Page 143 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

และศึกษาคนควาเพิ่มเติมวาทําไมสกอตแลนดจึงกําหนดหลักเกณฑในลักษณะเชนนั้น

และวิธีการเชนนั้นควรจะนํามาแกปญหาของไทยไดหรือไม

เนื้อหาของบทความแบงเปน ๑๐ สวน ตามประเด็นเปรียบเทียบเกี่ยวกับหลักเกณฑ

การปลอยชั่วคราวในชั้นศาล ดังนี้

๑. ความผิดที่ผูตองหาหรือจําเลยมีสิทธิที่จะไดรับอนุญาตใหปลอย
ชั่วคราว

ตาม CPSA มาตรา ๒๓ บี สําหรับความผิดอาญาทั่วๆ ไปจะถือหลักวาตอง
อนุญาตใหปลอยชั่วคราวเปนหลัก เวนแตจะมีเหตุผลอันสมควรเพื่อประโยชนสาธารณะ

โดยประโยชนสาธารณะนั้นมีการใหนิยามวาหมายรวมถึงความปลอดภัยสาธารณะดวย
แตสําหรับความผิดบางประเภทนั้นตามกฎหมายสกอตแลนดถือหลักวาผูถูกกลาวหาไมมี

สิทธิที่จะไดรับอนุญาตใหปลอยชั่วคราว เวนแตจะมีพฤติการณพิเศษอยางยิ่งยวด
(exceptional circumstances) อันเปนไปตาม CPSA มาตรา ๒๓ ดี กรณีแรกคือ กรณี

ที่ถูกกลาวหาวากระทําผิดที่ใชความรุนแรงหรือกระทําผิดเกี่ยวกับเพศ และเคยมีประวัติ
ถูกพิพากษาลงโทษหรือถูกฟองในความผิดที่ใชความรุนแรงหรือความผิดเกี่ยวกับเพศ

มากอน กรณีที่สองคือ กรณีถูกกลาวหาวาคายาเสพติดและเคยมีประวัติถูกพิพากษา
ลงโทษหรือถูกฟองในความผิดฐานคายาเสพติดมากอน จึงเห็นไดวาสกอตแลนดยอมรับ
หลักในเรื่องความผิดที่สามารถปลอยชั่วคราวได (bailable offences) กับความผิดที่ไมอาจ

ปลอยชั่วคราวได (non-bailable offences) เชนเดียวกับอีกหลายประเทศ เชน อังกฤษ
ออสเตรเลีย แคนาดา และสหรัฐอเมริกา ในกรณีของไทยไมมีบทบัญญัติในลักษณะดังกลาว

การอนุญาตหรือไมอนุญาตใหปลอยชั่วคราวสําหรับทุกฐานความผิดจึงอยูภายใตหลักเกณฑ
เดียวกัน

มีขอสังเกตวา การจําแนกความผิดเปนความผิดที่สามารถขอปลอยชั่วคราวไดกับ
ความผิดที่ไมอาจขอปลอยชั่วคราวไดนี้ มีขอดีในแงที่วาฝายนิติบัญญัติสามารถกําหนด
หลักเกณฑไวลวงหนาไดวาผูตองหาหรือจําเลยในความผิดใดมีความเสี่ยงสูงมากที่ไมควร

ไดรับการปลอยชั่วคราว โดยไมจําตองขึ้นอยูกับดุลพินิจของศาล แตก็มีขอเสียคือเปน
การพิจารณาความเสี่ยงในการหลบหนีหรือการกออันตรายจากปจจัยเพียงปจจัยเดียวคือ

ฐานความผิดเทานั้น จึงมีแนวโนมอยางมากที่จะทําใหเกิดการคุมขังระหวางพิจารณา
ที่ไมจําเปน

๑๓๒ เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕