Page 145 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

๔. กระบวนการพิจารณากอนมีคําสั่งเกี่ยวกับการปลอยชั่วคราว

CPSA มาตรา ๒๒ เอ และ ๒๓ กําหนดวากอนศาลมีคําสั่งเกี่ยวกับการ
ปลอยชั่วคราวศาลตองรับฟงความคิดเห็นจากทั้งฝายผูถูกกลาวหาและพนักงานอัยการ

โดยในการฟงความเห็นของพนักงานอัยการนั้นกําหนดไววาตองรับฟงทุกประเภทคดี
โดยมาตรา ๒๓ บี บัญญัติวา ความคิดเห็นของพนักงานอัยการเปนเพียงความเห็น

ไมจํากัดดุลพินิจของศาล ทั้งนี้ มาตรา ๒๓ บี ยังบัญญัติตอไปวาศาลอาจสั่งใหพนักงาน

อัยการและทนายความของผูถูกกลาวหาเสนอขอมูลที่เปนประโยชนในการมีคําสั่งเกี่ยวกับ
การปลอยชั่วคราวก็ได แตสําหรับขอมูลเกี่ยวกับความเสี่ยงวาจะมีเหตุการณใดหรือไมมี

เหตุการณใดเกิดขึ้นนั้นเปนดุลพินิจของคูความในการพิจารณาวาจะเสนอขอเท็จจริง
ใหศาลทราบหรือไม ในทางปฏิบัติกระบวนการกอนมีคําสั่งจึงตองดําเนินการในรูปของการ

ไตสวน โดยทั้งสองฝายจะมีโอกาสแถลงขอเท็จจริงหรือนําพยานหลักฐานมาเสนอตอศาล
ในกรณีของไทย ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๐๘ (๗) บัญญัติทํานองวา

ถามีคําคัดคานของพนักงานสอบสวน โจทกหรือผูเสียหาย ศาลพึงรับฟง ซึ่งไมไดเปนบทบัญญัติ
ในลักษณะกําหนดหนาที่ที่ศาลตองแจงใหบุคคลดังกลาวทราบเพื่อมาเสนอขอเท็จจริง

ตอศาล แมจะมีมาตรา ๑๐๙ ที่กําหนดใหศาลตองถามพนักงานสอบสวนหรือพนักงาน
อัยการวาจะคัดคานคํารองขอปลอยชั่วคราวหรือไม แตก็กําหนดเฉพาะความผิดที่มีอัตราโทษ

อยางสูงตั้งแตสิบปขึ้นไป และมีขอยกเวนที่จะงดการถามเสียได สําหรับการรับฟงความเห็นของ

พยานนั้น กฎหมายสกอตแลนดไมไดบัญญัติไว แตกฎหมายไทยบัญญัติไวในมาตรา ๑๐๘/๒
วาพยานสําคัญในคดีมีสิทธิคัดคานการขอปลอยชั่วคราวได และเมื่อคัดคานก็ใหศาลพิจารณา

คําคัดคานนั้นดวย

๕. เหตุไมอนุญาตใหปลอยชั่วคราว

นอกจากปจจัยที่เกี่ยวของกับความผิดที่ถูกกลาวหาแลว CPSA มาตรา ๒๓ ซี บัญญัติ
เหตุที่จะไมอนุญาตใหปลอยชั่วคราวไว ๔ เหตุ ดังนี้คือ มีความเสี่ยงอยางมาก (substantial

risk) ที่ผูถูกปลอยชั่วคราวจะหลบหนีหรือไมมาศาลตามนัด มีความเสี่ยงอยางมากที่ผูถูกปลอย
ชั่วคราวจะกระทําผิดซํ้าระหวางปลอยชั่วคราว มีความเสี่ยงอยางมากที่ผูนั้นจะไปยุงเหยิง

กับพยานหลักฐานหรือขัดขวางกระบวนการยุติธรรม หรือมีปจจัยที่สําคัญประการอื่น
ที่ทําใหศาลเห็นวาควรคุมขังบุคคลดังกลาวไว ทั้งนี้ ในมาตราเดียวกันยกตัวอยางบัญญัติ

๑๓๔ เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕