จะมีการยื่นคําฟองตามมาตรา ๑๒๖ (๑) ประโยคที่หนึ่ง คือ ผูพิพากษาที่เปน
ผูออกหมายจับ สวนเมื่อยื่นคําฟองไปแลวตามมาตรา ๑๒๖ (๒) ประโยคที่หนึ่งประมวลกฎหมาย

วิธีพิจารณาความอาญา ศาลที่มีเขตอํานาจคือศาลที่พิจารณาคดีดังกลาว คํารองในกรณีนี้
ไมมีรูปแบบที่เฉพาะเจาะจง ผูถูกกลาวหาไมจําตองใหเหตุผลในคํารอง ถือวาเปนการเพียงพอ

แลวหากวาตามคํารองเห็นไดวาผูถูกกลาวหาตองการขอใหศาลตรวจสอบการกักขัง
ศาลจะมีคําวินิจฉัยเมื่อไดมีการสืบพยานดวยวาจาไปแลว ในกรณีที่ผูถูกกลาวหาไดยื่นคํารอง

หรือในกรณีที่ไมมีคํารองแตศาลเห็นวาเปนสิ่งจําเปนที่ตองทําเชนนั้น (มาตรา ๑๑๘ (๑),

(๓), (๔) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา) หากไมมีการสืบพยานดวยวาจา
ศาลก็จะพิจารณาจากขอเท็จจริงในสํานวน ซึ่งอนุสัญญาแหงสหภาพยุโรปวาดวยการคุมครอง

สิทธิมนุษยชนในมาตรา ๕ (๔) ไดรับรองสิทธิที่จะใหมีการวินิจฉัยความชอบดวยกฎหมาย
ของการกักขังโดยเร็วและใหทําการปลอยตัวโดยเร็วในกรณีที่การกักขังดําเนินไปโดยมิชอบ

ดวยกฎหมาย คําวินิจฉัยดังกลาวของศาลกระทําในรูปของคําสั่ง

II การคัดคานการกักขัง

เครื่องมือในทางกฎหมายลําดับที่ ๒ ที่มีไวใหแกผูถูกกลาวหาก็คือการคัดคาน
การกักขังซึ่งจะคัดคานไดเพียงครั้งเดียว

การคัดคานการกักขังเปนผลจากมาตรา ๓๐๔ ff ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา
ความอาญา ประกอบมาตรา ๑๑๗ (๒) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา จะตางกับ

กรณีของการตรวจสอบการกักขังตรงที่การคัดคานการกักขังจะมีผลในทางแทนที่ ซึ่งเปนผล

มาจากมาตรา ๓๐๖ (๒) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาที่คําคัดคานจะถูกสงตอไป
ยังศาลอุทธรณ (Das Beschwerdegericht) ในกรณีที่ศาลที่มีเขตอํานาจในชั้นตนไดปฏิเสธ

คําคัดคานดังกลาว

มกราคม - เมษายน ๒๕๖๑ ๑๒๗