Page 135 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ
P. 135

´ØÅ¾ÒË





              กฎหมายกําหนดในกรณีที่กฎหมายบัญญัติใหตองมีทนายความชวยเหลือจําเลยแลว ก็มีสิทธิ

              ที่จะมีทนายความตามที่ศาลตั้งใหหรือมีสิทธิที่จะยื่นคํารองขอใหศาลตั้งทนายความให
                       ๕.  มีสิทธิที่จะรองขอใหแพทยทําการตรวจรางกายของตน

                       ๖.  มีสิทธิที่จะแจงใหสมาชิกในครอบครัวหรือบุคคลที่ตนไววางใจทราบเทาที่จะ
              ไมทําใหเปนอุปสรรคแกการสืบสวนสอบสวน

                       ๗.  มีสิทธิที่จะไดรับขอมูลและสําเนาจากสํานวนความในกรณีที่ผูถูกกลาวหา
              ไมมีทนายความและ

                       ๘.  มีสิทธิที่จะยื่นอุทธรณคัดคานหมายจับภายหลังจากที่ไดถูกนําตัวมาพบกับ
              ผูพิพากษาแลว และศาลยังคงมีคําสั่งใหขังในระหวางสืบสวนสอบสวนตอไปหรือมีสิทธิขอใหมี

              การตรวจสอบวาการจับเปนไปตามเงื่อนไขของกฎหมายหรือไม (มาตรา ๑๑๗ (๑) และ (๒))
              และใหมีการพิจารณาคดีในประเด็นดังกลาว (มาตรา ๑๑๘ (๑) และ (๒))

                       นอกจากนี้ ผูถูกกลาวหายังตองไดรับแจงใหทราบวาภายใตเงื่อนไขบางประการ

              ตนมีสิทธิที่จะอุทธรณฎีกาคัดคานการจํากัดสิทธิตามกฎหมายบางประการของตนในขณะที่
              ตนเองถูกขังระหวางสืบสวนสอบสวน ขอจํากัดสิทธิดังกลาวคือมาตรการตามที่จะกลาว

              ในลําดับถัดไป ซึ่งเปนกรณีของการบังคับตามมาตรการในการขังระหวางสืบสวนสอบสวน
              ตามที่บัญญัติไวในมาตรา ๑๑๙ เทาที่มาตรการดังกลาวเปนสิ่งจําเปนในการปองกันไมใหมี

              การหลบหนี ยุงเหยิงกับพยานหลักฐานหรือกระทําความผิดซํ้า กลาวคือ เทาที่ไมมีมาตรการ
              อื่นที่ไดผลเหมือนกันแตมีความรุนแรงที่นอยกวา


                       ๑.  ขอกําหนดที่วาการที่จะไดรับการเยี่ยมและการติดตอสื่อสารจะตองขอ
              อนุญาตกอน

                       ๒. ขอกําหนดที่วาการเยี่ยม การติดตอสื่อสารรวมทั้งจดหมายและพัสดุจะตอง
              ไดรับการตรวจสอบกอน

                       ๓.  ขอกําหนดที่วาการสงมอบสิ่งของใหในกรณีที่มีการเยี่ยมจะตองไดรับ

              อนุญาตกอน
                       ๔. ขอกําหนดที่วาผูถูกกลาวหาจะถูกแยกออกมาจากผูตองขังคนใดคนหนึ่ง

              หรือผูตองขังทั้งหมด
                       ๕. ขอกําหนดที่วาการจัดหาที่พักรวมกันและการพักอาศัยรวมกันกับผูตองขัง

              คนอื่นๆ อาจถูกจํากัดหรืออาจถูกหาม




              ๑๒๔                                                             เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕
   130   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140